To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Paulina Warsza Koniec Historii ? Tryumf czy kryzys demokracji?
Postępujący rozwój cywilizacji, wykształcenie się społeczeństwa postindustrialnego, a także nowy pozimnowojenny ład obnażyły nieprzystawalność znanych teorii ekonomicznych, społecznych, a zwłaszcza politycznych do rzeczywistości schyłku dwubiegunowego porządku świata. Rozpoczął się dyskurs intelektualny w wyniku którego zrodziły się teorie głoszące kres ideologii i historii dotychczas porządkujących rzeczywistość.
W1955roku Raymond Aron napisał Koniec wieku ideologii (e w oryginale opium dla intelektualistów), które jako współczesne mity miały być właściwe jedynie społeczeństwom przedprzemysłowym. Kapitalizm i komunizm pozostają według niego jedynie wariantami aktywności społeczeństwa przemysłowego. Pięć lat później Daniel Bell uznał społeczeństwo postindustrialne, czyli zdominowane przez naukę i technikę za uniwersalne harmonijne i idealne. Margaret Mead wysunęła teorie o prymacie a zarazem konieczności zaistnienia kultury prefiguratywnej.
Francis Fukuyama , wieścił w opublikowanym1989 roku eseju a następnie wydanej trzy lata później książce The end of history and the last man konic historii w post-heglowskim sensie
(a wiec rozumianej nie jako kres biegu następujących po sobie faktów, ale jako swoisty proces rozwoju cywilizacyjnego, suma doświadczeń ludzkości ). Także on podkreślał znaczenie rozwoju technologicznego jako jednego z fundamentów nowego światowego porządku- rozwój ekonomiczno- technologiczny wpływał na homogenizacje społeczeństw. Dla Fukuyamy historia ludzkości pozostawała w korelacji z naturą ludzką pojmowaną w sensie platońskim-nowoczesne przyrodoznawstwo, wolny rynek zaspokajały tylko pożądliwą i rozumna część duszy ludzkiej. Thymos ,czy inaczej poczucie własnej wartości, godności jest zaspokajane na drodze uzyskania uznania. Jest to element łączący liberalną gospodarkę z liberalna demokracja uznana przez badacza za najwyższą i najlepszą zarazem formę rządów.
Uniwersalne państwo homogeniczne opiera się na racjonalności uznania, ponieważ akcentuje wartość i godność człowieka jako osoby ludzkiej, niezależną od innych kryteriów. Uznanie obywateli z uwagi jedynie na ich człowieczeństwo stanowi zatem wartość uniwersalna i nadrzędną.
Autorytet Takiego państwa wylania się z publicznego dyskursu rodzącego samoświadomość społeczną . Homogeniczność rozumiana jako uznanie wszystkich obywateli równymi, poprzez przyznanie im uprawnień
(…)
… im uprawnień realizuje przyrodzoną potrzebę sprawiedliwości. Uznanie w demokracji liberalnej jest obustronne, a wiec państwo i obywatele nawzajem respektują swoje prawa i obowiązki. Granice uprawnień określa ich samosprzeczność.
Fukuyama akcentuje fundamentalną rolę edukacji w procesie emancypacji duszy tymotejskiej. Ewokuje ono powstanie i rozwój klasy średniej, domaganie się i uzyskiwanie przez którą praw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)