To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Profilaktyka kryminalistyczna - pojęcie.
Zapobieganie to niedopuszczenie do czegoś, przeszkodzenie czemuś, bez względu na to czy zjawisko do którego nie dopuszczono jest korzystne czy też nie. Natomiast według definicji Alberta Normandeau i Roberta Hasenpuscha prewencja to forma społecznej interwencji mająca na celu uniemożliwienie wystąpienia zdarzenia uważanego za niepożądane, czyniąc je niemożliwym, bardziej trudnym, mniej atrakcyjnym albo w inny sposób mniej prawdopodobnym poprze zmiany w fizycznych, prawnych lub społeczno-ekonomicznych warunkach otoczenia, zmiany w psychologicznych i biologicznych charakterystykach jednostki lub grupy zmiany w prawnej i oficjalnej ocenie zdarzenia lub zachowania. Już w XVIII w. Wielcy myśliciele m.in. Monteskiusz, Beccaria, Hercen, Ostrowski podkreślali, iż zapobiegania jest lepsza od karania formą walki z przestępczością. Ówcześnie nadal trwają spory dotyczące miejsca zapobiegania, prewencji, profilaktyki w całokształcie zwalczania przestępczości. Podstawą programów zapobiegawczych i innych tego rodzaju działań powinna być zarówno znajomość szerokiej problematyki społecznej i ekonomicznej, jak i wiedza z zakresu polityki karnej, kryminologii, kryminalistyki, socjologii i innych nauk. Na Kongresie ONZ w 1956 r. W Sztokholmie podzielono wszelkie działania zapobiegawcze na dwie grupy: 1.) zapobieganie przestępstwom zanim zostaną popełnione; 2.) zapobieganie przestępstwom osób wracających do przestępstwa. W pierwszej grupie działań przewidywano przedsięwzięcia o charakterze społecznym wobec rodziny i jej środowiska, a w drugiej akcentowano konieczność ograniczania czynników wpływających na recydywę. Zasadnicze znaczenie dla zapobiegania przestępczości ma prognozowanie. Podejmując działania zapobiegające trzeba uwzględnić pracę wszystkich wyspecjalizowanych ogniw aparatu państwowego, obywateli i różnych instytucji oraz organizacji społecznych i należy oddziaływać na różnych płaszczyznach tj. społecznej, ekonomicznej, kulturalno-oświatowej, zdrowotnej. Lloyd E. Ohlin dostrzega możliwości zapobiegawcze w czterech grupach: 1.) systemie prawnym, za pomocą którego społeczeństwo usiłuje regulować zachowania ludzkie; 2.) podstawowych instytucjach socjalizujących- rodzinie, szkole, środowisku, pracy, kościele, od którego oczekuje się, że będzie kształtował prawidłowe podstawy; 3.) nielegalnych strukturach społecznych, mających wpływ na przestępczość; 4.) agendach kontroli społecznej- odpowiedzialnych za reagowanie na naruszenia norm prawnych. Każda z wymienionych grup instytucji ma do odegrania określoną rolę i w ich ramach należałoby podejmować odpowiednie działania zapobiegające przestępczości. Richard R. Korn i Lloyd M. McCorkle posługując się pojęciem zapobieganie z postępowaniem, z uwagi na realizowane cele dzieli działalność zapobiegawczą na: 1.) zapobieganie powtarzaniu się przestępstw; 2.) zapobieganie rozwijaniu się motywacji przestępczej; 3.) ułatwianie powstawania motywacji zgodnych z prawem. Brunon Hołyst ze względu na cel i metody, także działalności przestępnej, wyróżnia kilka rodzajów profilaktyki: 1- profilaktykę kryminalistyczną; 2- profilaktykę kryminologiczną; 3- politykę karną; 4- profilaktykę penitencjarną. Profilaktyka kryminalistyczna to według B. Hołysta zespół metod i środków mających na celu uniemożliwienie albo utrudnienie dokonania przestępstwa. W jej metodach dominują elementy obiektywne sprowadzające się przede wszystkim do fizycznego przeciwdziałania zamiarowi realizacji akcji przestępnej. Do zasadniczych środków z zakresu profilaktyki predeliktualnej czyli wyprzedzającej popełnienie przestępstwa zaliczyć należy służbę patrolowo-obchodową. Inną formą zapobiegania jest kontrola środowisk przestępczych i systematyczny nadzór nad nimi, co dotyczy głównie recydywistów, doświadczonych przestępców, osób o kryminalnych skłonnościach utrzymujących się z popełniania przestępstw. W praktyce wiele pożytku przynoszą obserwacje miejsc sprzedaży różnych towarów- bazarów, targowisk, dworców kolejowych, autobusowych- oraz kontrola paserów i dealerów. Policja powinna podejmować w coraz większym zakresie działalność profilaktyczną wśród młodzieży. Zapobieganie przestępczości nieletnich polega m.in. na: zmianie warunków ich życia; udzielaniu pomocy rodzinie, szczególnie wielodzietnej, w wychowywaniu dzieci; właściwym oddziaływaniu wychowawczym szkół i zakładów specjalnych, odpowiednim przygotowaniu zawodowym młodzieży, właściwej organizacji czasu wolnego etc.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)