Użyteczność całkowita a użyteczność krańcowa

Użyteczność całkowita a użyteczność krańcowa: Użyteczność całkowita (TU) - wyraża łączne zadowolenie z konsumpcji danego dobra, rośnie wraz ze wzrostem ilości konsumowanego dobra, wzrasta jednak coraz wolniej. Krzywa może się zaginać, po tym jak osiągniemy maksimum konsumpcji. Użyteczność marginalna (krańcowa) (MU) - przyrost użyteczności całkowitej spowodowany wzrostem konsumpcji dobra o dodatkową jednostkę, maleje wraz ze wzrostem ilości konsumowanego dobra.
Prawo malejącej użyteczności marginalnej (I prawo Gossena) : Przyrost zadowolenia z każdej kolejnej jednostki konsumowanego dobra jest coraz mniejszy.
W praktyce konsument porównuje użyteczności krańcowe jednostek pieniężnych wydawanych na poszczególne dobra.
Równowaga konsumenta w ujęciu teorii użyteczności. II prawo Gossena. Nadwyżka konsumenta. Prawo wyrównania się użyteczności marginalnej (II prawo Gossena) : czyli . Konsument ustabilizuje swój koszyk dóbr wtedy , gdy przyrost użyteczności wywołany wydatkowaniem krańcowej jednostki pieniężnej na każde z dóbr będzie jednakowy. Koszyk konsumenta jest wtedy optymalny , gdyż zapewnia maksymalną użyteczność całkowitą z jego dochodu przy danym poziomie cen. Oznacza to, że konsument znajdzie się w równowadze, gdyż nie ma motywów do zmiany swego koszyka zakupów. Nadwyżka konsumenta (renta konsumenta) - luka pomiędzy całkowitą użytecznością danego dobra a jego wartością rynkową. Wynika z tego, że za każdą jednostkę towaru płacimy taką samą cenę, ale poszczególne jednostki dla konsumenta mają różną użyteczność. Tylko użyteczność krańcowa ostatniej jednostki jest równa cenie.
Jeżeli wzrośnie cena dobra - nadwyżka konsumenta zmniejszy się (wykres dla pojedynczego konsumenta)
Nadwyżka konsumenta w odniesieniu do całego rynku danego dobra (wykres dla wielu konsumentów)
... zobacz całą notatkę