WSTĘP.
Kraj nie jest monolitem, lecz składa się ze zróżnicowanych przestrzennie jednostek określonego podziału administracyjnego. Kierowanie procesami rozwoju i sposobem funkcjonowania państwa od tysięcy lat odbywa się za pośrednictwem wydzielonych jednostek administracyjnych. Stąd polityka ogólnokrajowa, jednolita w zamyśle i podporządkowana interesowi ogólnonarodowemu musi być prowadzona w sposób zróżnicowany, a więc powinna być realizowana zarówno na okres bieżący , jak też średni i perspektywiczny. Innymi słowy, polityka państwa musi być wypełniona politykami regionalnymi.
Pojęcie polityki regionalnej.
Każde społeczeństwo i państwo realizuje swą narodową politykę rozwoju, w której wyodrębnia politykę społeczną, ekonomiczną i przestrzenną (regionalną). Polityka regionalna jest więc częścią składową narodowej polityki rozwoju.
W literaturze występują następujące definicje polityki regionalnej:
Jest to planowa działalność państwa i jego organów, zmierzająca do:
Optymalnego wykorzystania czynników społeczno - ekonomicznych i przestrzennych dal harmonijnego i dynamicznego rozwoju regionalnego zgodnie z planem krajowym i planami regionalnymi.
Optymalnej realizacji celów i zadań rozwojowych w układzie regionalnym, zawsze jednak na bazie narodowego planu rozwoju społeczno - gospodarczego oraz krajowego planu zagospodarowania przestrzennego. Polityka regionalna jest działalnością zmierzającą do kształtowania rozwoju poszczególnych regionów i relacji międzyregionalnych zgodnie z celami społeczeństwa jako całości, jak również celami społeczności regionalnych. Polityka regionalna państwa jest to zespół działan i uregulowań prawnych, adresowanych do konkretnych obzarów, wychodzących poza powszechnie stosowane w państwie rozwiązania. Przez politykę regionalną będziemy rozumieć całokształt działań państwa oraz występujących w jego imieniu władz centralnych i regionalnych w zakresie świadomego kształtowania procesu rozwoju społecznego i ekonomicznego regionów kraju w ramach ogólnej polityki społeczno - ekonomicznej. Główny zakres zainteresowania polityki regionalnej to przede wszystkim:
Wypracowanie sformułowania i przyjęcia kierunków rozwoju regionów, które określone są przez uściślenie celów i zadań polityki regionalnej;
Rozpoznanie i wykorzystanie wszelkich czynników rozwoju w regionie oraz rozpoznanie i ograniczenie zakresu oddziaływania barier rozwoju społeczno - gospodarczego;
Wypracowanie strategii rozwoju społeczno - gospodarczego w regionie;
Okreslenie sposobu oddziaływania na system zagospodarowania przestrzennego oraz koordynacja wszelkich poczynań realizacyjnych w regionie.
(…)
… w sprawie warunków realizacji tych projektów;
zawieranie z rządem kontraktów regionalnych;
współpraca z Rządowym Centrum Studiów Strategicznych;
realizacja programów regionalnych Unii Europejskiej;
opracowanie i uchwalanie planów zagospodarowania województwa;
wykorzystywanie pozostających w gestii województwa funduszów celowych do stymulowania rozwoju województwa.
Aby politykę reginalną…
… centralnych zaliczmy:
Polską Agencję Rozwoju Regionalnego;
Agencje Rozwoju Przemysłu;
Państwową Agencję Inwestycji Zagranicznych;
Agencję Techniki i Technologii;
Agencję Modernizacji i Restrukturyzacji Rolnictwa;
Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa;
Fundację Programów Pomocy dla Rolnictwa;
Agencję Rozwoju Komunalnego;
Polską Fundację Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw.
Regionalne centra…
… Centrum Studiów Strategicznych;
Komitet Integracji Europejskiej.
Z powodu niejasnych i często sprzecznych kompetencji poszczególnych organów i potrzeby zapewnienia odpowiedniej płaszczyzny wspólpracy między Komisją Europejską a administracją państwową powołano Ministerstwo Rozwoju Regionalnegi i Budownictwa, odpowiedzialny za koncepcje, koordynacje i realizację polityki rozwoju regionalnego. Znaczenie…
…, Biuro ds. Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej, seria: “Gospodarka”, zeszyt nr 37, Warszawa 1993,
K. Fudaliński: Twórcza integracja, “Życie Gospodarcze” 1997, nr 30,
M. Bonikowska, A. Ostrowska, A. Szczygło: Unia Europejska, Informator o programach pomocowych, Komitet Integracji Europejskiej, Centrum Informacji Europejskiej, wyd. I, Warszawa 1999, J. Kulig: Strukturalne i systemowe…
…: Unia Europejska, Informator o programach pomocowych, Komitet Integracji Europejskiej, Centrum Informacji Europejskiej, wyd. I, Warszawa 1999, s. 34 - 35.
J. Kulig: Strukturalne i systemowe dostosowania krajów silnie zadłużonych, Poltext, Warszawa 1994, s. 36.
J. Fudaliński: Twórcza integracja, “ Życie Gospodarcze” 1998, nr 2, s. 63.
B. Winiarski: Polityka gospodarcza, op. cit., s. 367.
Z. Gilowska…
… biznesu;
firmy konsultingowe; giełdy, wystawy, targi.
Najpopularniejszymi instytucjami, które wspierają nowo powstałe przedsiębiorstwa i swiadczą im pomoc są inkubatory przedsiębiorczości. Ich pomoc koncentruje się głównie na takich zagadnieniach, jak: oferowanie lokalu, świadczenie usług technicznych, organizacyjnych i prawnych. Inkubatory to głównie miejsca wymiany informacji oraz nawiązywania kontaktów. Ponadto świadczą usługi doradcze z zakresu zarządzania marketingu, finansów, księgowości, strategii podatkowych, technologii, itp. Wsparciem dla inkubatorów przedsiębiorczości są: władze lokalne, samorząd gospodarczy, stowarzyszenia, organizacje zawodowe, społeczne oraz polityczne instytucje finansowo - kredytowe, uczelnie, jednostki budżetowe itp. Instrumenty infrastruktury technicznej…
…: Uwarunkowania rozwoju regionalnego Polski u progu XXI wieku, [w:] Rozwój gospodarczy i zmiany strukturalne w ujęciu regionalnym, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 1997, Encyklopedia popularna PWN, Warszawa 1998, K. Bartecko, A. Bocian: Formułowanie wizji rozwoju gospodarki polskiej do 2010 roku (modele, symulacje, komentarze), [w:] Modele i modelowanie makroekonomiczne - zastosowania, IriSS, Warszawa 1997…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)