REFERAT - SPOŁECZEŃSTWA I KULTURY EUROPY
Naród włoski, jak sama nazwa wskazuje zamieszkuje tereny włoskie. Włochy jest to państwo położone w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim; jest jednym z najbardziej uprzemysłowionych państw świata. Podstawę etniczną narodu włoskiego stanowią dawne plemiona italskie. Jest to trochę skomplikowane, ponieważ przyjmuje się, że współcześni Włosi mają wielu przodków. Na początku były to ludy nieindoeuropejskie, których potomkami byli zapewne Ligurowie, zamieszkujący w VIII w. obszary północno-zachodnie (Nizinę Padańską i rejon podalpejski). Indoeuropejczycy pojawili się na Półwyspie Apenińskim w II tysiącleciu p.n.e., główną ich grupę stanowili Italikowie, obok nich spotykamy w Italii także ludy illiryjskie, do nich można zaliczyć Japygów w południowo-wschodniej części Italii. Starożytni uważali za Illyrów również Wenetów, ale współczesne badania temu zaprzeczyły. Wśród właściwych Italików wyróżnia się na ogół dwie zasadnicze grupy językowe: latyńsko-falijską oraz ubryjsko-sabelską. Ludy tej ostatniej grupy zajęły wschodnią część Półwyspu Apenińskiego, najważniejsze z nich to Umbrowie na północnym wschodzie i góralscy Samnici w centrum Apeninów, którzy wykazali największe tendencje ekspansjonistyczne. Tak w skrócie, kilka ciekawostek: Indoeuropejczycy, którzy pojawili się w Italii wiążą się ściśle z cywilizacją brązu. Palili oni zwłoki, natomiast na Apeninach zmarłych grzebano w ziemi i produkowano czarną ceramikę. Z czasem osady otoczone rowami i inne tradycje zanikały, a zmarłych zaczęto chować w urnach w kształtach chat. Ogólnie rzecz biorąc, na przestrzeni wieków, plemiona przemieszały się z ludnością etruską, liguryjską, wenecką, celtycką, grecką oraz semicką. W następnych stuleciach poczynając od V wieku, z Germanami, następnie z Frankami, Arabami i Normanami. W tym momencie, na przełomie VI - XI wieku, taki skład etniczny stał się podstawą wyodrębnienia dialektów i regionalizacji Włoch.
Język włoski pochodzi z rodziny języków indoeuropejskich i zaliczany jest do jednego z języków romańskim. Posługuje się nim ponad 100 mln ludzi. Jest językiem urzędowym we Włoszech, w Szwajcarii, San Marino i Watykanie, ale posiada on też swoich użytkowników w krajach, gdzie nie ma statusu oficjalnego, np. Francja, Brazylia, Argentyna, Kanada, Stany Zjednoczone, i wiele innych, a także w byłych koloniach włoskich, czyli: w Albanii, Erytrei, Libii i Somalii. Jest on silnie zróżnicowany dialektalnie, współczesny włoski oparty jest na standardzie toskańskim, wypracowanym na przełomie XIII i XIV wieku przez Dante Alighieri i wielu współczesnych mu twórców, takich jak Francesco Petrarka i Giovanni Boccaccio. W poszczególnych regionach występuje cała masa dialektów: dialekty mediano to toskański, umbryjski, rzymski, dialekty neapolitańskie, np. kalabrysjki, apulijski, kampański, dialekty padańskie to emilijski, liguryjski, piemoncki, wenecki, dialekty wyspiarskie, np. sardyński i sycylijski. Język literacki ukształtował się na przełomie XIII i XIV wieku.
(…)
… mniejszości narodowych, dzięki czemu mogą one tworzyć prawa w niektórych sferach. Są to na przykład: Dolina Aosty, Sardynia, Sycylia, itd. Każdy region posiada wybieralną radę oraz regionalny komitet wykonawczy (Giunta Regionale), na czele którego stoi wybierany w wyborach powszechnych prezydent. Komitet jest odpowiedzialny przed radą i musi podać się do dymisji w przypadku utraty jej zaufania. Włoskie regiony (z wyjątkiem Doliny Aosty) dzielą się na prowincje.
Jeżeli chodzi o Zjednoczenie Włoch, tzw. Resorgimento czyli odnowienie, prowadziło do stopniowego kształtowania się jednolitego państwa, gdyż Włosi poczuli budzącą się w nich głęboko zakorzenioną świadomość narodową po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, przez co starali się ze wszystkich sił, aby pokonać wszelkie przeciwności losu, oraz zagorzałych przeciwników (Francuzów), aby zjednoczyć swój kraj i aby już więcej nie dopuścić do jego rozłamu. Ostateczne Zjednoczenie Włoch miało miejsce w 1860 roku, a zostało oficjalnie ogłoszone w 1861 roku. Z tego powodu, w kolejnych stuleciach, państwo włoskie starało się być rozważne w swoich działaniach, jednak podczas I wojny światowej, Włosi bardzo pogorszyli swój stan gospodarczy, zadłużyli…
…. Ciekawe jest też to, że przed Świętami Bożego Narodzenia odbywają się targi szopek, a w dniu Wszystkich Świętych dzieci dostają prezenty w imieniu zmarłych bliskich. Znany jest też karnawał w Wenecji, gdzie krążą na ulicach kolorowe, fantazyjne przebrania i maski. Pomimo tego, że Włochów uważa się za jednonarodowościowych, tradycje często wynikają z przynależności do danego regionu, gdzie występuje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)