To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UMOWY W ZAKRESIE OBROTU TOWAROWEGO 3.1. UMOWA SPRZEDAŻY Umowa sprzedaży jest formą, w której dokonywana jest wymiana towaru na pieniądz. Jest ona związana z systemem gospodarki towarowo--pieniężnej. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Nie może być np. sprzedaży nieodpłatnej (byłaby to umowa darowizny), bądź „sprzedaży" polegającej na wymianie jednej rzeczy na inną (byłaby to umowa zamiany). Umowa sprzedaży należy do umów konsensualnych , tj. dochodzi do skutku przez zgodne oświadczenie woli stron. Przez umowę sprzedaży strony zobowiązują się wobec siebie do określonych działań. Sprzedawca zobowiązuje się : 1) do przeniesienia na kupującego własności rzeczy, 2) do wydania rzeczy kupującemu. Z kolei kupujący zobowiązuje się do: 1) zapłacenia ceny, 2) odebrania rzeczy. Oznacza to, że według konstrukcji kodeksowej umowa sprzedaży wywołuje zwykle jedynie skutki obligacyjne, tj. nie przenosi sama przez się prawa własności, a jedynie zobowiązuje sprzedawcę do jej przeniesienia. Takie są skutki umowy sprzedaży dotyczącej rzeczy oznaczonych co do gatunku (np. mąki, cukru, mięsa, węgla, obuwia). Samo więc zawarcie umowy sprzedaży dotyczącej takich rzeczy nie przenosi jeszcze prawa własności ze sprzedawcy na kupującego. Do przeniesienia własności potrzebne jest ponadto przeniesienie posiadania rzeczy (wydanie rzeczy). Przeniesienie posiadania może nastąpić niezwłocznie po zawarciu umowy (jak przy sprzedaży odręcznej), może jednak nastąpić dopiero po upływie pewnego czasu. Od tej reguły kodeks czyni istotne odstępstwo, gdy przedmiotem umowy sprzedaży są rzeczy oznaczone co do tożsamo ści (np. określone maszyny). W takich wypadkach umowa sprzedaży automatycznie przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo strony inaczej postanowiły w umowie.
Umowa sprzedaży jest zawsze umową wzajemną, w której świadczenia uznane są przez strony za ekwiwalentne. Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Strony mogą jednak w umowie ustalić inną chwilę przejścia korzyści i ciężarów na nabywcę.
Może być ona zawierana w dowolnej formie (np. w formie ustnej). Specjalna forma umowy sprzedaży jest wymagana, gdy przedmiotem umowy jest przeniesienie własności nieruchomości. Forma pisemna przewidziana jest także dla niektórych szczególnych form sprzedaży, np. sprzedaży ratalnej.
Jednym z istotnych elementów każdej umowy sprzedaży jest cena . Toteż strony zawierające umowę sprzedaży powinny w zasadzie oznaczyć w umowie cenę sprzedawanych rzeczy. Oznaczenie ceny może być wyraźne, gdy strony konkretnie ustalają w umowie cenę jednostkową i globalną sprzedawanych towarów. Istnieje jednak również możliwość określenia ceny przez wskazanie podstaw do jej ustalenia. Może jednak powstać sytuacja, gdy strony w żaden z powyższych sposobów ceny nie określiły. W takim wypadku, gdy z okoliczności wynika, że strony miały na względzie cenę przyjętą w stosunkach danego rodzaju, poczytuje się w razie wątpliwości, że chodziło o cenę w miejscu i czasie, w którym rzecz ma być kupującemu wydana.
(…)
… ustalić ceny minimalne lub wyższe. Wszystkie towary przeznaczone do sprzedaży detalicznej powinny być oznaczone ceną.
Obowiązkiem sprzedawcy jest przeniesienie na kupującego własności rzeczy oraz wydanie mu rzeczy, a obowiązkiem kupującego jest odebranie rzeczy i zapłacenie ceny i obowiązek wydania rzeczy. Sposób wydania i odebrania rzeczy powinien zapewnić całość i nienaruszalność wydawanych rzeczy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)