Wnioskowania oparte na wynikaniu normy z normy

Wnioskowania oparte na wynikaniu normy z normy Wynikanie normy z normy - mówiąc o wynikaniu normy N2 z normy N1, mamy na myśli to, że nie można zrealizować normy N1, jeżeli nie zrealizuje się normy N2, przy czym owa “niemożliwość” zrealizowania opiera się na związku logicznym między treścią normy N1 i normy N2 (wynikanie logiczne normy z normy) lub na związku przyczynowym między zrealizowaniem normy N1 i N2 (wynikanie instrumntalne normy z normy). Mówiąc inaczej: z normy N1 wynika norma N2, jeżeli zrealizowanie czynów wyznaczonych przez normę N1 jest warunkiem wystarczającym zrealizowania czynów wyznaczonych przez normę N2, a zrealizowanie normy N2 jest warunkiem koniecznym zrealizowania normy N1. Wnioskowanie oparte na logicznym wynikaniu normy z normy - norma N2 wynika logicznie z normy N1, jeżeli zakres zastosowania normy N1 obejmuje zakres zastosowania normy N2 lb zakres normowania normy N1 obejmuje zakres normowania normy N2, przy tożsamości albo węższym zakresie drugiego elementu normy N2. Wnioskowanie oparte na instrumentalnym wynikaniu norm - opiera się na założeniu, że między zachowaniem adresata normy a wyznaczony, przez normę stanem rzeczy, który on ma zrealizować, występują związki przyczynowe. Wnioskowania te przebiegają wg dwóch dyrektyw inferencyjnych: dyrektywa instrumentalnego nakazu - głosi, że skoro obowiązuje norma ustanowiona w formie przepisów prawnych i nakazująca adresatowi A zrealizować określony stan rzeczy C (norma-przesłanka), to należy przyjąć, że obowiązuje również norma, która adresatowi A nakazuje czynić wszystko, co jest warunkiem koniecznym dla zrealizowania tego stanu rzeczy C (norma-konsekwencja), chyba, że prawodawca ustanowiłby normę o innej treści. Odpowiednio: jeżeli obowiązuje norma, która adresatowi A zakazuje zrealizowania określonego stanu rzeczy C, to według dyrektywy instrumentalnego nakazu należałoby przyjąć, że obowiązuje też inna norma, nakazująca adresatowi A czynić wszystko, co jest konieczne, aby stan rzeczy C się nie zrealizował. Dyrektywa instrumentalnego za kazu - głosi, że skoro obowiązuje norma ustanowiona w formie przepisów, nakazująca jakiemuś podmiotowi A zrealizować stan rzeczy C (norma-przesłanka), to należy przyjąć, że obowiązuje też norma, która podmiotowi A zakazuje czynić cokolwiek, co jest warunkiem wystarczającym dla niezrealizowania stanu rzeczy C (norma-konsekwencja). Odpowiednio: z normy-przesłanki głoszącej, że podmiotowi A zakazane jest zrealizowanie stanu rzeczy C, według tej dyrektywy należałoby wyprowadzić normę-wniosek głoszącą, że podmiotowi A zakazane jest czynić cokolwiek, co jest warunkiem wystarczającym dla zrealizowania stanu rzeczy C. Wnioskowania oparte na założeniu konsekwentności ocen prawodawcy We wnioskowaniach opartych na konsekwentności ocen prawodawcy ... zobacz całą notatkę