Fragment notatki:
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807
USTAWA
Opracowano na podstawie: t.j. Dz.U. z
2007 r. Nr 155, poz.
1095, Nr 180, poz.
1280, z 2008 r. Nr 70,
poz. 416, Nr 116, poz.
732, Nr 123, poz. 803,
Nr 141, poz. 888, Nr
171, poz. 1056, Nr
216, poz. 1367, z 2009
r. Nr 3, poz. 11, Nr
18, poz. 97, Nr 168,
poz. 1323.
z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów administracji
publicznej w tym zakresie.
Art. 2.
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż,
a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów.
Art. 4.
1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje
zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.
2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Art. 5.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
1) organ koncesyjny – organ administracji publicznej upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji;
2) osoba zagraniczna:
a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność
prawną, z siedzibą za granicą;
3) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za granicą;
4) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy
lub głównym miejscem wykonywania działalności;
5) działalność regulowana – działalność gospodarczą, której wykonywanie
wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa.
Art. 6.
1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.
2. Organ administracji publicznej nie może żądać ani uzależnić swojej decyzji w
sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej
przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w
szczególności przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzianych przepisami prawa.
Art. 7.
Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach określonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji.
Art. 8.
1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc
korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej,
w szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców.
2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i formach pomocy
udzielanej przedsiębiorcom do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,
która je gromadzi i udostępnia na stronie internetowej.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od dnia
ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
Art. 9.
Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, organy
administracji publicznej działają wyłącznie na podstawie i w granicach prawa, z poszanowaniem uzasadnionych interesów przedsiębiorcy.
Art. 10.
1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub
państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji
co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek
świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.
2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego
lub zdarzeń przyszłych.
3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić
stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.
4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w
Ewidencji Działalności Gospodarczej;
5) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby
albo adres zamieszkania przedsiębiorcy.
5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie
wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka
zaskarżenia.
6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia
opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych
stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu państwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego.
9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu
administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych
do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie
tego organu lub jednostki.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
Art. 10a.
1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie
30 dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową
jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewydania interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku
o wydanie interpretacji.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie
może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do
uzyskanej interpretacji.
3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych
jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmieniona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpretacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne.
4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje
ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8,
poz. 60, z późn. zm. 1)).
Art. 11.
1. Organy administracji publicznej są obowiązane do załatwiania spraw przedsiębiorców bez zbędnej zwłoki.
2. Organy administracji publicznej nie mogą odmówić przyjęcia pism i wniosków
niekompletnych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność
przedstawienia lub złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa.
3. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz
terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają odrębne przepisy.
Art. 12.
Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z organizacjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców
oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi.
Art. 13.
1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z
państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów za1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz.
1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192,
poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671 oraz z 2008 r. Nr 118, poz. 745.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
wartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
1a. Przedsiębiorcy z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz przedsiębiorcy z państw, które zawarły ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi umowy regulujące swobodę świadczenia usług, mogą czasowo świadczyć usługi na zasadach
określonych odpowiednio w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę
Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2) albo w przepisach tych umów,
bez konieczności uzyskiwania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji
działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14.
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z
okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr
234, poz. 1694, z późn. zm. 2)),
d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na
tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku
małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) wizę, o której mowa w art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13
czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli przed wydaniem tej wizy byli
uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej
na podstawie lit. c,
2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadają ważną Kartę Polaka,
4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006
r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i
członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2007 r. Nr 120, poz.
818 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367, Nr 227,
poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 6/6
818), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub
przebywającymi z nimi
– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na
czas oznaczony, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na
takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.
5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach – posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony,
udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną – cudzoziemców, którzy posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności, może podejmować i wykonywać
działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak ci cudzoziemcy.
Rozdział 2
Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej
Art. 14.
1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o
wpis do ewidencji działalności gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.
2. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.
3. Przedsiębiorca ma prawo we wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej określić późniejszy dzień podjęcia działalności gospodarczej niż dzień
złożenia wniosku.
4. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed
uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy ustawy uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej od obowiązku uzyskania przez
przedsiębiorcę koncesji albo zezwolenia, o którym mowa w art. 75.
6. W przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, podejmujących
działalność gospodarczą wiążącą się z obowiązkiem uzyskania przez przedsiębiorcę wpisu w rejestrze działalności regulowanej, stosuje się przepis art. 65 ust.
3.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 7/7
Art. 14a.
1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie
działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.
2. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej
zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.
3. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca
nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
4. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub
zabezpieczenia źródła przychodów;
2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania,
powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością
gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności
gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej
przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
5. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.
6. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od
dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania
działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa Dodane ust. 5-8 w
do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania dzia- art. 14a wchodzą w
życie z dn. 31.03.2009
łalności gospodarczej.
r. (Dz.U. z 2009 r. Nr
7. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wy- 18, poz. 97).
konywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym
rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia
poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.
8. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej
oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.
Art. 15. (uchylony)
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 8/8
Art. 16.
1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie swojej
działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w
przepisach szczególnych.
3. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach następuje
na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
Art. 17.
Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji
i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów.
Art. 18.
Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony środowiska.
Art. 19.
Jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień
zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej,
przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się posiadaniem takich uprawnień zawodowych.
Art. 20.
1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemnych informacji w języku polskim:
1) określających firmę przedsiębiorcy i jego adres;
2) umożliwiających identyfikację towaru.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy towarów, w stosunku do których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy środków spożywczych w rozumieniu rozporządzenia
(WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r.
ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE L 31 z 01.02.2002,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463 i nast.).
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 9/9
Art. 21.
Jeżeli przedsiębiorca oferuje towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub sprzedaży na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych, jest on obowiązany do podania w ofercie co
najmniej następujących danych:
1) firmy przedsiębiorcy;
2) numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
3) siedziby i adresu przedsiębiorcy.
Art. 22.
1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej
płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano
transakcji.
2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowokredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem
rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
3. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wykonywania i
pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie zagranicznym
stosuje odpowiednio przepisy art. 63g i art. 111 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn.
zm. 3)).
Rozdział 3
Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
Art. 23.
1. Tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej „CEIDG”.
2. CEIDG prowadzi w systemie teleinformatycznym minister właściwy do spraw
gospodarki.
3. Zadaniem CEIDG jest:
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz.
1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241,
poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229,
poz. 2276, z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 121,
poz. 1264, Nr 146, poz. 1546 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 85, poz. 727, Nr
167, poz. 1398 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 157, poz. 1119, Nr 190, poz.
1401 i Nr 245, poz. 1775 oraz z 2007 r. Nr 42, poz. 272 i Nr 112, poz. 769.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 10/10
1) ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi;
2) udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie wskazanym w ustawie;
3) umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną
Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
4) umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz
wprowadzającego je organu.
Art. 24.
1. Przekazywanie danych oraz informacji do CEIDG oraz przekazywanie i udostępnianie danych oraz informacji z CEIDG odbywa się za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej.
2. Wnioski o wpis do CEIDG, informacje i inne dane przekazywane są do CEIDG
za pośrednictwem formularzy elektronicznych zamieszczonych na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do
spraw gospodarki oraz na elektronicznej platformie usług administracji publicznej.
3. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się na elektronicznej
platformie usług administracji publicznej.
Art. 25.
