To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wprowadzenie do polityk europejskich
6.12.2012
Temat: WPR
Kiedy mówimy o politykach europejskich nie możemy pozostawić na boku kwestii polityki rolnej dlatego, że w jakimś sensie polityka europejska i polityka rolna przez długi czas to niemal synonimy w takim sensie, że cały budżet Unijny był zorientowany na ta politykę i kiedy myślimy o krajowych projektach Unii i to na pewno od Traktatu Rzymskiego WPR traktowana była jako „szczególny znak” europejskiej integracji. W pewnej logice stosunków międzynarodowych (Andrew Moravcsik) WPR był sposobem kontrybucji Francji przez Niemcy, rekompensata. Jest pewna niepotwierdzona hipoteza, że Francja od początku była beneficjentem tej polityki i jest tak do dzisiaj.
Podstawę prawną tej polityki, należącą dziś do polityk dzielonych, odnajdujemy w Traktacie Rzymskim (Traktat o EWG z Traktatów Rzymskich), po wszystkich reformach traktatowych, które były w ostatnim czasie nie tylko treść, ale i numery art. Są dokładnie takie same (od 38 do 42 TFUE)
Decydentami WPR są Państwa Członkowskie organy i instytucje UE - mają przewagę
Beneficjenci Rolnicy
Organizacje spółdzielcze, rolnicze, samorządowe
Grupy interesu
Przedsiębiorcy
Beneficjenci mają istotny wpływ na decydentów. Następuje to sprzężenie zwrotne. Cele polityki WPR określane są w głównej mierze na poziomie ponadnarodowym. W przypadku polityki dzielonej prawo traktatowe mówi wyraźnie, że powstaje WPR i jej cele sformułowane są na poziomie ponadnarodowym, na poziomie artykułów TFUE oraz prawo wtórne wiążące państwa, gdzie głównym decydentem jest Rada UE i KE nie tylko jako inicjator.
Jeżeli chodzi o Państwa Członkowskie i ich rolę decyzyjną to pozostaje ona nadal niezwykle istotna na dwóch płaszczyznach
Państwa Członkowskie jako współdecydent w Radzie UE rozstrzygają o tym jakie będą cele wspólne WPR, czyli próbują przeforsować swój własny punk widzenia i wywalczył własne cele w ramach kształtowania ich na poziomie Unijnym
Państwa Członkowskie mogą mieć własne cele do realizowania polityki rolnej, które nie pozostają w sprzeczności z celami UE mogą je podejmować na terytorium własnego państwa. To jest właśnie ten charakterystyczny rys kompetencji dzielonych, że Państwo może działać do takiego momentu, w którym Unia nie rozpocznie działania, a zatem w całym tym obszarze, który nie podlega bezpośrednio unijnym regulacjom państwo może realizować niejako własną politykę, charakterystyczna dla swojego państwa. Np. w Polsce poza dopłatami przychodzącymi z UE Rząd je wyrównuje, aby były podobne do innych Państw UE.
(…)
… - dziś już prawie niewystępujący. Zakładał, że za każdym razem kiedy ta cena spadnie dokonywany jest skup interwencyjny.
System gwarancji średniej - nadal funkcjonuje; okresowo, w określonych miesiącach dokonywany jest skup interwencyjny jeżeli cena spada poniżej ceny gwarantowanej. System gwarancji minimalnej - rynek jest chroniony od zewnątrz, ale Unia nie dokonuje skupów interwencyjnych. Innym instrumentem jest bezpośrednie…
… zaangażowanych w projektowanie polityki. Próby reformy
3 dyrektywy strukturalne z końca lat '70 powstałe na bazie propozycji reformy (plan Mansholta) - próba modernizacji, ograniczenia gospodarstw rolnych. Pierwsza próba reformy.
Druga próba reformy John DeLorean [Żak Delor] - kwestie kwotowe, dopłacamy, ale ograniczmy kwotowo produkcję. Rozpoczęła się era dopłat bezpośrednich np. za zaniechanie upraw…
… rolnych musi towarzyszyć ustanowienie WPR. Kontekst, w którym powstawała WPR, ewoluował bardzo mocno w toku następnych lat. W związku z tym próbowano w odpowiedzi na te zmiany dokonać pewnej reformy. Jednak reformy te napotykają dość duży opór. Punkty kluczowe z tych reform to:
Powołanie WPR - konferencja w Stresa (sztresen) 1958
Plan Sholtas 1968 - Reformy McSharego z 1992
Reforma Luksemburska z 2003…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)