Umowa o świadczenie przez osobę trzecią - omówienie

UMOWA O ŚWIADCZENIE PRZEZ OSOBĘ TRZECIĄ
Pojęcie
Jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zachowa się w określony sposób, to nie wynikają stad dla niej żadne skutki prawne. Powstają one między stronami takiej umowy i tę kwestie reguluje art. 391 KC.
Przepis ten ma na względzie umowę, której jedna ze stron przyrzeka drugiej stronie, że osoba trzecia zaciągnie określone świadczenie. Zaciągniecie zobowiązania polega na dokonaniu czynności prawnej, w następstwie, czego powstaje stosunek zobowiązaniowy. W odrębnym stosunku obligacyjnym dłużnikiem może być dowolny podmiot, także sam przyrzekający. Zawsze wierzyciel uzyskuje stosowne zabezpieczenie wynikające z przyrzeczenia. Umowa obliguje wyłączenie przyrzekającego wobec wierzyciela. Odpowiedzialność gwaranta
Odpowiedzialność gwaranta wobec beneficjenta gwarancji zależy od tego, co gwarancja obejmuje. Jeżeli gwarant przyrzekł, że osoba trzecia zaciągnie zobowiązanie to odpowiada on wobec beneficjenta gwarancji jedynie w ramach ujemnego interesu umownego. Jeżeli gwarant zapewnił, ze osoba trzecia spełni świadczenie, powinien on wyrównać beneficjentowi gwarancji wszelkie szkody, jakie ten poniósł w następstwie niewykonania przez osobę trzecią przyrzeczonego świadczenia. Gwarant może się zwolnić z obowiązku naprawienia szkody, jeżeli sam spełni przyrzeczone świadczenie zamiast osoby trzeciej
Zastosowanie
Konstrukcja umowy o świadczenie przez osobę trzecią znajduje różnorakie zastosowanie w rozwiniętych stosunkach gospodarczych, w których zabezpieczenie praw wierzyciela odgrywa donioślejszą rolę. ... zobacz całą notatkę