Fragment notatki:
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
USTAWA
z dnia 27 sierpnia 2009 r.
Opracowano na podstawie: Dz. U. z 2009
r. Nr 157, poz. 1240,
z 2010 r. Nr 28, poz.
146.
o finansach publicznych
Dział I
Zasady finansów publicznych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa:
1) zakres i zasady działania oraz organizację jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;
2) zakres i zasady działania agencji wykonawczych, instytucji gospodarki
budżetowej i państwowych funduszy celowych;
3) zasady funkcjonowania jednostek sektora finansów publicznych w zakresie
gospodarki finansowej;
4) zasady i tryb kontroli procesów związanych z gromadzeniem i rozdysponowywaniem środków publicznych oraz gospodarowaniem mieniem;
5) zasady zarządzania państwowym długiem publicznym oraz procedury
ostrożnościowe i sanacyjne;
6) zasady i tryb opracowywania oraz uchwalania Wieloletniego Planu Finansowego Państwa;
7) zasady i tryb opracowywania oraz uchwalania wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego;
8) zasady i tryb sporządzania budżetu państwa w układzie zadaniowym;
9) zakres i szczegółowość oraz zasady i tryb planowania, uchwalania i wykonywania budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
10) szczególne zasady rachunkowości, planowania i sprawozdawczości
obowiązujące w sektorze finansów publicznych;
11) zasady gospodarowania środkami publicznymi pochodzącymi z budżetu
Unii Europejskiej oraz z innych źródeł zagranicznych;
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
12) zasady kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego oraz koordynacji kontroli
zarządczej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) Ministrze Finansów - rozumie się przez to odpowiednio ministra właściwego do spraw budżetu, ministra właściwego do spraw finansów publicznych
oraz ministra właściwego do spraw instytucji finansowych;
2) zarządzie jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to również
wójta, burmistrza lub prezydenta miasta;
3) układzie zadaniowym - rozumie się przez to zestawienie odpowiednio wydatków budżetu państwa lub kosztów jednostki sektora finansów publicznych sporządzone według funkcji państwa, oznaczających poszczególne obszary działań państwa, oraz:
a) zadań budżetowych grupujących wydatki według celów,
b) podzadań budżetowych grupujących działania umożliwiające realizację
celów zadania, w ramach którego podzadania te zostały wyodrębnione
- wraz z opisem celów tych zadań i podzadań, a także z bazowymi i docelowymi miernikami stopnia realizacji celów działalności państwa, oznaczającymi wartościowe, ilościowe lub opisowe określenie bazowego i docelowego poziomu efektów z poniesionych nakładów;
4) odrębnych ustawach - rozumie się przez to ustawy inne niż niniejsza ustawa
oraz ustawa budżetowa;
5) środkach europejskich - rozumie się przez to środki, o których mowa w art.
5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4;
6) organizacjach pozarządowych - rozumie się przez to organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96,
poz. 873, z późn. zm.1));
7) jednostce w dziale – rozumie się przez to jednostkę sektora finansów publicznych podległą ministrowi kierującemu określonym działem administracji rządowej lub przez niego nadzorowaną lub jednostkę sektora finansów
publicznych obsługującą organ podległy ministrowi kierującemu określonym działem administracji rządowej lub przez niego nadzorowany;
8) dysponencie części budżetowej - rozumie się przez to kierowników jednostek oraz organy wymienione w art. 139 ust. 2, właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych, wojewodów oraz kierowników państwowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 114 ust. 3 pkt 2,
dysponujących częściami budżetu państwa.
1)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 116, poz.
1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 155, poz. 1298, Nr 169, poz. 1420, Nr 175, poz. 1462 i Nr
249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 94, poz. 651, z 2008 r. Nr 209, poz. 1316 oraz z 2009 r. Nr 19, poz.
100 i Nr 22, poz. 120.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
Art. 3.
Finanse publiczne obejmują procesy związane z gromadzeniem środków publicznych oraz ich rozdysponowywaniem, w szczególności:
1) gromadzenie dochodów i przychodów publicznych;
2) wydatkowanie środków publicznych;
3) finansowanie potrzeb pożyczkowych budżetu państwa;
4) zaciąganie zobowiązań angażujących środki publiczne;
5) zarządzanie środkami publicznymi;
6) zarządzanie długiem publicznym;
7) rozliczenia z budżetem Unii Europejskiej.
Art. 4.
1. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) jednostek sektora finansów publicznych;
2) innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub
dysponują tymi środkami.
2. Przepisy dotyczące jednostek samorządu terytorialnego stosuje się odpowiednio
do związków gmin i powiatów.
Rozdział 2
Środki publiczne, nadwyżka i deficyt sektora finansów publicznych
Art. 5.
1. Środkami publicznymi są:
1) dochody publiczne;
2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne
niż wymienione w pkt 2;
4) przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego
oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
a) ze sprzedaży papierów wartościowych,
b) z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
c) ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
d) z otrzymanych pożyczek i kredytów,
e) z innych operacji finansowych;
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
5) przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
2. Dochodami publicznymi są:
1) daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z
zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na
rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy
celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw;
2) inne dochody budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz
innych jednostek sektora finansów publicznych należne na podstawie odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych;
3) wpływy ze sprzedaży wyrobów i usług świadczonych przez jednostki sektora finansów publicznych;
4) dochody z mienia jednostek sektora finansów publicznych, do których zalicza się w szczególności:
a) wpływy z umów najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze,
b) odsetki od środków na rachunkach bankowych,
c) odsetki od udzielonych pożyczek i od posiadanych papierów wartościowych,
d) dywidendy z tytułu posiadanych praw majątkowych;
5) spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej na rzecz jednostek sektora
finansów publicznych;
6) odszkodowania należne jednostkom sektora finansów publicznych;
7) kwoty uzyskane przez jednostki sektora finansów publicznych z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji;
8) dochody ze sprzedaży majątku, rzeczy i praw, niestanowiące przychodów w
rozumieniu ust. 1 pkt 4 lit. a i b.
3. Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:
1) środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa
w pkt 5 lit. a i b;
2) niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
a) Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
b) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego
2009-2014,
c) Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3) środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;
4) środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
a) Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej „Sekcja Gwarancji”,
b) Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji,
c) Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich;
5) środki przeznaczone na realizację:
a) programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie
(WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 1),
b) programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 9.11.2006,
str. 1),
c) Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,
d) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego
2004-2009;
6) inne środki.
4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, środki publiczne niezaliczane do środków, o których mowa w ust. 3 pkt 6, oraz termin, w którym
środki te powinny być wydatkowane, uwzględniając źródło ich pochodzenia,
przeznaczenie oraz beneficjentów tych środków.
