To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Makroekonomia prof. UE dr hab. Ewa Zeman-Miszewska
Wykład 3
Ceny i inflacja.
W polityce ekonomicznej państwa znaczenia ma polityka stabilizowania cen, która oznacza utrzymywanie ich poziomu na niskiej amplitudzie wahań, tzn. odchylenia w górę i w dół nie są częste i wysokie.
Do ogólnych wskaźników mierzenia poziomu cen w świecie służy wskaźnik CPI ( indeks cen konsumpcyjnych ). Oznacza on porównanie ustalonego koszyka dóbr takich jak:
żywność
odzież
mieszkania
opieka lekarska
nabywanego przez typowego konsumenta miejskiego.
Uwzględniając te wszystkie elementy koszyka mierzy się także poziom inflacji, odnosząc poziom cen z bieżącego roku wobec roku poprzedniego.
Stopa inflacji dóbr konsumpcyjnych ( w %) = W warunkach gospodarki wolnorynkowej nieprawidłowe jest narzucanie przez państwo sztywnego poziomu cen, gdyż dochodzi wtedy do wypatrzenia mechanizmów wolnorynkowych i niemożliwe staje się osiągnięcie korzyści „ niewidzialnej ręki rynków”. W analizach inflacji wyodrębnia się jej kilka rodzajów biorąc pod uwagę wskaźnik tempa wzrostu gospodarczego:
inflacja pełzająca - inflacja do 5 % inflacja krocząca - inflacja od 5 do 10 % inflacja galopująca - inflacja 10 do 100 % hiperinflacja - inflacja powyżej 100 % Każda inflacja niesie negatywne skutki dla rozwoju gospodarki:
komplikuje i wypatrza ona poziom rachunku ekonomicznego
inflacja osłabia skłonność do oszczędzania
wypatrza prawidłową redystrybucję dochodu narodowego i pod jej wpływem redystrybucja jest przypadkowa i niekontrolowana
jeżeli inflacja się nasila to następuje niekontrolowany przepływ dochodów między grupami społecznymi
Wśród teoretyków nie ma poglądu co do przyczyn wywołujących inflację i tak jedni upatrują tych przyczyn w stronie popytowej, a inni widzą je w sferze produkcji i jest to ujęcie kosztowo - strukturalne.
Ważne jest badanie zależności między inflacją i bezrobociem. Problematykę te opisał A. W. Philips, który udowodnił, że istnieje związek między wysokością płacy nominalnej, a poziomem bezrobocia i ujął to w postaci tzw. krzywej Philipsa. Krzywa ta ilustrowała tezę, że między tempem wzrostu płac, a bezrobociem istnieje tzw. zależność odwrotna, co oznacza, że w okresie wysokiej koniunktury, gdy popyt na siłę roboczą rośnie, przedsiębiorcy zgadzają się na szybszy wzrost płac, natomiast w okresie spadku aktywności gospodarczej i spadku popytu na siłę roboczą oraz przy wzroście bezrobocia zajmują oni w negocjacjach sztywne stanowisko. Zjawisko to można przedstawić na rysunku:
(…)
… mobilności siły roboczej
przez rozwijanie sieci biur pośrednictwa pracy
Charakterystyczne jest to, że odrzuca się tu model sterowania inflacją i bezrobociem Philipsa oraz sugeruje się wykorzystanie narzędzi polityki pieniężnej i podatków, które wpływają na stabilizację cen.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)