Polityka kolonialna Włoch
Temat nr 8
politykę kolonialną Włoch determinowała chęć odtworzenia posiadłości „rzymskich” w basenie Morza Śródziemnego
spod jarzma tureckiego wyzwoliły się Tunis i Egipt - potencjalne rynki penetracji włoskiej
zajęcie przez Włochy Tunisu mogło umożliwić im blokadę żeglugi śródziemnomorskiej w kierunku Kanału Sueskiego (półwysep Apeniński - Sycylia - Tunis), wobec czego Włochy zostały uprzedzone przez Francję, która zajęła Tunis w 1880 roku
w obliczu braku możliwości penetracji basenu Morza Śródziemnego i narastającego konfliktu z Francją Włochy przystąpiły w 1882 roku do utworzonego przez Niemcy i Austro-Węgry Dwuprzymierza
próbę walki z Francją za pomocą Włoch podjął Bismarck, jednak mimo założenia za niemieckie pieniądze Banku Handlowego w Mediolanie w 1894 roku nie udało się doprowadzić do trwałego zbliżenia gospodarczego obu krajów - stawki celne II Rzeszy były wyjątkowo niekorzystne dla Włoch
brak możliwości działania w Afryce Północnej skłonił Włochy do zainteresowania „rogiem Afryki” - w 1881 roku Włosi wykupili port Assab nad Morzem Czerwonym, natomiast w 1885 roku zajęli Massuę - z terenów tych utworzyli prowincję Erytreę
w 1885 roku zmarł w walce z Mahdystami cesarz Etiopii Jan IV - oczy Włoch skierowały się w ten rejon Afryki
nowy cesarz Menelik II podpisał w Fuciali traktat z Włochami, którzy dokonali oszustwa w tłumaczeniu - według wersji włoskiej Etiopia stawała się protektoratem włoski, według etiopskiej mogła się nim stać kiedyś w przyszłości
włoskie usiłowania przejęcia protektoratu skłoniły Menelika II do wypowiedzenia układu z Fuciali i szukania, bezowocnego zresztą, pomocy w Europie
1894-1896 - wojna włosko-etiopska zakończona 1 III 1896 roku klęską włoskiego korpusu ekspedycyjnego
porażka w Etiopii doprowadziła do upadku rząd Crispiego i odsunięcie lewicy od władzy - prawica domagała się dalszych podbojów, a jej duchowymi piewcami stali się pisarz Enrico Carradini i poeta Gabriele D'Annunzio
1906 - traktat handlowy, który dzielił Etiopię na trzy strefy wpływów handlowych - francuską, brytyjską i włoską
w 1911 roku wzmocnione gospodarczo Włochy wszczęły wojnę o pozostałości tureckiego imperium w Afryce Północnej - Trypolitanię i Cyrenejkę
dobre przygotowanie dyplomatyczne umożliwiło uniknięcie sprzeciwów mocarstw, jednak sama wyprawa szła wyjątkowo opornie i zakończyła się dopiero po roku krwawych walki podpisaniem w 1912 roku w Ouchy pod Lozanną traktatu z Turcją, która akceptowała status quo
ekspansywna polityka rządu Gidittiego bardzo podobała się społeczeństwu włoskiemu
(…)
… roku w Ouchy pod Lozanną traktatu z Turcją, która akceptowała status quo
ekspansywna polityka rządu Gidittiego bardzo podobała się społeczeństwu włoskiemu
następne plany ekspansji obejmowały Bałkany, głównie pozostającą tylko nominalnie już pod zwierzchnictwem Stambułu Albanię - na tym polu krzyżowały się interesy Włoch i Austro-Węgier
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)