To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UMOWA O ZWOLNIENIE DŁUŻNIKA Z OBOWIĄZKU ŚWIADCZENIA.
Art. 392. Jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę
z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia, jest
ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że
wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia
świadczenia.
Jest zobowiązanie między wierzycielem a dłużnikiem. Os.3. trzecia w umowie z dłużnikiem
zobowiązuje się zwolnić go z obowiązku świadczenia. Os.3. jest odpowiedzialna względem
dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie żądał od niego spełnienia świadczenia. Wszystko
zależy zatem od zachowania wierzyciela i jeżeli nie wystąpi on do dłużnika o spełnienie
świadczenia to odpowiedzialność os.3. nie powstanie choćby nie podjęła żadnych starań, a
wierzyciel po prostu zapomniał o swojej wierzytelności. Najczęściej os.3. zaofiaruje
wierzycielowi umowione świadczenie, czym zaspokoi wierzyciela i jednocześnie zwolni
dłużnika z długu (art. 356. § 2. wierzyciel nie może odmowić przyjęcia wymagalnej
wierzytelności pieniężnej od os.3.), os.3 może odwieść wierzyciela od zamiaru dochodzenia
wierzytelności od dłużnika.
Jeżeli jednak wierzyciel zażąda świadczenia od dłużnika, to wowczas os.3. odpowiada i to
niezależnie od swoich starań - odpowiedzialność ma charakter obiektywny, gdyż jest to
umowa gwarancyjna - os.3. udziela dłużnikowi gwarancji, że przejmie na siebie ciężar długu.
Os.3. przejmuje ryzyko. Szkoda obejmuje wartość świadczenia dłużnika wobec wierzyciela
plus wydatki i utracone korzyści.
Tego rodzaju umowa nie wywiera żadnego skutku względem wierzyciela. Wierzyciel na jej
podstawie nie uzyskuje dodatkowego dłużnika w osobie trzeciej, może on dochodzić swego
prawa tylko od dłużnika. Tym rożni się od umowy przejęcia długu, ktora wymaga zgody
wierzyciela, a w wyniku ktorej dłużnik zostaje zwolniony z zob. Omawiana umowa ta może
się pojawić jako wynik nieudanego, nieważnego przejęcia długu, z powodu braku zgody
wierzyciela.. Konwersję taką przewiduje art. 521. § 2.
Art. 521. § 2. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu
zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił,
strona, która wg umowy miała przejąć dług jest
odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie
będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.
Jeżeli os.3 sama spłaci wierzyciela może jej przysługiwać roszczenie zwrotne do dłużnika -
uzyskał on przysporzenie. Zakres i podstawę regresu może określić sama umowa z art.392.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)