Reforma szkół głównych

Nasza ocena:

5
Pobrań: 49
Wyświetleń: 833
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Reforma szkół głównych - strona 1 Reforma szkół głównych - strona 2 Reforma szkół głównych - strona 3

Fragment notatki:

4. Reforma szkół głównych Myśl przygotowania nauczycieli do nowych szkół pojawiła się kilkakrotnie na sesjach edukacyjnych w pierwszych latach działalności Komisji. Z konkretną propozycją w sprawie kadr nauczycielskich wystąpiła Akademia Krakowska, która w odpowiedzi na Uniwersał Komisji przysłała 1 grudnia 1773 delegację profesorów z oświadczeniem gotowości objęcia zwierzchnictwa nad szkołami średnimi i opieki nad parafialnymi, dostarczenia do szkół kandydatów na nauczycieli oraz stworzenia seminarium nauczycielskiego w oparciu o fundusze Komisji. Wobec braku odpowiedzi Akademia ponowiła propozycję, zwracając się wprost do króla w lutym następnego roku, ale i tym razem nie podjęto jej oferty. Natomiast komisarze wysunęli projekt założenia nowej akademii. Przyczyny negatywnego stosunku Komisji do propozycji Akademii należy szukać niewątpliwie w obniżeniu jej autorytetu jako instytucji naukowej oraz niechęci ludzi Oświecenia do uniwersytetów w ogóle, jako tworów średniowiecznych, zgrzybiałych w swej strukturze, nie zdolnych do uprawiania nowej nauki. Akademia Krakowska przedstawiała obraz ruiny. Reforma Akademii Krakowskiej - funkcję zreformowania Akademii włożyła Komisja uchwałą z dnia 1 kwietnia 1777 na barki młodego kanonika krakowskiego, Hugona Kołłątaja . Okres reformy, trwający od 1777 do 1781 , a łącznie z rektoratem Kołłątaja do 1786, objął kilka etapów. W pierwszym zajął się zreformowaniem Szkoły Nowodworskiego i kolonii akademickich w duchu Przepisów na szkoły wojewódzkie , w następnym przystąpił do reformy Akademii . Najpilniejszej troski wymagał wydział filozoficzny , jako najliczniejszy i pełniący funkcję jakby seminarium kandydatów do stanu nauczycielskiego. Kołłątaj zniósł filozofię perypatetyczną, wprowadził liczne katedry z dziedziny nauk matematyczno - przyrodniczych, m.in. historię naturalną oraz prawo natury i ekonomię polityczną w duchu fizjokratyzmu. Oddawszy wydział filozoficzny pod opiekę osobnego dziekana, określił szczegółowo porządek i metodę wykładów, ćwiczeń, rozpraw akademickich, prac naukowych profesorów. Zasługą jego było zaakcentowanie metody analitycznej, potrzeby wiązania nauki z życiem kraju, podkreślenie walorów kształcących i wychowawczych w wykładzie nauk. W 1780 przeprowadził również nową organizację całej uczelni, tworząc cztery kolegia (teologiczne, medyczne ze szkołą dla cyrulików i farmaceutów, prawnicze i fizyczne), a w ostatniej fazie reformy zamienione na dwa: tj. moralne i fizyczne z 6 wydziałami . Do pierwszego należał wydział teologiczny, prawniczy i literacki, do drugiego - fizyczny, matematyczny i lekarski. Reforma Akademii Wileńskiej - została zreformowana (1780 - 1781) pod kierunkiem astronoma, Marcina Poczobutta . W obu uniwersytetach unowocześniono metody pracy i położono nacisk na przedmioty przyrodnicze

(…)

… liczne laboratoria i gabinety przyrodnicze, ogrody botaniczne i obserwatoria astronomiczne, zreorganizowano biblioteki, założone szpitale i kliniki dla wydziałów medycznych. Zreformowane akademie otrzymały urzędową nazwę szkół głównych: w Krakowie - Szkoła Główna Królewska, w Wilnie - Szkoła Główna Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wprowadzono język polski jako wykładowy. W ostatnim dziesięcioleciu…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz