To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Unia europejska ma dwa prawa:
Prawo pierwotne - tj. prawo pochodzące od państw członkowskich, do którego zaliczamy po pierwsze traktaty założycielskie, protokoły i aneksy uzupełniające, traktaty modyfikujące oraz traktaty akcesyjne. Prawo pochodne - nazywane wtórnym, które pochodzi od instytucji i organów UE takie jak komisja Europejska czy Parlament Europejski. Stąd w prawie UE istnieje hierarchia źródeł prawa. Wiąże się ona z podziałem prawa unijnego na prawo pierwotne oraz prawo wtórne. Na szcycie hierarhi źródeł prawa UE znajdują się traktaty na których opiera się UE oraz Euratom. Pierwszeństwo traktatów względem pozostałych elementów dorobku prawnego wynika z tego, że akty prawa wtórnego są przyjmowane przez instytucje wyłącznie w granicach i na podstawie kompetencji określonych w traktatach i na ich podstawie podlegają kontroli co do swej legalności. Nestępny szczebel w systemie źródeł prawa UE to umowy międzynarodowe z którymi zawiera z państwami trzecimi. Kompetencje Unii do zawierania umów międzynarodowych oraz tryb ich zawierania regulują przepisy traktatu, w szczególności art. 216 oraz art. 218 trakatu o funkcjonowaniu UE. Następne miejsce w hierachi źródeł prawa Unijnego zajmują akty prawa pochodnego. Na czele hierarchi aktów prawa pochodnego znajdują się akty ustawodawcze a następnie akty o charakterze nieustawodawczym i akty nie mające charakteru wiążącego. Prawo stanowione przez poszczególne instytucje (organy Unii) jest nazywany prawem wtórnym, a akty prawne będące efektem procesu decyzyjnego określane są jako pochodne. Każdy z unijnych aktów wywołuje innego rodzaju skutki prawne i pozwala na osiągnięcie innych celów. Instytucje UE mogą realizując swoje cele traktatowe wydawać akty prawne określająca cele wiążące i niewiążące. Do wiążących zaliczyć można rozporządzenie, dyrektywe oraz decyzję. Do nie wiążących zalecenia i opinie.
Rozporządzenie - ma zasięg ogólny(ogólną moc wiążącą) tzn. obowiązek stosowania zawartych w nim norm prawnych dotyczy zarówno państw członkowskich w tym instytucji i sądów państw członkowskich jak i jednostek tzn. osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy określona w tym akcie sytuacja. Obowiązuje w całości we wszystkich państwach członkowskich. Stosowane wprost i bezpośrednio co oznacza, że nie wymaga dodatkowych zabiegów wdrażających je do prawa krajowego. Można się powoływać przed organami administracyjnymi i sądowymi państw członkowskich na równi z przepisami prawa krajowego. W sytuacji gdy prawo krajowe jest sprzeczne z przepisami danego rozporządzenia przepisy rozporządzenia mają pierwszeństwo stosowania przed prawem krajowym. Rozporządzenie jest stosowane najczęściej w tych dziedzinach funkcjonowania UE w których uzasadnione jest pełne ujednolicanie prawa państw członkowskich np. wspólna polityka rolna.
(…)
… to jest aktu delegowanego, wykonawczego oraz bez przymiotnika. Aktu ustawodawcze zgodnie z art. 289 traktatu o funkcjonowaniu UE rozporządzenia, dyrektywy i decyzje przyjmowane przez parlament i radę w ramach zwykłej procedury prawodawczej oraz w ramach jednej ze specjalnych procedur prawodawczych. Są aktami ustawodawczymi. Traktat o UE wyklucza ustanawianie aktów ustawodawczych w ramch wspólnej polityki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)