To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZAJĘCIA XIV - Wychowanie w szkole 1. Kw ieciński, Śliwerski „Pedagogika. Podręcznik akademicki tom II” (392-395) 2. Janowski „Uczeń w teatrze życia szkolnego” (83-118) 3. Konarzewski „Sztuka nauczania” (296-302) 4. Schulz „Szkoła jako organizacja” ( 149) 5. Schulz „Szkoła - instytucja - system - rozwój” (55-64) 6. Nalaskowski „Przestrzenie i miejsca szkoły” (7-9, 58-64) Szkoła jako repetytorium metafor: - miejsce spotkań - nauczanie jest starsze niż instytucja szkoły (kiedyś nie było budynku, spotykano się na dworze, siadano w kręgu i słuchano mówiącego); najmniejszą i niepodzielną częścią szkoły (jej kręgosłupem) są dwie osoby, mówiąca i słuchająca;
- plac gry - uczniowie przystępują do gry (a nie zabawy) na pewnych zasadach, istnieją ustalone wcześniej reguły; bycie w szkole jest walką o przetrwanie;
- teatr - porównanie powierzchowne (widz/uczeń nie może ocenić spektaklu, musi w nim uczestniczyć, może zostać odpytany z treści); lepszym porównaniem jest szkoła jako obrzęd;
- świątynia - konstrukcja szkoły przypomina świątynię (miejsca dla kapłanów i dla wiernych, jest miejsce dla najwyższego kapłana, odbywają się rytuały i obrzędy); klasa jest miniaturą świątyni (tablica - ołtarz, wykładowca - kapłan, uczniowie - wierni);
- koszary - budowa szkoły przypomina koszary (długie korytarze, po obu jego stronach drzwi do sal lekcyjnych); jest najwyższy dowódca, pomocnicy; areszt/”koza” dla łamiących dyscyplinę;
- rodzina - głowa/dyrektor i dzieci/uczniowie; rodzice wiedzą najlepiej, co potrzeba ich dzieciom;
- fabryka - hierarchia + wytwarzanie określonego produktu (produktem nie jest wiedza, lecz realizacja planu); produkcja spoczywa na dwóch filarach: wykonawcy (dyrektor, nauczyciele, uczniowie) i bazie produkcyjnej (dostępne materiały i technologie); na koniec sprawdza się jakość produktu (czyli przeprowadza sprawdziany osiągnięć, maturę itd.);
- amalgamat znaczeń - szkoła jest miejscem istniejącym w różnych naraz przestrzeniach; przestrzenie nakładają się na siebie.
Przestrzeń publiczna: - maskuje przestrzeń prywatną i intymną;
- motyw maski, kostiumu, który przybieramy w zależności od wymagań zewnętrznych;
- kompromis między tym, „co chcę”, a tym, „co mogę”;
- każdy uczestnik może sprawować kontrolę nad innymi uczestnikami;
*publiczna przestrzeń rytualna - akcentuje i odwołuje się do wspólnych wartości istniejących w danej zbiorowości; robimy coś, bo „tak wypada”;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)