To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
FENOMENOLOGIA RELIGII JAKO NURT/ SZKOŁA I METODA W BADANIACH RELIGIOZNAWCZYCH
Fenomenologia religii stara się porządkować materiał wedle przyjętego klucza systematycznego (synchronicznego/ statycznego) może być zatem rozumiana także jako typologia, czy też morfologia zjawisk religijnych (np. świętości) F. pojmowana bywa jako nurt badań religioznawczych, metoda badań wierzeń religijnych (często kojarzona z osiągnięciami feno. filozoficznej Husserla i Schelera) oraz dziedzina badań religioznawczych.
Pettazzoni feno. rel. uznawał za „ostatni rozdział historii religii”. Prekursorami feno.rel. byli religioznawcy holenderscy Chantepie de la Saussaye (1848-1920) i Brede Kristensen (1867-1953), a klasycznym reprezentantem- van der Leeuw (1890-1950), który zafascynowany filozofią Husserla i Schelera, próbował aplikować ich dyrektywy metodologiczne do zaawansowanych już własnych badań religioznawczych określonych przezeń wcześniej jako feno.rel.
Feno. rel. rozumiana jako komplementarna do historii religii dziedzina badań religioznawczych, systematyzująca fakty religijne według klucza synchronicznego (statycznego) w odróżnieniu od diachronicznego (dynamicznego) podejścia badań historycznych (to by było na tyle z Hoffmanna)
Terminu feno.rel. używa się np. dla podkreślenia że możliwe jest bezzałożeniowe (nie oceniające faktów religijnych z chrześcijańskiego lub innego punktu widzenia) nienormatywne badanie religii i że religioznawstwo nie jest rodzajem teologii. Specyficznie fenomenologizujące podejście do religii pojawiło się wraz z feno. Husserla jako reakcja na wcześniejsze tendencje historyzujace, na jednostronnie genetyczne i ewolucjonistyczne widzenie religii, na redukcjonizm socjologów i psychologów, normatywne podejście teologów, izolacjonizm orientalistów.
*Z Poniatowskiego: w nurcie fenomenologicznym można wyróżnić dwa zasadnicze odłamy: właściwą fenomenologię religii (van der leeuw) i morfologię świętości (eliade) . Nurt fenomenologiczny jest przejawem skrajnej reakcji antyewolucjonistycznej, atakującej koncepcję historyzmu w ujmowaniu religii (van der Leeuw stwierdził w swej podstawowej pracy „Fenomenologia religii”, że o „jakimś historycznym rozwoju religii fenomenologia nie wie nic”; tym samym nurt ten podtrzymuje fideistyczną (?!) tezę o wieczności religii, o jej nieodłączności od istoty człowieka. Szczególnie wyraźnie występuje to w koncepcji Eliade`go więcej w pyt.68
Kristensen wyróżnia w ramach ogólnej nauki o religii trzy dyscypliny: historię religii, fenomenologię i filozofię religii- fenomenologia (w jego ujęciu) jest nauką opisową, w przeciwieństwie do normatywnych badań porównawczych , porównywanie i generalizowanie jest użyteczne o tyle, o ile służy rozumieniu tego, co sami wierzący mówią o swej wierze i czym jest ona dla nich osobiście.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)