1. Wpisowi do CEIDG podlegają:
1) firma przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada;
2) numer identyfikacyjny REGON przedsiębiorcy, o ile taki posiada;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile taki posiada;
4) informacja o obywatelstwie polskim przedsiębiorcy, o ile takie posiada, i
innych obywatelstwach przedsiębiorcy;
5) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu, adres do doręczeń przedsiębiorcy
oraz adres, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza, a jeżeli
przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania – adres
głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju;
6) adres poczty elektronicznej przedsiębiorcy oraz jego strony internetowej, o
ile takie posiada;
7) data rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej;
8) określenie przedmiotów wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z
Polską Klasyfikacją Działalności (PKD);
9) informacje o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej;
10) informacje o umowie spółki cywilnej, jeżeli taka została zawarta;
11) dane pełnomocnika upoważnionego do prowadzenia spraw przedsiębiorcy,
o ile przedsiębiorca udzielił ogólnego pełnomocnictwa;
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 11/11
12) informacja o zawieszeniu i wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej;
13) informacja o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych oraz
o ustanowieniu kuratora;
14) informacja o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika i
zakończeniu tego postępowania;
15) informacja o wszczęciu postępowania naprawczego;
16) informacja o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonej we
wpisie do CEIDG.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 11, obejmują imię i nazwisko oraz odpowiednie dane określone w ust. 1 pkt 1 i 3-6.
3. Wpis do CEIDG polega na wprowadzeniu do systemu teleinformatycznego danych podlegających wpisowi. Wpis jest dokonany z chwilą zamieszczenia danych w CEIDG, nie później niż następnego dnia roboczego po dniu wpływu
wniosku o wpis do CEIDG lub wniosków, o których mowa w art. 30 oraz art. 32
ust. 1, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1.
4. Wpis do CEIDG jest dokonywany na wniosek, chyba że przepis szczególny
przewiduje wpis z urzędu. Wpisem do CEIDG jest również wykreślenie albo
zmiana wpisu.
5. Integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG jest żądanie:
1) wpisu albo zmiany wpisu do krajowego rejestru urzędowego podmiotów
gospodarki narodowej (REGON);
2) zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w
przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników;
3) zgłoszenia płatnika składek albo jego zmiany w rozumieniu przepisów o
systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o
ubezpieczeniu społecznym rolników.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór, w tym elektroniczny,
wniosku o wpis do CEIDG będącego jednocześnie, dla osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą, wnioskiem o wpis lub zmianę wpisu w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszeniem identyfikacyjnym albo aktualizacyjnym, o którym mowa w przepisach
o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszeniem płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń
społecznych albo zgłoszeniem oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia
społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym
rolników, uwzględniając:
1) zakres danych podlegających wpisowi do CEIDG i innych rejestrów urzędowych;
2) warunki powszechnej dostępności formularzy;
3) prowadzenie CEIDG w systemie teleinformatycznym;
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 12/12
4) zakres danych niezbędnych dla uzyskania albo zmiany wpisu do krajowego
rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach
o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia
płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenie oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu
społecznym rolników.
Art. 26.
1. Osoba fizyczna składa wniosek o wpis do CEIDG za pośrednictwem formularza
elektronicznego dostępnego na stronie internetowej CEIDG oraz w Biuletynie
Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki. System teleinformatyczny CEIDG przesyła wnioskodawcy na wskazany adres poczty elektronicznej potwierdzenie złożenia wniosku.
2. Wniosek o wpis do CEIDG może być również złożony na formularzu zgodnym z
określonym wzorem wniosku, o którym mowa w art. 25 ust. 6, w wybranym
przez przedsiębiorcę urzędzie gminy:
1) osobiście albo
2) wysłany listem poleconym.
3. Organ gminy weryfikuje treść wniosku, o którym mowa w ust. 2, pod względem
formalnym i potwierdza wnioskodawcy, za pokwitowaniem, przyjęcie wniosku.
4. Organ gminy przekształca wniosek na formę elektroniczną i przesyła do CEIDG
nie później niż następnego dnia roboczego od jego otrzymania.
5. Wniosek w wersji papierowej i elektronicznej oraz dokumentacja z nim związana podlega archiwizacji przez okres 10 lat od dokonania wpisu. Archiwizacji
dokonują, odpowiednio, organy gmin i minister właściwy do spraw gospodarki.
Do wniosku i dokumentacji nie stosuje się przepisów o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.
6. Przyjmowanie, przesyłanie i niszczenie przez gminy wniosków o wpis do
CEIDG jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej.
7. Osoby, o których mowa w art. 13 ust. 2, wraz z wnioskiem przedkładają dane
dokumentu potwierdzającego status, o którym mowa w tym przepisie, w szczególności datę wydania i sygnaturę dokumentu oraz wskazanie organu, który go
wydał, albo przedkładają w urzędzie gminy do wglądu oryginał dokumentu.
Art. 27.
1. Wpis do CEIDG jest dokonywany jeżeli wniosek jest złożony przez osobę
uprawnioną i jest poprawny.
2. Wniosek niepoprawny to wniosek:
1) niezawierający danych, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 5, lub
2) zawierający dane błędne, lub
3) dotyczący działalności nieobjętej przepisami ustawy, lub
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 13/13
4) złożony przez osobę, wobec której orzeczono zakaz wykonywania określonej we wniosku działalności gospodarczej, lub
5) złożony przez osobę już wpisaną do CEIDG, lub
6) niepodpisany.
3. Jeżeli wniosek złożony w sposób określony w art. 26 ust. 1 jest niepoprawny, jego złożenie nie wszczyna postępowania administracyjnego o wpis do CEIDG, a
system teleinformatyczny CEIDG przesyła składającemu, drogą elektroniczną,
informację o przyczynach niepoprawności wniosku.
4. Gdy wniosek złożony w sposób określony w art. 26 ust. 2 jest niepoprawny,
wójt, burmistrz albo prezydent miasta niezwłocznie wzywa do skorygowania lub
uzupełnienia wniosku wskazując uchybienia w terminie 7 dni roboczych pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
5. W celu weryfikacji poprawności formalnej wniosku CEIDG korzysta z informacji zawartych w rejestrach publicznych dostępnych w formie elektronicznej.
6. W przypadku gdy przedsiębiorca nie posiada numeru PESEL, okazuje upoważnionemu pracownikowi urzędu gminy paszport albo inny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.
7. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 1 opatrzony jest bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych
w przepisach o podpisie elektronicznym.
8. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 1
opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy.
9. Wniosek o wpis do CEIDG składany w sposób określony w art. 26 ust. 2 pkt 2
opatrzony jest własnoręcznym podpisem wnioskodawcy, którego własnoręczność poświadczona jest przez notariusza.
Art. 27a. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 27b. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 28.
1. CEIDG przesyła odpowiednie dane zawarte we wniosku o wpis do CEIDG niezbędne dla uzyskania albo zmiany wpisu w krajowym rejestrze urzędowym
podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia aktualizacyjnego, o
którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i
płatników, zgłoszenia płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów
o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, za pośrednictwem elektronicznej platformy
usług administracji publicznej, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia
roboczego po dokonaniu wpisu, odpowiednio do:
1) właściwego naczelnika urzędu skarbowego wskazanego przez przedsiębiorcę,
2) Głównego Urzędu Statystycznego,
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 14/14
3) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Centrali Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
– wraz z informacją o dokonaniu wpisu do CEIDG.
2. Jeżeli przedsiębiorca składający wniosek o dokonanie wpisu do CEIDG nie ma
nadanego numeru NIP, CEIDG przesyła zgłoszenie płatnika składek w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenie oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników po otrzymaniu od właściwego naczelnika urzędu skarbowego nadanego numeru NIP i uzupełnieniu wniosku o ten
numer.
Art. 29.
Wnioski o wpis do CEIDG są wolne od opłat.
Art. 30.
1. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o:
1) zmianę wpisu – w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w
art. 25 ust. 1 i 5, powstałej po dniu dokonania wpisu do CEIDG;
2) wykreślenie wpisu – w terminie 7 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.
2. Do wniosku w sprawie zmian albo wykreślenia wpisu stosuje się odpowiednio
przepisy art. 26-29.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki cywilnej w przypadku wpisania do rejestru przedsiębiorców spółki handlowej powstałej z przekształcenia spółki cywilnej, w zakresie działalności wpisanej do rejestru przedsiębiorców.
Art. 31.
1. Wpisowi z urzędu do CEIDG podlegają informacje, o których mowa w art. 25
ust. 1 pkt 13-16.
2. Kurator jest obowiązany przekazać informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1
pkt 13, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia się postanowienia o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych przedsiębiorcy za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG.
3. Informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 13-16, sąd albo organ zgłasza
niezwłocznie do CEIDG za pośrednictwem formularza dostępnego na stronie internetowej CEIDG, nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia uprawomocnienia się wyroku albo decyzji o zakazie wykonywania określonej działalności.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 15/15
Art. 31a. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 32.
1. Przedsiębiorca zawieszający albo wznawiający wykonywanie działalności gospodarczej składa wniosek o zmianę wpisu. Przepisy art. 26-30 stosuje się odpowiednio.
2. Wniosek o zmianę wpisu w przedmiocie zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej zawiera dane wymienione w art. 25 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 10 oraz
oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników.
Art. 33.
Domniemywa się, że dane wpisane do CEIDG są prawdziwe. Jeżeli do CEIDG wpisano dane niezgodnie z wnioskiem lub bez tego wniosku, osoba wpisana do CEIDG
nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej, działającej w dobrej wierze, zarzutem,
że dane te nie są prawdziwe, jeżeli po powzięciu informacji o tym wpisie zaniedbała
wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie
wpisu.
Art. 34.
1. Dane zawarte w CEIDG nie mogą być z niej usunięte, chyba że ustawa stanowi
inaczej. Wykreślenie wpisu w CEIDG nie oznacza usunięcia danych.
2. Wpis w CEIDG podlega wykreśleniu z urzędu, w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku:
1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej we wpisie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę;
2) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej;
3) niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej po upływie okresu 24 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, po uprzednim pisemnym wezwaniu i wyznaczeniu dodatkowego trzydziestodniowego terminu na złożenie wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej;
4) utraty przez przedsiębiorcę uprawnień do wykonywania działalności gospodarczej przysługujących na podstawie art. 13 ust. 1 albo ust. 2;
5) gdy został dokonany z naruszeniem prawa.
3. Organy administracji rządowej, które posiadają informacje o utracie uprawnień,
o których mowa w ust. 2 pkt 4, są obowiązane do przekazywania ich ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki za pośrednictwem formularza dostępnego na
stronie internetowej CEIDG, niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od otrzymania informacji.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 16/16
Art. 35.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki może wykreślić albo sprostować z urzędu wpis zawierający dane niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, po uprzednim wezwaniu przedsiębiorcy do złożenia w terminie 7 dni roboczych oświadczenia w sprawie tych danych.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki może zwrócić się do gminy, na terenie
której przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą, o zajęcie stanowiska w
sprawie danych, o których mowa w ust. 1.
3. Organ gminy, po zbadaniu okoliczności sprawy, wydaje postanowienie, od którego przysługuje zażalenie do ministra właściwego do spraw gospodarki.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki wykreśla wpis, o którym mowa w ust.
1, w drodze decyzji albo wydaje postanowienie o sprostowaniu wpisu.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki z urzędu sprostuje wpis zawierający
oczywiste błędy, niezgodności z treścią wniosku przedsiębiorcy lub stanem faktycznym wynikającym z innych referencyjnych rejestrów organów administracji
publicznej.
Art. 36.
Minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany do przekazania drogą elektroniczną, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego, informacji o
wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG oraz o sprostowaniu wpisu w CEIDG przedsiębiorcy, którego wpis dotyczy, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, do
Głównego Urzędu Statystycznego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Centrali Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz do organów, o których mowa w art.
37 ust. 5.
Art. 37.
1. CEIDG udostępnia dane i informacje o przedsiębiorcach będących osobami fizycznymi określone:
1) w art. 25 ust. 1 z wyjątkiem numeru PESEL oraz adresu zamieszkania, o ile
nie jest on taki sam jak miejsce wykonywania działalności gospodarczej;
2) w ust. 2.
2. CEIDG udostępnia następujące informacje o przedsiębiorcach i innych podmiotach:
1) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z
koncesji;
2) o uzyskaniu, cofnięciu, utracie i wygaśnięciu uprawnień wynikających z zezwolenia lub licencji;
3) o wpisie do rejestru działalności regulowanej, zakazie wykonywania działalności określonej we wpisie oraz o wykreśleniu z rejestru.
3. W celu weryfikacji informacji, o których mowa w ust. 2, CEIDG korzysta z danych udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego
na podstawie art. 4 ust. 4a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Reje2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 17/17
strze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 oraz z 2008 r. Nr 141, poz.
888). CEIDG umożliwia wgląd do tych danych.
4. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz informację o zakończeniu wykonywania działalności gospodarczej CEIDG udostępnia niezwłocznie,
nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia dokonania do niej wpisu.
5. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są do CEIDG przez odpowiednie organy koncesyjne, organy prowadzące rejestry działalności regulowanej oraz organy właściwe do spraw zezwoleń i licencji, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy,
której dotyczą, wraz z podaniem daty uprawomocnienia i znaku sprawy. Jeżeli
sprawa była rozstrzygana w drodze decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, organy te przekazują informacje niezwłocznie, nie później
niż dnia następnego po dniu nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.
CEIDG udostępnia te informacje niezwłocznie, nie później niż następnego dnia
roboczego po dniu ich otrzymania.
6. Dane i informacje o przedsiębiorcach wpisanych do CEIDG po upływie 6 miesięcy od dnia wykreślenia są archiwizowane i udostępniane na pisemny wniosek. Przepis ten nie dotyczy firmy przedsiębiorcy i daty wykreślenia.
7. Domniemywa się, że dane i informacje, o których mowa w ust. 2, udostępniane
przez CEIDG, są prawdziwe. W przypadku stwierdzenia niezgodności tych danych lub informacji ze stanem faktycznym każdy ma obowiązek niezwłocznie
poinformować o tym właściwy organ, o którym mowa w ust. 5.
8. Przekazywanie do CEIDG danych i informacji przez organy samorządu terytorialnego i gospodarczego, o których mowa w ust. 5, należy do zadań z zakresu
administracji rządowej.
Art. 38.
1. Dane i informacje udostępniane przez CEIDG są jawne. Każdy ma prawo dostępu do danych i informacji udostępnianych przez CEIDG.
2. Dane i informacje, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2, udostępniane są na stronie internetowej CEIDG, z zastrzeżeniem przepisu art. 37 ust. 6. Dane i informacje z CEIDG udostępniane są za pośrednictwem elektronicznej platformy
usług administracji publicznej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, języki obce, w jakich będą udostępniane opisy danych i informacji, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę rozwoju współpracy gospodarczej z partnerami zagranicznymi oraz zwiększenie bezpieczeństwa międzynarodowego obrotu gospodarczego.
4. Zaświadczenia o wpisie w CEIDG dotyczące przedsiębiorców będących osobami
fizycznymi w zakresie jawnych danych, o których mowa w art. 25 ust. 1, mają
postać elektroniczną albo wydruku ze strony internetowej CEIDG.
5. Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w
CEIDG.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 18/18
6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia, przekazywania i zabezpieczania przez system teleinformatyczny
CEIDG zaświadczeń o wpisie w CEIDG w postaci:
1) dokumentu elektronicznego,
2) wydruku ze strony internetowej CEIDG
– uwzględniając zapewnienie bezpieczeństwa obrotu oraz ochronę interesów
przedsiębiorcy oraz potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa transmisji danych.
Art. 39.
1. Dane CEIDG mogą być nieodpłatnie udostępniane, w sposób inny niż określony
w art. 38 ust. 2, organom administracji, po uprzednim ustaleniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki warunków technicznych.
2. Dane CEIDG mogą być odpłatnie udostępniane, w sposób inny niż określony w
art. 38 ust. 2, za pomocą urządzeń teletransmisji innym podmiotom do wykorzystania w celach komercyjnych i niekomercyjnych.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, musi łącznie spełniać następujące warunki:
1) posiadać urządzenia umożliwiające identyfikację: osoby uzyskującej dane w
systemie oraz zakresu, daty i celu ich uzyskania;
2) posiadać zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celami określonymi w ustawach.
4. Udostępnienie, o którym mowa w ust. 2, wymaga zawarcia z ministrem właściwym do spraw gospodarki umowy określającej przynajmniej zakres udostępnianych danych i warunki techniczne ich udostępnienia.
5. Podmioty, którym udostępniono dane CEIDG w trybie ust. 1 albo ust. 2, nie mogą przekazywać tych danych, ani ich fragmentów, innym podmiotom, chyba że
umowa, o której mowa w ust. 4, stanowi inaczej.
6. Opłaty za udostępnianie danych z CEIDG stanowią dochód budżetu państwa.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania wysokości oraz sposób uiszczania opłat za udostępnianie danych
z CEIDG podmiotom, o których mowa w ust. 2, uwzględniając wysokość opłat
w zależności od sposobu i zakresu udostępniania danych.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 19/19
Art. 40. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 41. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 42. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 43. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 44. (uchylony przed wejściem w życie).
Art. 45. (uchylony przed wejściem w życie).
Rozdział 4
Koncesje oraz regulowana działalność gospodarcza
Art. 46.
1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze
złóż, bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
6) przewozów lotniczych.
2. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.
3. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy
działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do
rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy.
Art. 47.
1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa
udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do
ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej
zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji.
3. Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy niż 50
lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas krótszy.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 20/20
Art. 48.
1. Organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych
ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu
przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w ust. 1,
niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.
Art. 49.
1. Wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji oraz numer identyfikacji
podatkowej (NIP);
3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na
którą ma być udzielona koncesja.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą
wymagającą uzyskania koncesji.
Art. 50.
Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ koncesyjny może:
1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia;
2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w
celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego
wykonywania działalności objętej koncesją.
Art. 51.
1. W przypadku gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby
koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”.
2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być
udzielona koncesja;
2) liczbę koncesji;
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 21/21
3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma
być udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie;
4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji;
5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe;
6) czas, na jaki może być udzielona koncesja.
3. Przepisu art. 60 nie stosuje się.
Art. 52.
1. Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest
większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 ustawy z
dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz.
2531, z późn. zm. 4)) liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji.
Art. 53.
1. Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski” o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród przedsiębiorców, o których mowa w art. 52 ust. 1.
2. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również:
1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja – nie niższą niż
opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji;
2) miejsce i termin składania ofert;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu.
3. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny.
4. Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie
określonych stosownie do ust. 1 i 2, w zapieczętowanych kopertach.
5. Oferta zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz.
141, Nr 85, poz. 728 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz.
935 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 61, poz. 411.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 22/22
2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
6. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu.
Art. 54.
1. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji, o
której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 2, kierując się wysokością zadeklarowanych
opłat za udzielenie koncesji.
2. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej
wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą opłatę.
3. Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną
informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane;
2) zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty zostały
wybrane.
4. Organ koncesyjny udziela koncesji przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane.
Art. 55.
1. Przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie koncesji informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym
była nadana klauzula poufności.
2. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca:
1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie;
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania.
3. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego informacje.
Art. 56.
1. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres
w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji:
1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych do
wiadomości przedsiębiorcom w trybie art. 48 ust. 2 lub art. 51 ust. 1;
2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub obywateli;
3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu, o którym mowa w art. 52,
udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 23/23
4) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na
przyczyny wymienione w ust. 1 pkt 2, ogłaszając o tym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Art. 57.
1. Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr
osobistych obywateli.
2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest
wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z
przedmiotem kontroli.
3. Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie.
Art. 58.
1. Organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej koncesją;
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej
koncesją, mimo wezwania organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy
przedsiębiorca:
1) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa;
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na
zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli,
a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 24/24
Art. 59.
Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany
danych, o których mowa w art. 49, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
Art. 60.
1. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania koncesji, zwane dalej „promesą”. W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od spełnienia warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące udzielenia
koncesji, z wyłączeniem art. 52–54.