Art. 6.
1. Środki publiczne przeznacza się na:
1) wydatki publiczne;
2) rozchody publiczne, w tym na rozchody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
2. Rozchodami publicznymi są:
1) spłaty otrzymanych pożyczek i kredytów;
2) wykup papierów wartościowych;
3) udzielone pożyczki i kredyty;
4) płatności wynikające z odrębnych ustaw, których źródłem finansowania są
przychody z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa;
5) inne operacje finansowe związane z zarządzaniem długiem publicznym i
płynnością;
6) płatności związane z udziałami Skarbu Państwa w międzynarodowych instytucjach finansowych.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 6/6
Art. 7.
1. Dodatnia różnica między dochodami publicznymi a wydatkami publicznymi,
ustalona dla okresu rozliczeniowego, stanowi nadwyżkę sektora finansów publicznych, zaś ujemna różnica jest deficytem sektora finansów publicznych.
2. Dochody publiczne i wydatki publiczne oraz nadwyżkę lub deficyt sektora finansów publicznych ustala się po wyeliminowaniu przepływów finansowych między jednostkami tego sektora.
Rozdział 3
Jednostki sektora finansów publicznych
Art. 8.
1. Jednostki sektora finansów publicznych są tworzone w formach określonych w
niniejszym rozdziale.
2. Jednostki sektora finansów publicznych mogą być tworzone na podstawie niniejszej ustawy albo na podstawie odrębnych ustaw.
Art. 9.
Sektor finansów publicznych tworzą:
1) organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy
kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3) jednostki budżetowe;
4) samorządowe zakłady budżetowe;
5) agencje wykonawcze;
6) instytucje gospodarki budżetowej;
7) państwowe fundusze celowe;
8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz
Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez
Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9) Narodowy Fundusz Zdrowia;
10) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11) uczelnie publiczne;
12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13) państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie
odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem
przedsiębiorstw, jednostek badawczo-rozwojowych, banków i spółek prawa
handlowego.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 7/7
Art. 10.
1. Jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze,
instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady
gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.
2. Do jednostek sektora finansów publicznych, o których mowa w art. 9 pkt 8-14,
działających na podstawie odrębnych ustaw stanowiących podstawę ich utworzenia przepisy niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio.
Art. 11.
1. Jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.
2. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności
jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.
3. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.
Art. 12.
1. Jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:
1) ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw - państwowe jednostki budżetowe;
2) organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe
lub wojewódzkie jednostki budżetowe.
2. Tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut,
chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane
tej jednostce w zarząd.
3. Likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, określa przeznaczenie mienia znajdującego się w zarządzie tej jednostki, z zastrzeżeniem
ust. 7. W przypadku państwowej jednostki budżetowej decyzja o przeznaczeniu
tego mienia jest podejmowana w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw Skarbu Państwa.
4. Z zastrzeżeniem ust. 7, należności i zobowiązania likwidowanej:
1) państwowej jednostki budżetowej - przejmuje organ, który podjął decyzję o
likwidacji;
2) gminnej, powiatowej lub wojewódzkiej jednostki budżetowej - przejmuje
urząd odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia jednostek budżetowych.
6. Likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 8/8
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, organ może również zdecydować o przejęciu należności i zobowiązań likwidowanej jednostki budżetowej przez nowo
utworzoną jednostkę.
Art. 13.
1. Prezes Rady Ministrów może utworzyć jednostkę budżetową realizującą zadania
na rzecz administracji rządowej.
2. Prezes Rady Ministrów, tworząc jednostkę budżetową, o której mowa w ust. 1,
określi zakres realizowanych przez nią zadań.
3. Jednostka budżetowa, o której mowa w ust. 1, podlega Prezesowi Rady Ministrów albo wskazanemu przez niego ministrowi lub kierownikowi urzędu centralnego.
4. Przepisy art. 12 ust. 2-7 stosuje się odpowiednio.
Art. 14.
Zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie:
1) gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi,
2) dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania
ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia
w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
4) lokalnego transportu zbiorowego,
5) targowisk i hal targowych,
6) zieleni gminnej i zadrzewień,
7) kultury fizycznej i sportu, w tym utrzymywania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
8) utrzymywania różnych gatunków egzotycznych i krajowych zwierząt, w
tym w szczególności prowadzenia hodowli zwierząt zagrożonych wyginięciem, w celu ich ochrony poza miejscem naturalnego występowania,
9) cmentarzy
- mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.
Art. 15.
1. Samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
2. Podstawą gospodarki finansowej samorządowego zakładu budżetowego jest
roczny plan finansowy obejmujący przychody, w tym dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych,
stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu oraz rozliczenia z budżetem jednostki samorządu terytorialnego.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 9/9
3. Samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:
1) dotacje przedmiotowe;
2) dotacje celowe na zadania bieżące finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3;
3) dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.
4. W zakresie określonym w odrębnych ustawach samorządowy zakład budżetowy
może otrzymywać dotację podmiotową.
5. Nowo tworzonemu samorządowemu zakładowi budżetowemu może być przyznana jednorazowa dotacja z budżetu jednostki samorządu terytorialnego na
pierwsze wyposażenie w środki obrotowe.
6. Dotacje dla samorządowego zakładu budżetowego, z wyłączeniem dotacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą przekroczyć 50% kosztów jego działalności.
7. Samorządowy zakład budżetowy wpłaca do budżetu jednostki samorządu terytorialnego nadwyżkę środków obrotowych, ustaloną na koniec okresu sprawozdawczego, chyba że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego postanowi inaczej.
8. W planie finansowym samorządowego zakładu budżetowego mogą być dokonywane zmiany w ciągu roku w przypadku realizowania wyższych od planowanych przychodów i kosztów, pod warunkiem że nie spowoduje to zmniejszenia
wpłat do budżetu jednostki samorządu terytorialnego ani zwiększenia dotacji z
budżetu jednostki samorządu terytorialnego.
Art. 16.
1. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego tworzy, łączy, przekształca w inną formę organizacyjno-prawną i likwiduje samorządowy zakład budżetowy.
2. Tworząc samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa:
1) nazwę i siedzibę zakładu;
2) przedmiot jego działalności;
3) źródła przychodów własnych zakładu;
4) stan wyposażenia zakładu w środki obrotowe oraz składniki majątkowe
przekazane zakładowi w użytkowanie;
5) terminy i sposób ustalania zaliczkowych wpłat nadwyżki środków obrotowych dokonywanych przez zakład do budżetu jednostki samorządu terytorialnego oraz sposób i terminy rocznych rozliczeń i dokonywania wpłat do
budżetu.
