To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
NOTATKI
ŚREDNIOWIECZNA PIESŃ RELIGIJNA POLSKA oprac, Mirosław Korolko
Wstęp. Geneza pieśni religijnych w językach narodowych.
- „pień nabożny” - pieśń religijna w języku narodowym, określenie używane w średniowiecznej Polsce.
- pieśni o tematyce religijnej były od początków chrześcijaństwa, które natomiast przejęło je od innych kultur, min. Hebrajskiej i helleńskiej.
- pieśń była naturalnym składnikiem liturgii łacińskiej w krajach europejskich, które przyjmowały kulturę chrześcijańską.
- Hymn - gr. Uroczysta i podniosła pieśń pochwalna. Należała do podstawowych gatunków kościelnej poezji chrześcijańskiej w średniowieczu.
-hymny były bardzo rozpowszechnione na wschodzie
-ze wschodu do zachodu przywędrowały za sprawą HILAREGO Z POITIERS (ok.315-367).
-jego dokonania rozwinął i upowszechnił na szerszą skalę Arcybiskup Mediolanu ŚW. AMBROŻY(ok.340-397), autor wielu pieśni znanych do dziś, m.in. Ciebie, Boże wysławiamy.
-„Hymny ambrozjańskie” - charakteryzował je: dymetr jambiczny (dwukrotne powtórzenie stopy jambicznej w wersie) i strofika(cztery wersy tworzyły treściowo zamkniętą strofę, zaś osiem strof składało się na jeden hymn).
- kolejni naśladowcy: AURELIUSZ PRUDENCJUSZ KLEMENS(348-405), WENANCJUSZ FORTUNAT(530-600).
- nastąpiło pomieszanie form wierszowych w wyniku dużej żywiołowości tej formy. -wiersz metryczny - opierał się na wzorach klasycznych
-wiersz rytmiczny - nie przywiązywał wagi do iloczasu i tworzył nowe, własne zasady
-z czasem zaczęto pieśni włączać do tzw. brewiarzy, co zahamowało ich żywiołowy rozwój.
-pierwszy reformator hymnów brewiarzowych: GRZEGORZ WIELKI. Przeprowadził korekturę opierając się na tekstach hymnicznych kultywowanych w opactwach benedyktyńskich. Jego reforma doprowadziła do utrwalenia stałego podziału pieśniarstwa kościelnego na liturgiczne i pozaliturgiczne(zwane też paraliturgicznymi). W ten sposób narodziło się naturalne zapotrzebowanie na pozaliturgiczną pieśń w języku narodowym, zrozumiałą dla szerszego ogółu.
PIEŚŃ RELIGIJNA W KRAJACH ROMAŃSKICH:
-język zbliżony do łaciny, dlatego zapotrzebowanie na pieśni w języku narodowym było mniejsze.
-francuską pieśń narodową stworzyli hugonoci(francuscy kalwini)
-za czasów Karola Wielkiego(742-814) drogą przymusu wprowadzono liturgię rzymską, co napotkało opór mnichów galicyjskich. Zaczęli więc uzupełniać liturgiczne śpiewy łacińskie retorycznymi ozdobnikami, tzw. tropami (gr. thropos - rozwinięcie). Były to krótkie zwroty składające się z członów jedno - lub wielo zdaniowych, które umieszczano przed lub po tekście kanonicznym.
(…)
….
U źródeł pieśni religijnej w języku polskim.
-pierwszym śpiewem w obrzędach kościoła w Polsce był łaciński śpiew gregoriański.
-lud przez długi czas nie brał czynnego udziału w liturgii.
-kultura oralna-głównie do wieku XIII
-z XIII wieku pochodzą najwcześniejsze udokumentowane wzmianki na temat samodzielnych utworach w języku polskim.
-był to okres rozbicia dzielnicowego, wojen, najazdów tatarskich…
…). Były to krótkie zwroty składające się z członów jedno - lub wielo zdaniowych, które umieszczano przed lub po tekście kanonicznym.
-z czasem tropy rozwinęły się w samodzielne treściowo pieśni.
PIEŚŃ RELIGIJNA W KRAJACH GERMAŃSKICH
-znaczna różnica między językiem niemieckim a łaciną utrudniała zaangażowanie ludu w liturgii.
-aklamacja Kyrie elejson była jedyną formą ich uczestnictwa. Z czasem, jej popularność…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)