To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Współczesny neoliberalizm - można podzielić na szkoły w zależności od ich geograficznego położenia:
szkoła angielska (londyńska);
szkoła amerykańska (chicago-wska);
Szkoła niemiecka (fryburska).
Przedstawicielem szkoły londyńskiej jest między innymi [F.Ha yek] profesor Uniwersytetu w Londynie; noblista z roku 19974 z zakresu nauk ekonomii; przeciwnik socjalizmu i komunizmu. Postuluje on liberalizm - uzasadniając go metodologicznie i praktycznie. Nawiązuje do koncepcji człowieka ekonomicznego. Dowodząc, że w warunkach wolnej konkurencji w pełni możne się rozwinąć inicjatywa gospodarcza prywatnych przedsiębiorców.
[F.Knight] [Nait]- jest przedstawicielem szkoły [chicago-wskiej], starszej generacji liberałów amerykańskich, który poprzez pryzmat liberalizmu uzasadnia zysk kapitalistów. W pracy pod tytułem „Ryzyko niepewność i zysk” z 1921r. dowodzi, że ryzyko można wkalkulować w koszty natomiast niepewność nie może być czynnikiem kalkulacji. Dlatego zysk jest wynagrodzeniem za podejmowanie trafnych decyzji w warunkach niepewności.
Do młodszej generacji należy [M.Friedman] - noblista z 1976r. autor szeregu prac między innymi: „Wolny wybór”, „Kapitalizm i wolność”, „Intrygujący pieniądz”.
W jego ujęciu wolność ekonomiczna jest warunkiem nie tylko rozwoju zawodowego obywateli ale także rozwoju w życiu osobistym (samorealizacji). Stwarza ona bodźce do podejmowania działania w celu poprawy życia na różnych szczeblach, jest on twórcą nowego kierunku - monetaryzmu . W latach 70 i 80 w ekonomii zachodniej dyskutowano na temat polityki stabilizacji cen w toku, których wyłoniły się dwa sporne kierunki kejnsizm i monetaryzm. Oba te nurty stawiały sobie podobne cele ekonomiczne, które chciano realizować przy pomocy odmiennych środków, a więc dążono do osiągnięcia równomiernego procesu wzrostu, ograniczenia bezrobocia, stabilizacji cen - likwidacji inflacji, osiągnięcia dodatniego bilansu handlowego.
Keynsiści - nawiązywali do poglądów [Keynsa] między innymi: [j.Robinson], [N.Kalder] postulowali wprowadzenie odpowiedniej polityki fiskalnej (podatkowej), której sposób, zakres i czas stosowania byłby każdorazowo (w miarę zmiany sytuacji gospodarczej) ustalany poprzez państwo.
Natomiast monetaryści z [Fridmanem] na czele i szkołą nowych klasyków [T.Sargent-a] i [R.Lucas-a] twórców teorii racjonalnych oczekiwań odrzucali fiskalizm jako metodę stabilizacji cen, kładąc nacisk na prowadzenie odpowiedniej polityki pieniężnej, którą można przedstawić następująco:
[Fridman] postulował jednorazową redukcję tempa wzrostu podaży pieniądza do poziomu docelowego, a następnie przestrzegania trwałej reguły działania to znaczy dostosowywania tempa podaży pieniądza do tempa wzrostu produkcji realnej.
(…)
… we Fryburgu. [Eucken] nawiązuje do koncepcji typów idealnych (młodszej szkoły historycznej) sformułował sam dwie konstrukcje modelowe: model gospodarki centralnie planowanej i model gospodarki rynkowej. Podkreślał wyższość modelu gospodarki rynkowej ze względu na wzrost dobrobytu całego społeczeństwa. Istnieje pogląd, że „cud gospodarczy Niemiec” w latach 70-tych był związany z realizacją liberalizmu w gospodarce niemieckiej, czyli wolnego gospodarowania. Nie było to do końca prawdą, gdyż pomogło im między innymi: napływ taniej siły roboczej i plan [Marszala].
W opracowywaniu polskiej myśli zwrócić uwagę na:
Kalecki teoria cyklu koniunkturalnego, zależność wydatki - oszczędności, obniżenie płac roboczych w dobie kryzysu, finansowanie robót publicznych, inflacyjne finansowanie robót publicznych, różnice…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)