To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
DĄŻENIA POLSKI WOBEC DYLEMATÓW INTEGRACYJNYCH Z UNIĄ EUROPEJSKĄ Przełom polityczny u progu lat dziewięćdziesiątych otworzył Polsce drogę do ustrojowej transformacji oraz podjęcia fundamentalnych zmian systemu gospodarczego i społecznego. Wiążącym wyznacznikiem dokonywanych przemian i przekształceń stała się integracja europejska i perspektywa członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Przyjęcie zasad gospodarki rynkowej i włączenie kraju do zachodnich struktur gospodarczych uznane zostało za najskuteczniejszą drogę do nadrobienia zapóźnień rozwojowych i technologicznych oraz jedną z najistotniejszych przesłanek trwałego wzrostu gospodarczego. Przede wszystkim jednak likwidację pojałtańskiego podziału Europy.
Integracja ze Wspólnotami Europejskimi wymagała podjęcia szeroko zakrojonych dostosować zarówno w sferze gospodarczej jak i społecznej. Rozpoczęte 31 marca 1998 roku negocjacje akcesyjne trwały do grudnia 2003 roku. W tym czasie obok prowadzonych przez rząd Rzeczpospolitej Polskiej negocjacji, w kraju rozpoczęła się debata społeczna i polityczna, poświęcona przystąpieniu naszego kraju do Unii Europejskiej. Spory i dyskusje na temat przystąpienia Polski do Unii Europejskiej nie sprzyjały rzeczowemu rozpatrywaniu rzeczywistych problemów, a przede wszystkim odwracały uwagę od naszych, polskich słabości, będących największym niebezpieczeństwem. Przeciwnicy polskiej akcesji demonizowali Unie zarówno jako bezwzględnego wyzyskiwacza słabych jak i ucieleśnienie zła moralnego, a także jako groźbę dla naszej suwerenności państwowej. Propaganda przeciwników Unii eksponowała przy tym korzyści jakie odniesie Unia z nowych jej członków oraz wysokość wpłat polskich do budżetu Unii. Zdaniem kół politycznych akcesja Polski spowoduje wydatki większe od korzyści możliwych do uzyskania dzięki integracji. Wśród Polaków można było zaobserwować podział na tych, którzy popierają postulat przystąpienia Polski do Unii tzw. „Euroentuzjaści”, tych którzy wyrażają swoje negatywne odczucia wobec przystąpienia Polski do Unii (Eurosceptycy) i tych, którzy nie mieli opinii na ten temat. W Polsce, według wyników badań przeprowadzonych przez rządowy ośrodek badania opinii społecznej czyli Centrum Badania Opinii Społecznej (CBOS), przeważali zwolennicy tej pierwszej opcji. Procent respondentów opowiadających się za przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zmienił się znacznie na przełomie lat 1994 - 1999. W latach 1994-96, czyli na samym początku procesu dostosowawczego, poparcie to wyniosło od 70 do 80 procent. Od 1998 roku poparcie to zaczęło gwałtownie spadać aż do poziomu 59 procent w ostatnim roku badania. Zaczął tez wzrastać procent przeciwników procesu integracji, od 6 procent w 1994 roku do aż 26 procent w 1990 roku. Odsetek niezdecydowanych respondentów w badanych latach utrzymał się na poziomie 15 - 19 procent.
(…)
… 15 - 19 procent. Nurtujące Polaków dylematy wobec procesów integracyjnych z Unią Europejską dotyczyły m.in. szeregu wyzwań, jakim nasz kraj musiał sprostać przed akcesją. Najważniejszymi z nich były :
dostosowania polskiej gospodarki i systemu prawnego do wymagań Układu Europejskiego,
Wspólnej Polityki Rolnej,
ograniczeń w handlu ziemią w UE,
swobodnego przepływu: towarów, pieniądza, usług i osób…
… infrastruktury, wzrost poziomu innowacyjności i konkurencyjności gospodarki, wdrożenie nowych technologii oraz wprowadzenie korzystnych zmian gospodarczych i społecznych. BIBLIOGRAFIA:
LITERATURA:
Adamowicz M., Droga od Państwa Narodowego do Unii Europejskiej na przykładach Irlandii i Polski, Toruń 2003 r., s.129 ( badania CBOS - listopad 1999 rok).
ARTYKUŁY:
Wilczyński W., Akcesja Polski do Unii Europejskiej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)