To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Próby uregulowania stosunków z Litwą
Między dwoma krajami utrzymywał się stan ciągłego napięcia
- na wiosnę 1926 możliwości złagodzenia - rząd ludowców i socjaldemokratów na Litwie- złagodzenie stosunków do Polaków. Szybko jednak rząd zmienił się na narodowców i stosunki znów były złe
- w Polsce źle przyjęto podpisanie przez Litwę i ZSRR traktat gwarancyjny z 1926 roku. - jeśli chodzi o mocarstwa, to Anglia była w tym sporze przychylna Litwie, Francja Polsce.
8 października 1927 to jest w rocznicę zajęcia Wilna przez Polaków miasto to odwiedzili Pilsudski i Żeligowski, na co Litwini ogłosili częściową mobilizację, a Polacy przesunęli oddziały wojskowe na Wilenszczyźnie. Litwa zgłosiła wobec tego protest do LN, przeciw prześladowaniom Litwinów na Wileńszczyźnie.
- Rada LN zaleciła obu stronom podjęcie rozmów w celu uregulowania sporu. Polacy chcieli je rozpocząć 31 stycznia 1928 roku równolegle w Warszawie i Kownie lub Rydze. Ich przedmiotem miał być
1.ruch graniczny
2.łączność pocztowa i telegraficzna 3. komunikacja kolejowa i transport.
Litwa uzależniała rozpoczęcie rozmów od spełnienia przez Polskę dwóch warunków: przyznanie prawa powrotu do swych miejsc zamieszkania osobom wysiedlonym z rejonu Wilna i Grodna na terytorium Litwy i utrzymanie na terytorium Polski dywersyjnego oddziału złożonego z emigrantów litewskich. - Litwini nie zgadzali się co do postulatu ruchu granicznego, ponieważ oba państwa i tak nie uznawały swoich granic. Rząd litewski chciał też uregulować sprawy Wilna. - spór polsko - litewski osiągnął na przełomie 1927 roku i 1928 roku stan ustabilizowanej wrogości. Rozmowy zaczęły się w Królewcu z Zaleskim i premierem Volderamasem na czele. Polska chciała rzeczywiście uregulować spory za LN a Litwa traktowała je jako jedynie apel do zaprowadzenia zgody. - Polska złożyła projekt umów o lokalnym ruchu granicznym, łączności pocztowo-telegraficznej konwencji kolejowej. Litwa wniosła notę w sprawie odszkodowań za straty poniesione w związku z akcją Żeligowskiego, które szacowano na 10 mln dolarów. Wzajemna licytacja żądań nie zapowiadała pomyślnych wyników rozmów. - do generalnej debaty doszło 2 kwietnia, Voldemaras wrócił do akcji Żeligowskiego i nie zgadzał się na rozmowy, w których strona polska włączała Wilno do obszaru polskiego. Zasadnicze zastrzeżenia Litwinów budziła propozycja dotycząca ustanowienia lokalnego ruchu granicznego.
- Zaleski odrzucał stanowisko Litwy, chciał przedstawicielstwa Litwy w Warszawie, paktu o nieagresji. - powstały trzy komisje: ekonomiczno-komunikacyjna, bezpieczeństwa oraz ruchu granicznego. W pierwszej komisji projekt polski - pakt o nieagresji, konwencja arbitrażowo-kocyliacyjna.
(…)
… Litwy, chciał przedstawicielstwa Litwy w Warszawie, paktu o nieagresji. - powstały trzy komisje: ekonomiczno-komunikacyjna, bezpieczeństwa oraz ruchu granicznego. W pierwszej komisji projekt polski - pakt o nieagresji, konwencja arbitrażowo-kocyliacyjna. Litwa- -uznanie Wileńszczyzny za terytorium sporne, , łączność miała się odbywać przez terytorium Prus Wschodnich. Licytowano się odszkodowaniami…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)