Wykład - Kształtowanie się zatrudnienia i bezrobocia z punktu makroekonomii.

Nasza ocena:

3
Pobrań: 581
Wyświetleń: 1015
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Kształtowanie się zatrudnienia i bezrobocia z punktu makroekonomii. - strona 1 Wykład - Kształtowanie się zatrudnienia i bezrobocia z punktu makroekonomii. - strona 2 Wykład - Kształtowanie się zatrudnienia i bezrobocia z punktu makroekonomii. - strona 3

Fragment notatki:

Makroekonomia prof. UE dr hab. Ewa Zeman-Miszewska
Wykład 2
Kształtowanie się zatrudnienia i bezrobocia z punktu makroekonomii.
Zagadnieniem tym zajmował się Anglik J. M. Keynes i odnosił to do wielkiego kryzysu gospodarczego lat 1929 - 33. Jego celem było wyjaśnienie mechanizmów bezrobocia i sposobów jego zwalczania. W założeniu tym Keynes podważył koncepcję Smitha dotyczącą „niewidzialnej ręki rynków”.
Relacje jakie występują między zasobami siły roboczej obejmują: zasoby w wieku produkcyjnym, zdolne do pracy i gotowe do jej podjęcia na typowych warunkach dla danej gospodarki. Natomiast relacja jaka występuje między siłą roboczą i ludnością w wieku produkcyjnym określana jest jako współczynnik aktywności zawodowej. Do czynników wpływających na wielkość tego współczynnika zaliczamy:
poziom i wielkość płac
model rodzinny
możliwość znalezienia pracy
Zasoby siły roboczej są sumą zatrudnienia i bezrobocia ( Sr = Z + B ). Natomiast współczynnik aktywności zawodowej wyraża się wzorem az = Sr / lp
, gdzie lp oznacza ludność w wieku produkcyjnym
Bezrobocie możemy określić wzorem B = az * lp - Z Obok tych miar absolutnych występują też miary relatywne, do których zaliczamy stopę bezrobocia Bezrobocie jest to zjawisko polegające na tym, że część ludności w wieku produkcyjnym, zdolnej do pracy i gotowej do jej podjęcia, pozostaje bez pracy mimo prób jej znalezienia. Definicja ta w skali świata nie jest jednoznacznie interpretowana i w Wielkiej Brytanii od 1972 roku wielkość bezrobocia jest szacowana na podstawie ilości ludności otrzymujących zasiłki dla bezrobotnych.
Inną zasadę stosuje się w USA, gdzie wielkość bezrobocia szacuje się na podstawie badań ankietowych.
W Polsce są stosowane dwie metody szacowania wielkości bezrobocia: metoda szacunkowa, którą przeprowadza Urząd Pracy i zalicza do bezrobotnych:
osoby zdolne do pracy i gotowe do jej podjęcia
osoby pozostające bez pracy i nie uczące się w szkole z wyłączeniem szkół wieczorowych i zaocznych
osoby zarejestrowane w Urzędzie Pracy
metoda BAEL ( badanie aktywności ekonomicznej ludności ) - według niej do osób bezrobotnych zaliczamy te osoby, które spełniają warunki:
w okresie badanego tygodnia nie pracują
aktywnie poszukują pracy
są gotowe podjąć pracę w danym tygodniu lub tygodniu następnym
Między jedną a drugą metodą wystąpiły rozbieżności i tak w 1994 roku oszacowano, że według metody BAEL bezrobocie wynosi 2,7 mln. osób, natomiast według Urzędu Pracy bezrobocie wynosi 2,5 mln. osób.

(…)

… w % A B
Płr1 Płr0 C
Sr2 Sr0 Sr1 Siła robocza
Według neoklasyków sytuacja ta jest związana z tzw. bezrobociem dobrowolnym, gdyż przez działalność związków zawodowych robotnicy wywalczyli wyższą stawkę płac realnych na poziomie Płr1, jednak ta zwiększona stawka płac wywołała na odcinku AB powstanie dodatkowego bezrobocia.
Teorie te zostały rozbudowane w odniesieniu do naturalnej stopy bezrobocia
… ukazuje wielkość bezrobocia.
Powszechny jest pogląd, że na stopę bezrobocia w sposób bezpośredni oddziaływują instrumenty makroekonomii:
fiskalne ( podatki, wydatki budżetowe )
pieniężne ( stopa procentowa, podaż pieniądza )
Wszystkie one stymulują popyt na towary, ale na stopę bezrobocia wpływ ma także polityka mikroekonomiczna:
tworzenie przez państwo dodatkowych miejsc pracy
substydiowanie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz