Wykład - Główne teorie dotyczące cykli koniunkturalnych

Nasza ocena:

3
Pobrań: 546
Wyświetleń: 987
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Główne teorie dotyczące cykli koniunkturalnych - strona 1 Wykład - Główne teorie dotyczące cykli koniunkturalnych - strona 2 Wykład - Główne teorie dotyczące cykli koniunkturalnych - strona 3

Fragment notatki:

Makroekonomia prof. UE dr hab. Ewa Zeman-Miszewska
Wykład 8
Główne teorie dotyczące cykli koniunkturalnych.
Przyczyny rozwoju cykli koniunkturalnych należą do skomplikowanych procesów i trudno jest ustalić ich genezę oraz mechanizm. Stwierdza się, że rozwój cykli koniunkturalnych zależy od czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Na tej podstawie utworzyły się dwie teorie:
w oparciu o czynniki zewnętrzne ( egzogeniczna )
w oparciu o czynniki wewnętrzne ( endogeniczna )
Teoria egzogeniczna.
W teorii tej wyróżnia się dwie grupy czynników zewnętrznych, które pojawiły się już w teoriach neoklasycznych XIX wieku,w nurcie ekonomii ukształtowane pod wpływem poglądów A. Marshala. Jego poglądy zostały ujęte w publikacji pt.: „Zasady ekonomii” wydanej w 1920 roku. Na czoło wśród tych teorii wysuwa się tzw. metodologiczna koncepcja cykli koniunkturalnych Jesonsa. Wystąpił on z tezą, że urodzaj w rolnictwie jest uzależniony od częstotliwości występowania plam na słońcu, a tym samym urodzaje lub nieurodzaje pociągają za sobą koniunkturę lub dekoniunkturę w przemyśle. Tak więc według niego rytm życia gospodarczego zależy od słońca. Teoria cyklu politycznego została przedstawiona w 1943 roku przez M. Kaleckiego w publikacji pt.: „Polityczne aspekty pełnego zatrudnienia”. Zgodnie z jego koncepcjami cykl polityczny jest wynikiem niedemokratycznego charakteru systemu politycznego. Twierdził on, że państwo oddziaływujące na przebieg cyklu gospodarczego stara się zabezpieczyć maksymalizację zysku dla posiadaczy środków produkcji. Ponieważ w dłuższym okresie czasu zasada ta nie jest możliwa do spełnienia, gdyż niemożliwy jest równoległy wzrost maksymalnego zysku i pełnego zatrudnienia, stąd polityka interwencyjna państwa ogranicza się do jednego z tych czynników. W ramach tego cyklu wahaniom podlega zatrudnienie, jednak posiadacze środków kapitałowych sprzeciwiają się osiągnięciu stanu pełnego zatrudnienia, gdyż:
występuje niechęć ze strony pracodawców do ingerencji ze strony państwa na rynku siły roboczej i chcą oni podejmować swoje decyzje w atmosferze zaufania i zdrowych finansów. Nie dopuszcza to do powstania deficytu budżetowego spowodowanego zwiększaniem wydatków na osiągnięcie pełnego zatrudnienia
występuje niechęć ze strony kapitalistów co do rozmiaru inwestycji o charakterze publicznym i niechęć do subwencji na konsumpcję. Niechęć ta jest oparta na założeniu, że wydatki na te cele mogą doprowadzić do spadku rynkowności inwestycji, dlatego też najchętniej widzą oni inwestycje państwa, które są podejmowane w dziedzinach gospodarki, które nie konkurują z nimi
sprzeciwiają się pełnemu zatrudnieniu, gdyż obawiają się konsekwencji społecznych i politycznych wynikających z pełnego zatrudnienia.


(…)

… przez niego innowacje do gospodarki. W momencie rozpoczynania działalności firmy muszą w drodze podbijania cen przejmować czynniki produkcji od innych przedsiębiorstw działających wcześniej na rynku. Dzięki temu następuje wzrost cen, któremu towarzyszy temu wzrost zapotrzebowania na dobra inwestycyjne, których produkcja ulega rozszerzeniu kosztem dóbr konsumpcyjnych. Po wejściu na rynek nowych firm przedsiębiorcy…
… sformułowali oni teorię, w której za najbardziej optymalne rozwiązanie w sensie korzyści dla strategii przedsiębiorstw przyjęli sytuację: PS(3)>(1)>(4)>(2), a dla związków zawodowych ZZ(2)>(1)>(4)>(3).
Koncepcja politycznego cyklu koniunkturalnego jest użyteczna dla tych gospodarek, które są w fazie przejścia z gospodarki planowanej do gospodarki wolno rynkowej.
Teoria endogeniczna.
Zagadnieniom związanym…
… - ingerencja państwa w cykle gospodarcze ulega zminimalizowaniu
Cykle polityczne są wywołane nie tylko działaniami rządu, ale są też wynikiem strategii polityczno - gospodarczej związków zawodowych i przedsiębiorstw. Celem przedsiębiorstw jest wzrost lub spadek inwestycji, a celem związków zawodowych jest wzrost lub spadek stawki płacy.
W oparciu o te założenia i o teorię gier M. Kraft i B. Waise zbudowali…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz