To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grzebyk. Notatka składa się z 2 stron.
Wykład 5
Umowy Państwowe dzielą się na:
Umowy resortowe
Umowy rządowe- podmiotami po obu stronach są minimum 2 ministerstwa
Pragmatyka zawierania takich umów zależy od ustawodawstwa wewnętrznego tych państw. We wszystkich państwach umowy te wymagają ratyfikacji głowy państwa. W większości państw umowy państwowe wymagają ratyfikacji ustawowej
W Polsce kwestie te regulowane są przez:
Art.89 konstytucji- wskazuje jaki rodzaj umów międzynarodowych wymaga ustawy ratyfikacyjnej. Do większości umów międzynarodowych można wnosić zastrzeżenia. Prezydent musi złożyć podpis pod umową by była ona ratyfikowana..Umowy wymagające ustawy ratyfikacyjnej to:
Umowy dotyczące zawarcia pokoju
Umowy sojusznicze
Umowy wojskowe
Umowy dotyczące praw i wolności obywatelskich
Umowy dotyczące uczestnictwa Polski w organizacjach międzynarodowych
Umowy pociągające ze sobą znaczne koszty finansowe
Pozostałe umowy są kierowane bezpośrednio do prezydenta do ratyfikacji, po tym jak w parlamencie przyjmie je się zwykłą większością głosów
Art. 90 konstytucji - odnosi się do umów międzynarodowych, które przenoszą część kompetencji państwa na organy organizacji międzynarodowych. Wtedy występuje albo tryb parlamentarny ratyfikacji- 2/3 głosów w sejmie i senacie za ratyfikacją przy quorum 50+1 przy frekwencji 50%+1 lub tryb referendum
Umowa ratyfikacyjna przyjęta w formie ustawy ratyfikacyjnej ma pierwszeństwo przed ustawami wewnętrznymi w przypadku kolizji prawa.
Wszystkie umowy międzynarodowe mają strukturę odpowiadającą pewnej matrycy, a więc wyglądają tak samo:
Tytuł umowy
Inwokacja- jest to forma zanikająca, w czasach obecnych występuje przede wszystkich w umowach z krajami islamskimi
Intytulacja, pojawia się tylko w niektórych umowach, zwłaszcza w umowach zamkniętych. Polega ona na wymienieniu nazwisk osób, które podpisały umowę wraz z ich tytułami
Preambuła- nie zawsze występuje w umowach dwustronnych, lecz prawie zawsze w wielostronnych, to co znajduje się w preambule nie ma charakteru prawnego/wiążącego
Arenda- określenie przyczyn, dla których daną umowę się podpisuje
Narracja- wymienienie okoliczności, które poprzedziły podpisanie danej umowy
Dyspozycja- zasadnicza treść umowy, znajdziemy tam klauzule, w tym najczęściej postanowienia odnoszące się do sposobów rozstrzygania sporów wynikające ze stosowania tej umowy
Data i miejsce podpisania umowy(najczęściej państwo, w którym daną umowę podpisano)
Pieczęcie i podpisy
W umowach dwustronnych obowiązuje zasada alternatu- każda umowa w tytule zawiera w pierwszej kolejności nazwę państwa, które jest adresatem danego egzemplarza. To samo odnosi się do podpisów.
(…)
… albo na konferencjach międzynarodowych.
Dziś najczęściej projekty umów przygotowują komisje prawne, w tym najważniejsza- Komisja Prawa Międzynarodowego ONZ.
Umowy międzynarodowe parafowane( oznacza to, że tekst jest ostateczny i nic w nim po parafowaniu nie można zmieniać. Parafa to inicjały pełnomocnika) i podpisywane są przez pełnomocników Umowa wchodzi w życie po uzyskaniu odpowiedniej liczby ratyfikacji. Jaka to będzie liczba określa umowa dla swych własnych potrzeb. Podpisywać umowę międzynarodową mogą: dla wszystkich umów międzynarodowych, chyba że konstytucja stanowi inaczej, całkowite pełnomocnictwa: głowa państwa, szef rządu i minister spraw zagranicznych.
Dla umów dwustronnych całkowite pełnomocnictwa mają szefowie misji dyplomatycznych-ambasadorowie. W organizacjach międzynarodowych mają pełnomocnictwa…
… podpisują się gdzie popadnie)
Języki umów międzynarodowych- kiedyś umowy sporządzane były po łacinie, w XIX w- w języku francuskim. Od czasów Ligi Narodów dla umów wielostronnych najczęściej jest to angielski i francuski. Umowy dwustronne spisywane są w językach stron, chyba że któraś ze stron posługuje się językiem rzadkim i wtedy umowę tworzy się też trzecim języku, zaliczanym do tzw. Języków…
… to będzie liczba określa umowa dla swych własnych potrzeb. Podpisywać umowę międzynarodową mogą: dla wszystkich umów międzynarodowych, chyba że konstytucja stanowi inaczej, całkowite pełnomocnictwa: głowa państwa, szef rządu i minister spraw zagranicznych.
Dla umów dwustronnych całkowite pełnomocnictwa mają szefowie misji dyplomatycznych-ambasadorowie. W organizacjach międzynarodowych mają pełnomocnictwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)