JĘZYK PRAWA.
Rodzaje wypowiedzi.
opisowe - zdania w sensie logicznym, które stwierdzają fakty,
oceniające - pełnią funkcję ekspresyjną, ukazują stosunek autora wypowiedzi do pewnego fragmentu rzeczywistości (aprobatę lub dezaprobatę); dzielą się na zasadnicze samoistne - indywidualne i subiektywne oraz podbudowane instrumentalnie - traktujące pewien stan rzeczy jako środek do osiągnięcia określonego celu, korzyści,
normatywne - wskazują wzór powinnego zachowania, pełnią funkcję perswazyjną; powinność (nakaz, zakaz lub dozwolenie) wyrażone są za pomocą funktorów normotwórczych; niekiedy wypowiedzi normatywne traktuje się jako rodzaj tzw. wypowiedzi dyrektywalnych (które obejmują także życzenia, prośby, wytyczne itp.),
dokonawcze (performatywne) - dokonują konwencjonalnej zmiany rzeczywistości.
2. Język prawny i język prawniczy.
język prawny - odmiana języka naturalnego o pewnych cechach języków sztucznych, w tym języku formułowane są teksty przepisów prawnych; charakteryzuje się odmiennym słownictwem (terminologia prawna), osobliwościami gramatycznymi (np. użycie czasu teraźniejszego dla wyrażenia nakazu), nieco odmiennymi zasadami stylistyki,
język prawniczy - język, w którym formułowane są wypowiedzi o prawie obowiązującym, posługuje się nim zarówno praktyka jak i nauka prawa. Dąży się do uzyskania jasności zapisu i eliminacji nieostrości poprzez stosowanie zasad stosowania języka polskiego czy jak największej precyzyjności przepisów (definicje legalne, stosowanie zasad techniki prawodawczej).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)