To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polska polityka wschodnia
Wspólne stanowisko w sprawie konwencji o określeniu napastnika (agresora) zbliżyło Polskę i ZSRR. Strona radziecka zaproponowała przedterminowe zawarcie takiej konwencji. Polska wciągnęła w to państwa nadbałtyckie (zbliżenie z tymi państwami). Próba zawarcia takiej regionalnej konwencji podpisanej przez Polskę, Łotwę, Estonię, Rumunię, Litwę i Czechosłowację miała być wymierzona przeciwko idei Paktu Czterech. 3 Lipca 1933 regionalną konwencję o definicji agresora podpisały: ZSRR, Polska, kraje bałtyckie, Rumunia, Turcja, Persja, Afganistan. Stosunki polsko-radzieckie stale się ocieplały w owym czasie. Zawarto kilka konwencji normalizujących sytuację na pograniczu (porozumienie o spływie na rzekach granicznych, umowa o likwidacji incydentów granicznych). Po podpisaniu deklaracja o nieagresji między Polską a Niemcami Beck udał się do Moskwy, by utrzymać przyjazne relacje z ZSRR. Podniesiono poselstwa do rangi ambasad. Przedłużono również układ o nieagresji o dziesięć lat do 1944 roku. W 1934 roku trwały również rozmowy francusko-rosyjskie w sprawie zawarcia tzw. paktu wschodniego, który miał sytuować ZSRR w roli sojusznika Francji na wschodzie. Celem było zawarcie traktatu pomocy regionalnej, obejmującego ZSRR, Niemcy , Polskę, kraje nadbałtyckie i Czechosłowację. Planowano też przyjąć ZSRR do LN. Pomysł ten spotkał się z niezadowoleniem ze strony polskiej. Polska dyplomacja starała się zablokować tą ideę. Warszawa nie pragnęła aby gwarantem jej bezpieczeństwa stał się ZSRR. Gwarancję naszego bezpieczeństwo widzieliśmy w ramach LN. Polska miała w tym sojusznika w postaci Niemiec, również nieprzychylnych paktowi wschodniemu. Stosunki polsko - radzieckie trochę się pogorszyły. ZSRR było coraz bliżej LN, a Polska coraz dalej stałego miejsca w Radzie Ligi, o które od lat zabiegała. ZSRR przyjęto do LN we wrześniu 1934 roku. Wymuszone poparcie dla wstąpienia ZSRR do LN powetowaliśmy sobie spaleniem kukły Lenina wypowiedzeniem traktatu mniejszościowego (dotyczącego ochrony praw mniejszości narodowych).
Podczas spotkania LN we wrześniu 1934 roku Polska i Niemcy opowiedziały się przeciw paktowi wschodniemu. Polska nie chciała jednak w imię ryzykownego współdziałania z Niemcami, narażać swoich stosunków z Francją i Rosją. Dlatego pod naciskiem zgodziła się wziąć udział w całym przedsięwzięciu. Z czasem jednak (po śmierci szefa francuskiego MSZ Barthou i zastąpienia go przez Lavala) idea paktu wschodniego osłabła, a Francja zawarła dwustronną umowę ze Związkiem Radzieckim.
Stosunki z Litwą
Od wiosny 1933 roku zabiegano w Polsce o nawiązanie stosunków dyplomatycznych. Od kwietnia przebywał w Kownie akredytowany tam jako dziennikarz, wysłannik MSZ, Władysław Mergel.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)