Umowa przechowania Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.
Przechowanie jest umową realną. Do jej zawarcia potrzebne jest więc nie tylko porozumienie stron, lecz również wydanie rzeczy do rąk przechowawcy.
Umowa przechowania może być zarówno odpłatna, jak i nieodpłatna, jednak zasadą jest odpłatność. Przechowanie jest nieodpłatne tylko wówczas, gdy strony w umowie wyraźnie tak postanowiły, albo gdy wynika to z okoliczności (np. przechowanie roślin domowych przez sąsiadów na czas urlopu).
Umowa przechowania znajduje częste zastosowanie w praktyce, zwłaszcza w odniesieniu do drobnych rzeczy ruchomych. Zawiera się ją w szatni uczelnianej, kawiarni czy filharmonii, oddając teczkę przed wejściem do muzeum, alkohol do depozytu przed wejściem na stadion. Odrębnie uregulo- wanym rodzajem przechowania jest umowa składu.
Umowa przechowania nie wymaga szczególnej formy, często też dochodzi do skutku w sposób dorozumiany, na przykład przez położenie okrycia na ladzie szatni. Z jej zawarciem wiąże się niekiedy wydanie znaku legitymacyj- nego (numerka w szatni), koniecznego do zidentyfikowania osoby uprawnionej do odbioru powierzonej rzeczy.
Podstawowym obowiązkiem przechowawcy jest czuwanie nad rzeczą i dbanie o to, by jej stan się nie pogorszył, a więc by nie uległa zniszczeniu, uszkodzeniu, zabrudzeniu itd. Sposób sprawowania pieczy zależy od umowy, a najczęściej wynika z okoliczności i z właściwości przechowywanej rzeczy, inaczej bowiem przechowuje się torebkę w garderobie, inaczej zaś rasowego psa w przechowalni lotniska.
Przechowawca powinien rzecz przechować w umówionym miejscu, którego nie wolno mu zmieniać, chyba że to okaże się konieczne by uchronić rzecz od utraty lub uszkodzenia. Przechowawcy nie wolno też oddać rzeczy na przechowanie innej osobie bez zgody składającego, chyba że zmuszają go do tego okoliczności.
Przechowawca ponosi odpowiedzialność za całość powierzonej mu rzeczy na zasadzie winy. Jeśli bezprawnie zmienił miejsce przechowywania rzeczy albo oddał ją na przechowanie innej osobie nie będąc do tego uprawniony, odpowiada nawet za przypadkową utratę lub uszkodzenie (art. 841 k.c).
Składający ma obowiązek zapłacić przechowawcy wynagrodzenie wynika- jące z umowy lub taryfy, albo przysługujące zwyczajowo. Powinien też zwrócić wydatki lub nakłady związane z należytym przechowaniem rzeczy.
Szczególnym rodzajem umowy, łączącym elementy przechowania i pożyczki, jest depozytnieprawidłowy. Istotną jego cechą jest to, że rzeczy złożone do depozytu przechodzą na własność depozytariusza, który jest obowiązany zwrócić nie te same, lecz takie same rzeczy. Przedmiotem depozytu nieprawidło- wego mogą być tylko pieniądze, papiery wartościowe lub inne rzeczy zamienne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)