3. Likwidując samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu tego zakładu.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 10/10
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia samorządowych zakładów budżetowych.
5. Przekształcenie samorządowego zakładu budżetowego w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jego likwidacji.
6. Należności i zobowiązania likwidowanego samorządowego zakładu budżetowego przejmuje organ, który podjął decyzję o likwidacji, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Należności i zobowiązania samorządowego zakładu budżetowego likwidowanego w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona jednostka.
Art. 17.
1. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, a w szczególności:
1) sposób i tryb sporządzania planów finansowych,
2) sposób dokonywania zmian w planach finansowych jednostek budżetowych
oraz zatwierdzania tych zmian,
3) tryb pobierania dochodów i dokonywania wydatków państwowych jednostek budżetowych,
4) sposób ustalania nadwyżki środków obrotowych w samorządowych zakładach budżetowych
– biorąc pod uwagę potrzebę przestrzegania zasad celowego i oszczędnego dokonywania wydatków oraz jawności, przejrzystości i terminowej realizacji zadań.
2. Minister Finansów, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni
specyfikę działalności jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu i Szefowi Centralnego Biura Antykorupcyjnego, jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz jednostek organizacyjnych działających poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 18.
Agencja wykonawcza jest państwową osobą prawną tworzoną na podstawie odrębnej
ustawy w celu realizacji zadań państwa.
Art. 19.
1. Zasady działania agencji wykonawczej określa ustawa, o której mowa w art. 18,
oraz statut.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakie powinien spełniać statut agencji wykonawczej, w celu zapewnienia jednolitej i przejrzystej organizacji wewnętrznej agencji wykonawczych pod względem instytucjonalnym.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 11/11
Art. 20.
Agencja wykonawcza prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w
niniejszej ustawie i w ustawie, o której mowa w art. 18.
Art. 21.
1. Podstawą gospodarki finansowej agencji wykonawczej jest roczny plan finansowy, obejmujący:
1) przychody z prowadzonej działalności;
2) dotacje z budżetu państwa;
3) zestawienie kosztów:
a) funkcjonowania agencji wykonawczej,
b) realizacji zadań ustawowych, z wyszczególnieniem kosztów realizacji
tych zadań przez inne podmioty
- z wyszczególnieniem wynagrodzeń i składek od nich naliczanych, płatności odsetkowych wynikających z zaciągniętych zobowiązań oraz zakupu
towarów i usług;
4) wynik finansowy;
5) środki na wydatki majątkowe;
6) środki przyznane innym podmiotom;
7) stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
8) stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
2. Projekt rocznego planu finansowego agencji wykonawczej ustala jej właściwy
organ w porozumieniu z ministrem sprawującym nadzór nad agencją wykonawczą. Po zatwierdzeniu przez ministra sprawującego nadzór projekt jest przekazywany Ministrowi Finansów, w trybie i terminach określonych w przepisach
dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.
3. W ramach projektu planu finansowego sporządza się plan dochodów i wydatków
agencji wykonawczej ujmowanych w terminie ich zapłaty.
4. W planie dochodów i wydatków agencji wykonawczej planowane wydatki nie
powinny być wyższe od planowanych dochodów. Planowane wydatki mogą
przekraczać planowane dochody za zgodą ministra sprawującego nadzór nad
agencją wykonawczą, wydaną w porozumieniu z Ministrem Finansów.
5. W planie finansowym agencji wykonawczej mogą być dokonywane zmiany
przychodów i kosztów po uzyskaniu zgody ministra sprawującego nadzór nad
agencją, wydanej po uzyskaniu opinii sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu, z zastrzeżeniem ust. 6. O dokonanych zmianach należy niezwłocznie powiadomić Ministra Finansów.
6. Zmiany planu finansowego agencji wykonawczej nie mogą powodować zwiększenia zobowiązań agencji ani pogorszenia planowanego wyniku finansowego
agencji, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej.
7. Agencja wykonawcza może otrzymywać dotacje z budżetu państwa, w zakresie
określonym w odrębnych ustawach.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 12/12
8. Agencja wykonawcza może zaciągać zobowiązania na okres realizacji danego
zadania przekraczający rok budżetowy, jeżeli wydatki niezbędne na obsługę zobowiązania znajdują się w rocznym planie finansowym.
9. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 6, nie dotyczy zwiększenia planu finansowego agencji wykonawczej z tytułu uzyskania pożyczki z budżetu państwa na
finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej.
10. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia
gospodarki finansowej agencji wykonawczych, mając na względzie potrzebę zapewnienia jednolitości zasad finansowania agencji wykonawczych oraz przestrzegania zasad jawności i przejrzystości.
Art. 22.
1. Agencja wykonawcza jest obowiązana corocznie wpłacać do budżetu państwa,
na rachunek bieżący dochodów państwowej jednostki budżetowej obsługującej
ministra sprawującego nadzór nad tą agencją, nadwyżkę środków finansowych
ustaloną na koniec roku, pozostającą po uregulowaniu zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Nadwyżkę, o której mowa w ust. 1, agencja wykonawcza przekazuje niezwłocznie po uregulowaniu zobowiązań wymagalnych z okresu sprawozdawczego, nie
później jednak niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, w którym
nadwyżka powstała.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wynikających z konieczności zapewnienia sprawnego i pełnego wykonywania zadań agencji wykonawczej Rada
Ministrów może, na wniosek ministra sprawującego nadzór nad agencją
wykonawczą, wyrazić zgodę, w formie uchwały, na niewpłacenie nadwyżki, o
której mowa w ust. 1.
4. Minister sprawujący nadzór nad agencją wykonawczą w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania nadwyżki,
uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości finansowania zadań agencji, dokonywania inwestycji niezbędnych do wykonywania zadań państwa oraz mając
na względzie źródła finansowania zadań realizowanych przez agencję.
Art. 23.
1. Instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych
tworzoną w celu realizacji zadań publicznych, która:
1) odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania;
2) pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych
przychodów.
2. Instytucja gospodarki budżetowej może być tworzona przez:
1) ministra lub Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, za zgodą Rady Ministrów, udzieloną na jego wniosek;
2) organ lub kierownika jednostki, o których mowa w art. 139 ust. 2, jako organu wykonującego funkcje organu założycielskiego.
3. Organ lub kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, o utworzeniu instytucji gospodarki budżetowej informuje Prezesa Rady Ministrów.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 13/13
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, minister lub Szef Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów określą:
1) organ administracji rządowej wykonujący funkcje organu założycielskiego;
2) przedmiot działalności podstawowej;
3) źródła przychodów;
4) przeznaczenie zysku.
5. Instytucja gospodarki budżetowej uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania
do Krajowego Rejestru Sądowego.
Art. 24.
1. Instytucja gospodarki budżetowej może otrzymywać dotacje z budżetu państwa
na realizację zadań publicznych, jeżeli odrębne ustawy tak stanowią.
2. Podstawą gospodarki finansowej instytucji gospodarki budżetowej jest roczny
plan finansowy, obejmujący:
1) przychody z prowadzonej działalności;
2) dotacje z budżetu państwa;
3) zestawienie kosztów:
a) funkcjonowania instytucji gospodarki budżetowej,
b) realizacji wyodrębnionych zadań
- z wyszczególnieniem wynagrodzeń i składek od nich naliczanych, płatności odsetkowych wynikających z zaciągniętych zobowiązań oraz zakupu
towarów i usług;
4) środki na wydatki majątkowe;
5) wynik finansowy;
6) stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
7) stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
3. Koszty instytucji gospodarki budżetowej mogą być ponoszone tylko w ramach
posiadanych środków finansowych obejmujących uzyskane przychody oraz
środki z poprzedniego okresu.
4. Nowo tworzonej instytucji gospodarki budżetowej może być przyznana jednorazowa dotacja na pierwsze wyposażenie w środki obrotowe.
5. W planie finansowym instytucji gospodarki budżetowej mogą być dokonywane
zmiany przychodów i kosztów w trakcie roku budżetowego po uzyskaniu zgody
organu wykonującego funkcje organu założycielskiego, z tym że nie mogą one
spowodować zwiększenia dotacji z budżetu państwa i pogorszenia planowanego
wyniku finansowego. O dokonanych zmianach należy niezwłocznie powiadomić
Ministra Finansów.
Art. 25.
1. Likwidując instytucję gospodarki budżetowej, organ wykonujący funkcje organu
założycielskiego określa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
Skarbu Państwa, przeznaczenie mienia tej instytucji.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 14/14
2. Należności i zobowiązania likwidowanej instytucji gospodarki budżetowej
przejmuje organ wykonujący funkcje organu założycielskiego.
3. Należności i zobowiązania instytucji gospodarki budżetowej likwidowanej w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona
jednostka.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia instytucji gospodarki budżetowej.
Art. 26.
1. Instytucja gospodarki budżetowej działa na podstawie statutu nadanego przez
organ wykonujący funkcje organu założycielskiego.
2. Statut instytucji gospodarki budżetowej określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę tej instytucji;
2) przedmiot działalności podstawowej tej instytucji;
3) źródła uzyskiwania przychodów tej instytucji;
4) tryb i zasady dokonywania zmian w statucie tej instytucji;
5) stan wyposażenia w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane
tej instytucji;
6) zasady prowadzenia działalności innej niż podstawowa, jeżeli ta instytucja
będzie prowadzić taką działalność.
3. Organizację wewnętrzną instytucji gospodarki budżetowej określa regulamin organizacyjny nadawany przez dyrektora instytucji gospodarki budżetowej.
Art. 27.
1. Dyrektora instytucji gospodarki budżetowej powołuje i odwołuje organ wykonujący funkcje organu założycielskiego.
2. Do zadań dyrektora instytucji gospodarki budżetowej należy:
1) zarządzanie instytucją gospodarki budżetowej;
2) reprezentowanie instytucji gospodarki budżetowej na zewnątrz;
3) przygotowanie i nadanie regulaminu organizacyjnego instytucji gospodarki
budżetowej;
4) przygotowanie projektu rocznego planu finansowego;
5) przygotowanie rocznego sprawozdania instytucji gospodarki budżetowej, w
tym bilansu, rachunku zysków i strat.
3. Projekt rocznego planu finansowego jest przekazywany organowi wykonującemu funkcje organu założycielskiego, w trybie i terminach określonych w przepisach dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.
Art. 28.
1. Instytucja gospodarki budżetowej samodzielnie gospodaruje mieniem, kierując
się zasadą efektywności jego wykorzystania.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 15/15
2. Na mienie instytucji gospodarki budżetowej mogą składać się:
1) przeniesione na własność nieruchomości;
2) mienie stanowiące wyposażenie przekazane przez organ wykonujący funkcje organu założycielskiego w formie użyczenia;
3) mienie nabyte z własnych środków.
3. Instytucja gospodarki budżetowej w celu zaciągnięcia zobowiązania przewyższającego 30% rocznych przychodów jest obowiązana uzyskać zgodę organu wykonującego funkcje organu założycielskiego.
4. Instytucja gospodarki budżetowej może zbywać środki trwałe. Zbycie (najem,
dzierżawa, użyczenie) aktywów może nastąpić wyłącznie na zasadach określonych przez organ wykonujący funkcje organu założycielskiego, z uwzględnieniem przepisów o gospodarce nieruchomościami.
5. Wartość majątku instytucji gospodarki budżetowej odzwierciedla fundusz instytucji gospodarki budżetowej.
6. Fundusz instytucji gospodarki budżetowej zwiększa się lub zmniejsza o kwotę
zmian wartości majątku będących skutkiem:
1) aktualizacji wyceny środków trwałych na podstawie odrębnych przepisów;
2) nieodpłatnego przekazania lub otrzymania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych;
3) łączenia i podziału instytucji gospodarki budżetowej na podstawie bilansów
zamknięcia dzielonych lub łączonych jednostek.
7. Fundusz instytucji gospodarki budżetowej zwiększa się o:
1) zysk pozostający w dyspozycji instytucji gospodarki budżetowej;
2) środki z innych źródeł.
Art. 29.
1. Państwowy fundusz celowy jest tworzony na podstawie odrębnej ustawy.
2. Przychody państwowego funduszu celowego pochodzą ze środków publicznych,
a koszty są ponoszone na realizację wyodrębnionych zadań państwowych.
3. Państwowy fundusz celowy nie posiada osobowości prawnej.
4. Państwowy fundusz celowy stanowi wyodrębniony rachunek bankowy, którym
dysponuje minister wskazany w ustawie tworzącej fundusz albo inny organ
wskazany w tej ustawie.
5. Do państwowych funduszy celowych nie zalicza się funduszy, których jedynym
źródłem przychodów, z wyłączeniem odsetek od rachunku bankowego i darowizn, jest dotacja z budżetu państwa.
6. Podstawą gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego jest roczny
plan finansowy.
7. Ze środków państwowego funduszu celowego mogą być udzielane pożyczki jednostkom samorządu terytorialnego, jeżeli ustawa tworząca fundusz tak stanowi.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 16/16
8. Koszty państwowego funduszu celowego mogą być pokrywane tylko w ramach
posiadanych środków finansowych obejmujących bieżące przychody, w tym dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.
9. W planie finansowym państwowego funduszu celowego mogą być dokonywane
zmiany polegające na zwiększeniu prognozowanych przychodów i odpowiednio
kosztów.
10. Zmiany planu finansowego państwowego funduszu celowego nie mogą powodować zwiększenia dotacji z budżetu państwa.
11. Jeżeli państwowy fundusz celowy posiada zobowiązania wymagalne, w tym kredyty i pożyczki, zwiększenie przychodów w pierwszej kolejności przeznacza się
na ich spłatę.
12. Zmiany kwot przychodów i kosztów państwowego funduszu celowego ujętych
w planie finansowym dokonuje odpowiednio minister lub organ dysponujący
tym funduszem po uzyskaniu zgody Ministra Finansów i opinii sejmowej komisji do spraw budżetu.
Art. 30.
1. Państwowe i samorządowe osoby prawne są tworzone na podstawie odrębnych
ustaw.
2. Podstawą gospodarki finansowej państwowych i samorządowych osób prawnych
jest plan finansowy.
3. Plany finansowe państwowych i samorządowych osób prawnych są sporządzane
zgodnie z ustawami o ich utworzeniu, z uwzględnieniem przepisów niniejszej
ustawy.
4. Projekty planów finansowych państwowych osób prawnych, o których mowa w
art. 9 pkt 14, są przekazywane Ministrowi Finansów w trybie i terminach określonych w przepisach dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.
Art. 31.
Jednostki, o których mowa w art. 30 ust. 1, wyodrębniają w planach finansowych:
1) przychody z prowadzonej działalności;
2) dotacje z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3) koszty, w tym:
a) wynagrodzenia i składki od nich naliczane,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) zakup towarów i usług;
4) środki na wydatki majątkowe;
5) środki przyznane innym podmiotom;
6) stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
7) stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 17/17
Art. 32.
Agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej, dysponenci państwowych
funduszy celowych oraz państwowe osoby prawne, o których mowa w art. 9 pkt 14,
sporządzają plany finansowe w układzie zadaniowym na rok budżetowy i dwa kolejne lata.
Rozdział 4
Jawność i przejrzystość finansów publicznych
Art. 33.
1. Gospodarka środkami publicznymi jest jawna.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków publicznych, których pochodzenie lub
przeznaczenie zostało uznane za informację niejawną na podstawie odrębnych
przepisów lub jeżeli wynika to z umów międzynarodowych.
Art. 34.
1. Zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana przez:
1) jawność debaty budżetowej w Sejmie i Senacie oraz debat budżetowych w
organach stanowiących jednostek samorządu terytorialnego;
2) jawność debaty nad sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa w Sejmie
i debat nad sprawozdaniami z wykonania budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3) podawanie do publicznej wiadomości:
a) kwot dotacji udzielanych z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
b) kwot dotacji udzielanych przez państwowe fundusze celowe,
c) zbiorczych danych dotyczących finansów publicznych,
d) informacji o wykonaniu budżetu państwa za okresy miesięczne;
4) jawność debaty nad projektem uchwały w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego;
5) podawanie do publicznej wiadomości przez jednostki sektora finansów publicznych informacji dotyczących:
a) zakresu zadań lub usług wykonywanych lub świadczonych przez jednostkę oraz wysokości środków publicznych przekazanych na ich realizację,
b) zasad i warunków świadczenia usług dla podmiotów uprawnionych,
c) zasad odpłatności za świadczone usługi;
6) zapewnianie radnym danej jednostki samorządu terytorialnego dostępu do:
a) dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych - z zachowaniem przepisów o rachunkowości oraz o ochronie danych osobowych,
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 18/18
b) informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli gospodarki finansowej,
c) sprawozdania z wykonania planu audytu za rok poprzedni;
7) udostępnianie przez Narodowy Fundusz Zdrowia informacji o przychodach i
kosztach oraz o świadczeniodawcach realizujących świadczenia opieki
zdrowotnej, z którymi Fundusz zawarł umowy, o zakresie przedmiotowym
umów oraz o sposobie ustalania ceny za zamówione świadczenia;
8) udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych;
9) udostępnianie corocznych sprawozdań dotyczących finansów i działalności
jednostek organizacyjnych należących do sektora finansów publicznych;
10) podejmowanie, w głosowaniu jawnym i imiennym, uchwał organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego dotyczących gospodarowania
środkami publicznymi;
11) podawanie do publicznej wiadomości treści planów działalności, sprawozdań z wykonania planów działalności oraz oświadczeń o stanie kontroli zarządczej, o których mowa w art. 70.
2. Minister Finansów podaje do publicznej wiadomości sprawozdanie z wykonania
ustawy budżetowej przyjęte przez Radę Ministrów.
Art. 35.
Klauzule umowne dotyczące wyłączenia jawności ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa w umowach zawieranych przez jednostki sektora finansów publicznych
lub inne podmioty, o ile wynikające z umowy zobowiązanie jest realizowane lub
przeznaczone do realizacji ze środków publicznych, uważa się za niezastrzeżone, z
wyłączeniem informacji technicznych, technologicznych, organizacyjnych przedsiębiorstwa lub innych posiadających wartość gospodarczą, w rozumieniu przepisów o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne
działania w celu zachowania ich w tajemnicy, lub w przypadku gdy jednostka sektora finansów publicznych wykaże, że informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa
z uwagi na to, że wymaga tego istotny interes publiczny lub ważny interes państwa.
Art. 36.
1. Minister Finansów podaje do publicznej wiadomości zbiorcze dane dotyczące:
1) ogółu operacji finansowych sektora finansów publicznych, obejmujące w
szczególności dochody i wydatki, przychody i rozchody, zobowiązania i należności, gwarancje i poręczenia;
2) wykonania budżetu państwa za okresy miesięczne, w tym kwotę deficytu
lub nadwyżki.
2. Minister Finansów podaje do publicznej wiadomości w terminie, o którym mowa
w art. 38, informacje obejmujące wykaz udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji, wskazując osoby prawne i fizyczne oraz jednostki organiza2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 19/19
cyjne nieposiadające osobowości prawnej, których te poręczenia i gwarancje
dotyczą.
3. Dyrektor izby skarbowej ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym wykaz
osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, którym umorzono zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę
lub opłaty prolongacyjne w kwocie przewyższającej 5.000 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia.
4. Podanie do publicznej wiadomości wykazu, o którym mowa w ust. 3, nie narusza
przepisów o tajemnicy skarbowej.
5. Organy wydające decyzje o umorzeniu niepodatkowych należności budżetu państwa, o których mowa w art. 60, podają informację kwartalną o udzielonych umorzeniach do publicznej wiadomości w ogólnie dostępnym miejscu do końca
miesiąca następującego po zakończeniu kwartału.
6. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania umorzonych kwot oraz termin ogłaszania wykazu, o którym mowa w ust. 3, a także organy obowiązane do przekazywania dyrektorowi izby skarbowej danych umożliwiających sporządzenie tego wykazu i termin ich przekazywania, uwzględniając rodzaje podmiotów, których informacje dotyczą.
Art. 37.
1. Zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości w
terminie:
1) do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwartału - kwartalną informację o wykonaniu budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym
kwotę deficytu albo nadwyżki, oraz o udzielonych umorzeniach niepodatkowych należności budżetowych, o których mowa w art. 60;
2) o którym mowa w art. 38 - informację obejmującą:
a) dane dotyczące wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego
w poprzednim roku budżetowym, w tym kwotę deficytu albo nadwyżki,
b) kwotę wykorzystanych środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2,
c) kwotę zobowiązań, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 4,
d) kwoty dotacji otrzymanych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz kwoty dotacji udzielonych innym jednostkom samorządu terytorialnego,
e) wykaz udzielonych poręczeń i gwarancji, z wymienieniem podmiotów,
których gwarancje i poręczenia dotyczą,
f) wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub
opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w
kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości
umorzonych kwot i przyczyn umorzenia,
g) wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, którym udzielono pomocy publicznej.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 20/20
2. Podanie do publicznej wiadomości wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f,
nie narusza przepisów o tajemnicy skarbowej.
Art. 38.
Minister Finansów ogłasza, w terminie do dnia 31 maja roku następnego, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”:
1) kwotę i relację do produktu krajowego brutto:
a) państwowego długu publicznego,
b) długu Skarbu Państwa,
c) niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych
przez Skarb Państwa,
2) kwotę niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez jednostki sektora finansów publicznych
– według stanu na koniec roku budżetowego.
Art. 39.
1. Dochody publiczne, wydatki publiczne i przychody, o których mowa w art. 5 ust.
1 pkt 5, oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, klasyfikuje się, z
zastrzeżeniem ust. 2, według:
1) działów i rozdziałów - określających rodzaj działalności;
2) paragrafów - określających rodzaj dochodu, przychodu lub wydatku oraz
środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3.
2. Wydatki publiczne klasyfikuje się również według dodatkowej klasyfikacji określającej kody wydatków strukturalnych.
3. Przychody, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, oraz rozchody, o których mowa
w art. 6 ust. 2, klasyfikuje się według paragrafów określających źródło przychodu lub rodzaj rozchodu.
4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółową klasyfikację dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów
oraz środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, z uwzględnieniem
Polskiej Klasyfikacji Działalności;
2) szczegółową klasyfikację wydatków strukturalnych, o których mowa w ust.
2, uwzględniając potrzebę identyfikacji wydatków strukturalnych, ponoszonych przez jednostki sektora finansów publicznych.
5. Minister Finansów może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4 pkt
1, klasyfikację wydatków o większej szczegółowości niż określona w ust. 1 dla
zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, z uwzględnieniem specyfiki jednostek realizujących zadania z tego zakresu.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 21/21
Art. 40.
1. Jednostki sektora finansów publicznych prowadzą rachunkowość zgodnie z przepisami o rachunkowości, z uwzględnieniem zasad określonych w niniejszej
ustawie.
2. Plany kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych
funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej powinny uwzględniać, że:
1) dochody i wydatki ujmuje się w terminie ich zapłaty, niezależnie od rocznego budżetu, którego dotyczą;
2) ujmuje się również wszystkie etapy rozliczeń poprzedzające płatność dochodów i wydatków, a w zakresie wydatków i kosztów - także zaangażowanie środków;
pkt 2 w ust. 3 w art.
3) odsetki od nieterminowych płatności nalicza się i ewidencjonuje nie później 40 wchodzi w życie z
niż na koniec każdego kwartału;
dn. 1.01.2012 r. (Dz.
U. z 2009 r. Nr 157,
4) wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych poz. 1241)
dokonuje się nie później niż na koniec kwartału.
3. Szczególne zasady rachunkowości dla jednostek, o których mowa w ust. 2, dotyczą:
1) ewidencji wykonania budżetu;
3) ewidencji aktywów trwałych stanowiących własność Skarbu Państwa lub
jednostek samorządu terytorialnego;
4) wyceny poszczególnych składników aktywów i pasywów;
5) sporządzania sprawozdań finansowych oraz odbiorców tych sprawozdań.
4. Minister Finansów określi:
1) w drodze rozporządzeń:
a) szczególne zasady rachunkowości, o których mowa w ust. 3, oraz plany
kont, o których mowa w ust. 2,
b) zasady rachunkowości oraz plany kont dla organów podatkowych jednostek samorządu terytorialnego,
2) w drodze zarządzenia - zasady rachunkowości oraz plany kont dla organów
podatkowych podległych Ministrowi Finansów, w zakresie poboru i rozliczenia podatków, opłat, wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz innych niepodatkowych należności budżetowych, do których ustalania lub określania są uprawnione organy
podatkowe
– uwzględniając potrzebę zapewnienia przejrzystości planów kont oraz charakter działalności prowadzonej przez te jednostki.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 22/22
Art. 41.
1. Jednostki sektora finansów publicznych sporządzają sprawozdania z wykonania
procesów, o których mowa w art. 3.
2. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, formy, terminy i sposoby sporządzania sprawozdań:
a) z wykonania budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
b) z wykonania planów finansowych jednostek budżetowych,
c) z dochodów i wydatków na rachunkach, o których mowa w art. 163 i
art. 223,
d) z wykonania planów finansowych samorządowych zakładów budżetowych,
e) z wykonania planów finansowych agencji wykonawczych,
f) z wykonania planów finansowych instytucji gospodarki budżetowej,
g) z wykonania planów finansowych państwowych funduszy celowych,
h) o stanie środków finansowych na rachunkach bankowych jednostek
samorządu terytorialnego,
i) z wykonania planów finansowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
j) z poniesionych przez jednostki sektora finansów publicznych wydatków
strukturalnych;
2) jednostki obowiązane do sporządzania poszczególnych sprawozdań, o któust. 4 w art. 41
rych mowa w pkt 1, oraz odbiorców tych sprawozdań;
wchodzi w życie z dn.
3) rodzaje i zasady sporządzania sprawozdań w zakresie zobowiązań wynika- 1.01.2012 r. (Dz. U. z
jących z umów o partnerstwie publiczno-prywatnym zawieranych na pod- 2009 r. Nr 157, poz.
