Proces powstawania ruchu społecznego i politycznego:
Proces powstawania ruchu społecznego na przykładzie ekologów: na początku jest problem. Zawiązuje się grupa ludzi, którzy chcą walczyć przeciw danej sprawie. Grupa się powiększa do kilku miejsc (w różnych miejscach występuje ten sam problem) i łączą się. Dalej problem wychodzi poza pewien określony obszar. Tworzy się ruch społeczny, gdzie nie ma hierarchii, ludzie spotykają się spontanicznie.
Gdy są wybory, tworzy się grupa inicjacyjna, rejestrująca się w sądzie - są teraz ruchem politycznym (w tym wypadku - ekologiczny). Wyodrębnia się elitę ruchu, ale jak ktoś zajdzie wyżej, oni przejmują inne zadania - to już jest ruch polityczny.
Ruchy społeczne - to wszystkie masowe wystąpienia społeczne, które nie osiągnęły swojej dojrzałości na sformułowanie celów politycznych.
Ruch społeczny - to forma społecznej aktywności celowej, spontaniczna i masowa, o szerokim zasięgu czasu i przestrzeni, w której mniej lub bardziej sformalizowane siły społeczne żywiołowo lub w sposób świadomy i zorganizowany dążą do realizacji celów grupy społecznej, którą reprezentują.
Ruchy społeczne - to dążenie ludzi do realizacji wspólnych celów.
Ruch polityczny - forma ruchu społecznego, która wyznaczyła sobie cele polityczne.
Typy ruchów społecznych:
Ruchy niepodległościowe (narodowo-wyzwoleńcze);
Ruchy federacyjne (narodowotwórcze);
Ruchy ekstremalne (anarchia, pacyfizm, faszyzm, komunizm);
Ruchy socjalne i demokratyczne;
Ruchy religijne;
Ruchy narodowe (pozwalały na wyodrębnienie narodowości, np. Litwa, Bułgaria, itp.);
Ruch robotniczy (szeroko pojmowany);
Ruchy alternatywne (wszystkie nowe ruchy - pacyfizm, neoanarchizm).
Andrzej Towiański i ruch towiańczyków:
Powstanie towianizmu poprzedzała klęska powstania kościuszkowskiego, listopadowego, 3 zabory, była wielka emigracja w Paryżu.
Romantyzm - istotą była wiara, marzenia, poeta jest wieszczem, mistrzem, występuje oderwanie się od rzeczywistości.
Objawienia Towiańskiego: 28 maja 1828 roku (pierwsze objawienie); 11 maja 1839 roku (drugie objawienie, oddaje swój majątek i wyjeżdża do Paryża).
„Sprawa boża” - Towiański zapoznał się z literaturą (m. in. Adama Mickiewicza). Wybrał Francję, bo tam była elita, było tam największe skupisko Polaków.
„Sprawa boża” - on jest przewodnikiem, on poprowadzi naród polski do walki o niepodległość.
Polska straciła niepodległość, bo nie było zgody do Boga, była kłótnia. Trzeba było przeżyć karę, ulec cierpieniu (pokuta), potem będzie dobrze i coraz lepiej.
(…)
… było bardziej radykalne od niego samego.
Mesjanizm indywidualny - jedna osoba ratuje świat.
Mesjanizm narodowy - wiele osób ratuje świat.
Zdaniem Towiańskiego narodem wybranym może być ten naród, gdzie było najwięcej wybranych mężów.
Doszło do rozłamu. Mickiewicz odszedł i stworzył własne koło. Ten ruch nie uzyskał dużej popularności, bo było zbyt dużo duchowego podejścia do wielu spraw.
Towiański został oskarżony o coś, czego nie zrobił i trafił do więzienia.
Gdy z niego wyszedł, pojechał do Szwajcarii.
Kolejne koła zaczęły powstawać we Włoszech. Towiański nadal miał wielki wpływ na wielu ludzi.
Posłannictwo Towiańskiego:
Polacy narodem wybranym (po Żydach i Francuzach). Jego mesjanizm odnoszony jest do samego Towiańskiego. Czuje się wielkim człowiekiem.
Personifikacja mesjanistyczna (do osoby Towiańskiego):
Posłannictwo (Chrystus, Napoleon, Towiański). Sprawa boża - tak Towiański mówił o swoim posłannictwie. Uważał, że to Polacy są sami sobie winni za wszelkie niepowodzenia. Rosjanie są narzędziem Boga.
Został uznany za twórcę - teodycea (ucieleśnienie). W mesjanizmie - ucieleśnienie ducha (chodzi o Mesjasza, za którego Towiański się uważał).
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)