To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wojna domowa w Libii rozpoczęła się w następstwie wystąpień opozycjonistów. Buntowali się oni przeciwko złej sytuacji materialnej społeczeństwa, bezrobociu, natężonej korupcji, ograniczaniu swobód obywateli. Pod koniec stycznia 2011 roku Jamal al-Hajji zainspirowany rewolucjami w Tunezji i Egipcie, zapowiedział w Internecie zorganizowanie demonstracji mających na celu, wywalczenie większej wolności w Libii. 1 lutego Jamal al-Hajji został aresztowany przez nieumundurowanych funkcjonariuszy policji. Regularne protesty zapoczątkowano w Bengazi, drugim najważniejszym mieście Libii, 15 lutego 2011 roku (dzień obalenia Mubaraka). Demonstracje zorganizowano za pośrednictwem Facebooka,
Impulsem do buntów były udane dla rebeliantów rewolucje w Tunezji oraz Egipcie. Rząd Kadafiego zanim zaczęły się protesty obniżył podatki, ceny żywności, myśląc, że uniknie dzięki temu protestów. Jednak jak się okazało tak niewielkie ustępstwa nie pomogły. 17 lutego zorganizowano Dzień Gniewu, czyli masowe antyrządowe wystąpienia w całym kraju, zginęły wówczas 24 osoby. W nocy z 18 na 19 lutego zablokowano w Libii dostęp do Internetu, władze myślały, że dzięki temu zniwelują liczbę protestów. 18 lutego tysiące ludzi zgromadziły się w Bengazi. Demonstranci spalili tam kilka posterunków policji, budynków rządowych oraz zajęli siedzibę państwowej telewizji. W walkach zginęło 35 osób]. Doszło do buntu w miejscowym więzieniu z którego zbiegło około 1000 osadzonych. Jednak w niektórych miastach zorganizowano wiece poparcia dla Kaddafiego. W walkach przeciwko rewolucjonistom brali udział najemnicy z innych państw. Pierwsza masakra protestujących miała miejsce podczas walk w Trypolisie, zginęło około 300 osób. 21 lutego rebeliancie zdobyli Bengazi, późniejszą siedzibę władz powstańczych. 22 lutego Kadafi zagroził w przemówieniu karą śmierci każdemu obywatelowi który okaże się nielojanym. Jednak to nieposkutkowało, rozpoczęły się walki na obu frontach, ze zmiennym szczęściem rebeliantów oraz Kadafiego. 26 lutego Mustafa Abd ad Dżalil powołał NARODOWĄ RADĘ TYMCZASOWĄ (ustąpił kilka dni wcześniej ze stanowiska ministra sprawiedliwości w rządzie Kadafiego. Zrezygnował, ponieważ przebywając w Benghazi w charakterze negocjatora na własne oczy zobaczył brutalne działania sił bezpieczeństwa wobec występujących przeciwko reżimowi cywilów. Nie będąc kojarzonym ze zbrodniami dyktatury i mogąc poszczycić się przeszłością bezstronnego sędziego, łatwo zyskał zaufanie rebeliantów i wkrótce został przewodniczącym Rady, a na początku marca zaapelował o wprowadzenie strefy zakazu lotów nad Libią. RB ONZ wprowadziła w tym samym dniu w życie rezolucję 1970, która zamroziła zagraniczne aktywa Kadafiego oraz nakładało embargo na wywóz broni do Libii. Wcześniej Liga Arabska poinformowała o zawieszeniu Libii w prawach członka.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)