1241)
stawie odrębnych ustaw przez podmioty sektora finansów publicznych.
3. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, określić wykaz zadań budżetowych grupujących wydatki według celów, a także szczegółowy sposób i
terminy sporządzania przez dysponentów materiałów do informacji, o których
mowa w art. 182 ust. 6, uwzględniając właściwość podmiotów i dysponentów
realizujących zadania budżetowe oraz zakres przedmiotowy tych zadań.
5. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, formy, terminy i sposoby sporządzania przez jednostki sektora finansów publicznych sprawozdań w zakresie ogółu operacji finansowych, w
szczególności w zakresie należności i zobowiązań, w tym państwowego
długu publicznego oraz udzielonych poręczeń i gwarancji;
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 23/23
2) odbiorców sprawozdań, o których mowa w pkt 1.
6. Minister Finansów, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 2, 4 i 5,
uwzględni konieczność określenia wzorów formularzy sprawozdań i stopnia
szczegółowości danych umożliwiających podanie do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w art. 36 ust. 1 oraz w art. 38 pkt 1, a także sporządzenie informacji z wykonania budżetu państwa.
7. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego gromadzi i przetwarza dane oraz sporządza zbiorcze sprawozdania w zakresie sprawozdań określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
Rozdział 5
Zasady gospodarowania środkami publicznymi
Art. 42.
1. Sposób gromadzenia środków publicznych z poszczególnych tytułów określają
odrębne ustawy.
2. Środki publiczne pochodzące z poszczególnych tytułów nie mogą być przeznaczane na finansowanie imiennie wymienionych wydatków, chyba że odrębna
ustawa stanowi inaczej.
3. Ograniczenia wynikającego z ust. 2 nie stosuje się do:
1) wydatków finansowanych z kredytów udzielonych przez międzynarodowe
instytucje finansowe, o ile umowa tak stanowi;
2) wydatków finansowanych ze środków europejskich;
3) wydatków finansowanych ze środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 i
6.
4. Ograniczenia wynikającego z ust. 2 nie stosuje się również do kosztów ponoszonych przez jednostki prowadzące działalność gospodarczą, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej oraz inne państwowe osoby prawne i
samorządowe zakłady budżetowe.
Art. 43.
Prawo realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych przysługuje ogółowi
podmiotów, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej.
Art. 44.
1. Wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokościach ustalonych w:
1) ustawie budżetowej;
2) uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego;
3) planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych.
2. Jednostki sektora finansów publicznych dokonują wydatków zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych rodzajów wydatków.
3. Wydatki publiczne powinny być dokonywane:
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 24/24
1) w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad:
a) uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów,
b) optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów;
2) w sposób umożliwiający terminową realizację zadań;
3) w wysokości i terminach wynikających z wcześniej zaciągniętych zobowiązań.
4. Jednostki sektora finansów publicznych zawierają umowy, których przedmiotem
są usługi, dostawy lub roboty budowlane, na zasadach określonych w przepisach
o zamówieniach publicznych, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.
Art. 45.
Ze środków publicznych nie można tworzyć fundacji na podstawie ustawy z dnia 6
kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203, z późn. zm.2)).
Art. 46.
1. Jednostki sektora finansów publicznych mogą zaciągać zobowiązania do sfinansowania w danym roku do wysokości wynikającej z planu wydatków lub kosztów jednostki, pomniejszonej o wydatki na wynagrodzenia i uposażenia, składki
na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, inne składki i opłaty obligatoryjne
oraz płatności wynikające z zobowiązań zaciągniętych w latach poprzednich, z
zastrzeżeniem art. 136 ust. 4 i art. 153.
2. Dysponent części budżetowej lub zarząd jednostki samorządu terytorialnego może ustalić dla podległych lub nadzorowanych jednostek dodatkowe ograniczenia
zaciągania zobowiązań lub dokonywania wydatków.
Art. 47.
Podmiot wnioskujący o przyznanie środków publicznych na realizację wyodrębnionego zadania powinien przedstawić ofertę wykonania zadania zgodnie z zasadami
uczciwej konkurencji, gwarantującą wykonanie zadania w sposób efektywny,
oszczędny i terminowy.
Art. 48.
Jednostki sektora finansów publicznych, z wyłączeniem jednostek, o których mowa
w art. 9 pkt 1, 3 i 4, mogą dokonywać lokat wolnych środków, z wyjątkiem środków
pochodzących z dotacji z budżetu:
1) w skarbowych papierach wartościowych;
2) w obligacjach emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego;
3) na rachunkach bankowych w bankach mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz.
769, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2005 r. Nr 167, poz. 1398 i Nr
175, poz. 1462.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 25/25
Art. 49.
1. Jednostki sektora finansów publicznych, z wyłączeniem jednostek, o których
mowa w art. 9 pkt 2, nie mogą posiadać, obejmować lub nabywać udziałów lub
akcji w spółkach ani nabywać obligacji emitowanych przez podmioty inne niż
Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, a także udziałów w spółdzielniach, chyba że odrębna ustawa stanowi inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przejmuje od jednostek sektora finansów publicznych, z wyłączeniem jednostek, o których mowa w art. 9 pkt 2,
akcje i udziały w spółkach oraz obligacje wyemitowane przez podmioty inne niż
Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz wykonuje wynikające z nich uprawnienia Skarbu Państwa.
Art. 50.
1. Przedstawiane Radzie Ministrów projekty aktów prawnych, których skutkiem finansowym może być zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów jednostek sektora finansów publicznych w stosunku do wielkości wynikających z
obowiązujących przepisów, wymagają:
1) określenia wysokości tych skutków;
2) wskazania źródeł ich sfinansowania;
3) opisu celów nowych zadań i mierników określających stopień realizacji celów.
2. Projekt ustawy skutkującej zmianą poziomu dochodów lub wydatków jednostek
samorządu terytorialnego wymaga określenia wysokości skutków tych zmian,
wskazania źródeł ich sfinansowania oraz zaopiniowania przez Komisję Wspólną
Rządu i Samorządu Terytorialnego.
3. Rada Ministrów, przekazując do Sejmu projekt ustawy, o którym mowa w ust. 2,
dołącza opinię Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Art. 51.
1. Zamieszczenie w budżecie państwa dochodów z określonych źródeł lub wydatków na określone cele nie stanowi podstawy roszczeń ani zobowiązań państwa
wobec osób trzecich, ani roszczeń tych osób wobec państwa.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
1) jednostek samorządu terytorialnego;
2) pozostałych jednostek sektora finansów publicznych.
Art. 52.