3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6
miesięcy.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy;
2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie;
3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 1 i 2.
Art. 61.
Przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję z przyczyn, o których mowa w art. 58 ust.
1 pkt 1 i ust. 2, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w takim
samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu koncesji.
Art. 62.
1. Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy pobiera się
opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli koncesji udzielono w trybie przetargu, za udzielenie koncesji pobiera się
opłatę w wysokości, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2.
3. Opłatę, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2, wnosi się na rachunek organu
koncesyjnego, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.
Art. 63.
W sprawach nieuregulowanych w przepisach art. 47–61 stosuje się przepisy odrębnych ustaw regulujących działalność podlegającą koncesjonowaniu.
Art. 64.
1. Jeżeli przepis odrębnej ustawy stanowi, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną w rozumieniu niniejszej ustawy, przedsiębiorca może wyko2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 25/25
nywać tę działalność, jeżeli spełnia szczególne warunki określone przepisami tej
odrębnej ustawy i po uzyskaniu wpisu w rejestrze działalności regulowanej, z
zastrzeżeniem art. 75.
2. Wpis do rejestru działalności regulowanej podlega opłacie skarbowej, chyba że
przepisy odrębne stanowią inaczej.
Art. 65.
1. Organ prowadzący, na podstawie przepisów regulujących daną działalność gospodarczą, rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności.
2. Oświadczenie składa się na piśmie do organu prowadzącego rejestr działalności
regulowanej.
3. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do ewidencji może złożyć wniosek wraz z
oświadczeniem również we właściwym organie ewidencyjnym, wskazując organ
prowadzący rejestr działalności regulowanej.
4. Treść oświadczenia, sposób prowadzenia rejestru oraz dane podlegające wpisowi
do rejestru określają przepisy ustaw regulujących daną działalność.
5. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru.
Art. 66.
1. Rejestr działalności regulowanej jest jawny. Każdy ma prawo dostępu do zawartych w nim danych za pośrednictwem organu, który prowadzi rejestr.
2. Dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru prowadzi się akta rejestrowe, obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz decyzje dotyczące wykreślenia wpisu.
3. Wpis do rejestru może być wykreślony wyłącznie w przypadkach przewidzianych przez ustawę.
4. Organ prowadzący rejestr sprostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
5. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić zmianę danych wpisanych do rejestru w
terminie 14 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych danych.
Art. 67.
1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej jest obowiązany dokonać
wpisu przedsiębiorcy do tego rejestru w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego
organu wniosku o wpis wraz z oświadczeniem o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, dla której rejestr jest prowadzony.
2. Jeżeli właściwy organ nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a
od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może
rozpocząć działalność po uprzednim zawiadomieniu o tym na piśmie organu,
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 26/26
który nie dokonał wpisu. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni
od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.
Art. 68.
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej wpisem;
2) przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1, w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku.
Art. 69.
Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać wszystkie dokumenty niezbędne do
wykazania spełniania warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej.
Art. 70.
Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr
danej działalności. Przepis art. 57 stosuje się odpowiednio.
Art. 71.
1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje decyzję o zakazie
wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
1) przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 65, niezgodne ze
stanem faktycznym;
2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej w wyznaczonym przez organ terminie;
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej przez przedsiębiorcę.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ z urzędu wykreśla
wpis przedsiębiorcy w rejestrze działalności regulowanej.
Art. 72.
1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru działalności regulowanej, może
uzyskać ponowny wpis do rejestru w tym samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji, o której
mowa w art. 71 ust. 1.
2009-12-03
©Kancelaria Sejmu
s. 27/27
2. Przepis ust. 1 stosuje się do przedsiębiorcy, który wykonywał działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru działalności regulowanej. Nie dotyczy to sytuacji
określonej w art. 67 ust. 2.
Art. 73.
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wykreśla wpis przedsiębiorcy w
rejestrze na jego wniosek.
Art. 74.
W sprawach nieuregulowanych w art. 64–73
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)