Z USTAW KOMISJI EDUKACJI NARODOWEJ Pisarze francuscy, zajmujący się reformą szkolnictwa, podkreślali potrzebę „kodeksu szkolnego”, który by zebrał zasady organizacji szkół, ich programów i metod nauczania. KEN po wydaniu znacznej ilości przepisów i instrukcji doszła po 7 latach pracy do tego samego przekonania. Bezpośrednią podnietą do powierzenia Towarzystwu do Ksiąg Elementarnych opracowania zbioru ustawodawstwa szkolnego w jednym dziele było urzeczywistnianie myśli Hugona Kołłątaja, który zaproponował ujęcie wszystkich szkół w jeden system zależności, czyli tzw. hierarchię szkolną, oraz złączenie wszystkich nauczających w jednej organizacji tzw. stanu akademickiego. Towarzystwo pracowało nad ułożeniem kodeksu, w 1781 Komisja wydala go w formie Projektu , po roku ogłosiła go jako Ustawy Komisdyi Edukacyi Narodowej dla Stanu Akademickiego i na szkoły w krajach Rzeczypospolitej przepisane . z rozdziału XIV NAUCZYCIELE :
zdrowie, cnota i obyczaje, rozsądek pewny, dobry rząd domowy, miłość przyjaźń i szacunek u drugich; cokolwiek składa szczęśliwość publiczną: równa i najściślejsza sprawiedliwość, prawodawstwo mądre, obrona krajowa, cnoty obywatelskie, niepodległość w zadaniu, szlachetność myśli i postępków, szanowanie jako najświętszej własności cudzej - to wszystko jest rzeczą edukacji i celem starań nauczyciela.
Nauczyciel powinien być o tym przekonany, że przymioty jego rozumu i serca wpłyną w rozum i derce uczniów. Trzeba nauczycielowi jaśnie widzieć rzeczy, znać grunt człowieka, skłonności, namiętności, pojętność każdemu wiekowi właściwą, związek umiejętności ludzkich. Trzeba być pobożnym, czułym, nienaruszonym, sprawiedliwym, gorliwym o dobro pospolite ludzi i szczególne swoich uczniów. Nauczyciele zobowiązani są najpierw przeczytać ksiązki zanim je z uczniami zapoznają.
Niech uważa co ma mówić, co zamilczeć. Niech nigdy nie mówi w szkole, czego sam nie rozumie, na co się nie godzi, coby nad pojętność uczniów było. Powinien się starać poznać charakter, skłonności i przymioty każdego ucznia. Zachęcać dzieci, aby czyniły uwagi i wątpliwości względem tego co mówi. Nie obrażać uczniów mową dumną, zapalczywą, próżną, grubiańską.
Nie ubliżać uczniom przez żadne względy urodzenia, przywiązania, pokrewieństwa.
Jedna sobie przywiązanie okazując szczerą, przyjacielską, ojcowską ku uczniom miłość, nie czczymi słowy, ale samym postępowaniem słodko i z osobna napominając, o zdrowiu ich mając staranie, nawiedzając chorych etc.
Powinien być sprawiedliwy.
Władza profesora w ukaraniu określona będzie tylko do tych rzeczy, które do klasy jego należą, jak to: opuszczenie się w pilności, zaniedbanie lekcji i kompozycji, opuszczenie szkół, nie słuchanie i złe zachowanie się w klasach.
(…)
…, przezwiska lub wieku, lat szkoły i dyrektora.
Wyznaczy jednego lub dwóch podług potrzeby uczniów znanych z cnoty i rzetelności, którzy by zapisywali nieprzytomności w szkole współuczniów swoich. Nie może dawać uczniom prywatnych lekcji bez zezwolenia rektora i póki nie skończy lat czterech dobrowolnego ucznia..
Raz w roku każdy nauczyciel powinien przygotować raport o uczniach i naukach swoich, rektorowi…
… miesiące do rektora lub prorektora ma przesyłać doniesienie o liczbie, imionach, zdrowiu, zdatności i nauce uczniów swoich.
Z rozdziału XXV EDUKACJA FIZYCZNA
Nie można być szczęśliwym, nie można nabierać oświecenia umysłu, dzielności duszy, łatwości w używaniu jej władz, zdolności i zręczności w wykonywaniu obowiązków swego stanu , bez mocnego i trwałego złożenia ciała. Rodzice powinni wybrać…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (1)
agata napisał(a):
2019-05-03 16:19:15
bardzo przydatna notatka :)