1. Ujęte w budżecie państwa, budżetach jednostek samorządu terytorialnego i planach finansowych jednostek budżetowych:
1) dochody oraz przychody - stanowią prognozy ich wielkości;
2) wydatki oraz łączne rozchody - stanowią nieprzekraczalny limit.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 26/26
2. Ujęte w rocznych planach finansowych jednostek sektora finansów publicznych:
1) przychody - stanowią prognozy ich wielkości;
2) koszty - mogą ulec zwiększeniu, jeżeli:
a) zrealizowano przychody wyższe od prognozowanych,
b) zwiększenie kosztów nie spowoduje zwiększenia dotacji z budżetu lub
zwiększenia planowanego stanu zobowiązań.
3. Zmiany w zakresie przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 2, wymagają
dokonania zmian w rocznym planie finansowym.
Art. 53.
1. Kierownik jednostki sektora finansów publicznych, zwany dalej „kierownikiem
jednostki”, jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej tej jednostki.
2. Kierownik jednostki może powierzyć określone obowiązki w zakresie gospodarki finansowej pracownikom jednostki. Przyjęcie obowiązków przez te osoby
powinno być potwierdzone dokumentem w formie odrębnego imiennego upoważnienia albo wskazania w regulaminie organizacyjnym tej jednostki.
Art. 54.
1. Głównym księgowym jednostki sektora finansów publicznych, zwanym dalej
„głównym księgowym”, jest pracownik, któremu kierownik jednostki powierza
obowiązki i odpowiedzialność w zakresie:
1) prowadzenia rachunkowości jednostki;
2) wykonywania dyspozycji środkami pieniężnymi;
3) dokonywania wstępnej kontroli:
a) zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym,
b) kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych.
2. Głównym księgowym, z zastrzeżeniem ust. 9, może być osoba, która:
1) ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, chyba że odrębne ustawy uzależniają zatrudnienie w jednostce
sektora finansów publicznych od posiadania obywatelstwa polskiego;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw
publicznych;
3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu, przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, przeciwko wiarygodności dokumentów lub za przestępstwo skarbowe;
4) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania obowiązków głównego księgowego;
5) spełnia jeden z poniższych warunków:
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 27/27
a) ukończyła ekonomiczne jednolite studia magisterskie, ekonomiczne
wyższe studia zawodowe, uzupełniające ekonomiczne studia magisterskie lub ekonomiczne studia podyplomowe i posiada co najmniej 3letnią praktykę w księgowości,
b) ukończyła średnią, policealną lub pomaturalną szkołę ekonomiczną i
posiada co najmniej 6-letnią praktykę w księgowości,
c) jest wpisana do rejestru biegłych rewidentów na podstawie odrębnych
przepisów,
d) posiada certyfikat księgowy uprawniający do usługowego prowadzenia
ksiąg rachunkowych albo świadectwo kwalifikacyjne uprawniające do
usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, wydane na podstawie
odrębnych przepisów.
3. Dowodem dokonania przez głównego księgowego wstępnej kontroli, o której
mowa w ust. 1 pkt 3, jest jego podpis złożony na dokumentach dotyczących danej operacji. Złożenie podpisu przez głównego księgowego na dokumencie,
obok podpisu pracownika właściwego rzeczowo, oznacza, że:
1) nie zgłasza zastrzeżeń do przedstawionej przez właściwych rzeczowo pracowników oceny prawidłowości tej operacji i jej zgodności z prawem;
2) nie zgłasza zastrzeżeń do kompletności oraz formalno-rachunkowej rzetelności i prawidłowości dokumentów dotyczących tej operacji;
3) zobowiązania wynikające z operacji mieszczą się w planie finansowym jednostki.
4. Główny księgowy, w razie ujawnienia nieprawidłowości w zakresie określonym
w ust. 3, zwraca dokument właściwemu rzeczowo pracownikowi, a w razie nieusunięcia nieprawidłowości odmawia jego podpisania.
5. O odmowie podpisania dokumentu i jej przyczynach główny księgowy zawiadamia pisemnie kierownika jednostki. Kierownik jednostki może wstrzymać
realizację zakwestionowanej operacji albo wydać w formie pisemnej polecenie
jej realizacji.
6. Jeżeli kierownik jednostki wyda polecenie realizacji zakwestionowanej operacji,
niezwłocznie zawiadamia o tym w formie pisemnej dysponenta części budżetowej, a w przypadku jednostki samorządu terytorialnego i jednostek wymienionych w art. 9 pkt 3, 4, 10, 13 i 14, dla których organem założycielskim jest jednostka samorządu terytorialnego - zarząd jednostki samorządu terytorialnego,
uzasadniając realizację zakwestionowanej operacji. W przypadku gdy polecenie
wyda wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta lub marszałek województwa,
zawiadamia on organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego oraz właściwą regionalną izbę obrachunkową.
7. W celu realizacji swoich zadań główny księgowy ma prawo:
1) żądać od kierowników innych komórek organizacyjnych jednostki udzielania w formie ustnej lub pisemnej niezbędnych informacji i wyjaśnień, jak
również udostępnienia do wglądu dokumentów i wyliczeń będących źródłem tych informacji i wyjaśnień;
2) wnioskować do kierownika jednostki o określenie trybu, zgodnie z którym
mają być wykonywane przez inne komórki organizacyjne jednostki prace
niezbędne do zapewnienia prawidłowości gospodarki finansowej oraz ewidencji księgowej, kalkulacji kosztów i sprawozdawczości finansowej.
2010-03-30
©Kancelaria Sejmu
s. 28/28
8. Przepisy dotyczące głównego księgowego stosuje się odpowiednio do głównego
księgowego budżetu państwa, głównego księgowego części budżetowej oraz
skarbnika (głównego księgowego budżetu jednostki samorządu terytorialnego).
9. Głównym księgowym placówki zagranicznej podległej ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych może być osoba, która spełnia wymagania określone w
ust. 2 pkt 1-4, posiada wykształcenie średnie oraz ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs administracyjno-finansowy organizowany przez urząd obsługujący
ministra właściwego do spraw zagranicznych.
Art. 55.
Należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości albo w części lub ich spłata może być
odraczana lub rozkładana na raty.
Art. 56.
1. Należności, o których mowa w art. 55, mogą być umarzane w całości, jeżeli:
1) osoba fizyczna – zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku albo pozostawiła majątek niepodlegający egzekucji na podstawie odrębnych przepisów,
albo pozostawiła przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 6.000 zł;
2) osoba prawna – została wykreślona z właściwego rejestru osób prawnych
przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa
na osoby trzecie;
3) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym
nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne;
4) j
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)