Filozofia ( fileo - kochać, sophia - mądrość ). Pierwotnie wyraz ten oznaczał tyle co nauka. Potem od jednej pierwotnej nauki zaczęły odrywać się odrębne nauki. Do niedawna mianem filozofii zaopatrywano takie dyscypliny ja ; metafizyka, teoria poznania, logię, psychologię, etykę, estetykę. W chwili obecnej dokonuje się dalszy podział - oderwała się psychologia, logika współczesna, etyka. Wiernymi filozofii pozostały teoria poznania, etyka normatywna oraz metafizyka. Poznanie jest celem filozofii. Filozofia dąży do poznania opartego na racjonalnych przesłankach. Filozofia - zmienna pod względem zakresu i treści dziedzina ogólnych rozważań na temat struktury i istoty bytu ( ontologia ), źródeł i prawomocności ludzkiego poznania ( teoria poznania ), zasad wartościowania, sensu życia, sposobu jego godnego prowadzenia ( filozofia człowieka, etyka ), zagadnień dotyczących poglądu na świat i miejsca człowieka w świecie. Tradycyjnie filozofia dzieli się na ontologię ( metafizykę ), teorię poznania ( epistemologia ), etykę, estetykę, logikę. Specyfika poznania filozoficznego - filozofia rozumne tłumaczenie rzeczywistości, tzn. że wiedza ta różni się od wiedzy potocznej, proporcjonalnej, przeżyć emocjonalnych. Pierwsze wzmianki o filozofii datuje się na 5 - 6 w. p.n.e. w Grecji. Rzym wniósł wkład późniejszy i raczej pomijający kulturę śródziemnomorską, która stworzyła filozofię. Rozumne tłumaczenie rzeczywistości - nauka w dzisiejszym rozumieniu narodziła się XVII w. i jest bardzo młoda w porównaniu z filozofią. Legenda grecka Pitagorasa potwierdza powstanie filozofii : „Bogowie mądrość mają, ludzie dążą do wiedzy, mogą być jej przyjacielem”. Do XVII w. wszelka wiedza nazywana byłą filozofią. Nauki realne i nauki formalne - formalne nie zajmują się fragmentem rzeczywistości ale abstrakcyjną formą, strukturą rzeczywistości i zależnościami pomiędzy abstrakcyjnymi jednostkami. Żadna z nauk realnych nie zajmuje się całością rzeczywistości i nie ma pełnego zasięgu swego stosowania. Nauki realne po prostu stwierdzają, że tak jest, a nie inaczej. Postawa filozoficzna opiera się na chęci poznawania, filozofia jest umiłowaniem mądrości. Filozofia jest przedłużeniem innych form myślenia ludzkiego. Filozofia jest antydogmatyczna. Myślenie filozoficzne - wytwarza i wyróżnia pojęcia o możliwie największym, racjonalnym zakresie. Kolejnym wyróżnikiem myślenia filozoficznego jest myślenie krytyczne ( krytycyzm ). Myślenie filozoficzne nie zadowala się zastanymi ustaleniami wiedzy ludzkiej, nawet jeśli chodzi o naukę. Popycha ludzkie myślenie dalej. Reaguje na wszelkie dogmaty i ustalenia ortodoksyjne. Kolejną cechą myślenia filozoficznego jest jego wnikliwość. Filozofia nie zadowala się wiedzą wstępną, powierzchowną, ma tendencje pójścia głębiej w kierunku istoty rzeczy i zjawisk. Myślenie filozoficzne próbuje odpowiedzieć na najbardziej fundamentalne pytania jakie człowiek może sobie postawić.
(…)
… starożytnej Grecji. Filozofia zajmuje się sateriologią ( sprawy ostateczne ). Dominuje filozofia o charakterze filozoficzno - mistycznym, mówiąca o tym jak żyć i jak sobie radzić w życiu. Przedstawicielem był Platyn. W filozofii wkład Rzymu był dość późny, około IV, III w. p.n.e. ( szkoła stoicka - Cycero, Seneka, Marek Aureliusz, Lukrecjusz ). Ich osiągnięcia dotyczyły głównie państwa i prawa. W Grecji…
… wyodrębniła się z filozofii logika, później zaś inne dyscypliny takie jak : socjologia czy psychologia. Dopiero Platon nadał filozofii nowe znaczenie. Rozdzieliła się ona na dwa rodzaje : na wiedzę o zjawiskach i na wiedzę o bycie. Historia filozofii - filozofia starożytna Europy była filozofią grecką. Grecja rozpoczęła w VII wieku pracę nad filozofią, a po dwóch stuleciach wydała już arcydzieła filozoficznej myśli, stanowiące podstawę całej europejskiej filozofii. Okresy filozofii - okres filozofii przyrody, okres filozofii humanistycznej, okres filozofii klasycznej, przypadający na IV w. p.n.e. Po okresie klasycznym zaczął się okres poklasyczny ( III w. p.n.e.). W tym okresie filozofowie grupowali się w szkołach i walczyli ze sobą o teorie filozoficzne. Filozofia starożytna w tym ostatnim okresie więcej jeszcze niż zagadnieniami etycznymi zajęła się problemami religijnymi. Okresy filozofii starożytnej : 1. okres powstania filozofii, w którym miała prawie wyłącznie kosmologiczny charakter (VI - V w. p.n.e.) 2. okres oświecenia starożytnego, w którym przeważała filozofia o charakterze humanistycznym (V w. p.n.e.) 3. okres systemów starożytnych (IV w. p.n.e.), następujący bezpośrednio po okresie oświecenia i ściśle z nim związany, miał najrozleglejszy zakres zagadnień, uchodzi za klasyczny szczytowy okres filozofii starożytnej. 4. okres szkół starożytnych, w którym uprzywilejowane miejsce zajęły zagadnienia etyczne (III - I w. p.n.e.) 5. okres synkretyczny o charakterze religijnym (I w. p.n.e. - V w. n.e.) Okresy filozofii greckiej : 1. okres przedsokratyczny VII - IV W. p.n.e. 2. okres klasyczny IV w p.n.e. 3. okres…
…. Powstają szkoły etyczne - epikureizm, stoicyzm, cynizm. Stoicy wnoszą wkład w rozwój logiki, która się wtedy umacnia, wtedy też tworzy się teoria zadań. Ad. 4. Schyłkowy ( filozofia nie jest już czysto grecka ) okres, uwidaczniają się wpływy innych kultur, narodów i religii. Nabiera ona charakteru synkretycznego. Widać tendencje to teologii, mistycyzmu i judaizmu. Okres ten pokrywa się z czasem upadku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)