To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
4.e U. Eco: Poetyka dzieła otwartego tradycyjnie - dzieło muzyki klasycznej - zespolenie dźwięków zorganizowanych. Teraz - pozostawienie swobody wykonawcy;
„dzieło otwarte” - określa stosunki między dziełem a interpretatorem. Autor tak komponuje dzieło, by odbiorca uzyskał wrażenie estetyczne zamierzone przez autora - w tym sensie dzieło jest zamknięte. Możliwość interpretacji - dzieło otwarte;
poetyka dzieła otwartego - ma inspirować interpretatora do własnych odbiorów, nieskrępowanych przez konieczność odczytu. Ale też każde dzieło sztuki wymaga od odbiorcy swobodnej i twórczej reakcji;
w średniowieczu - alegoryzm - dzieła można rozumieć na 4 sposoby - dosłownie, alegorycznie, moralnie lub mistycznie. Wtedy dzieło jest w pewnym sensie otwarte - tu jest pewna liczba rozwiązań estetycznych, z góry określona; to dzieło nie ma nieskończonych możliwości interpretacji;
barok - negacja jasnej i statycznej określoności klasycznej formy renesansu. Tu dzieło „otwarte” w nowoczesnym znaczeniu. Poszukiwanie ruchu i iluzjonizm wykluczają obserwację z uprzywilejowanego miejsca;
[nowoczesny człowiek nie szuka w dziele sztuki jawnego i łatwego piękna, ale widzi w nim tajemnicę godną zgłębienia, s. 31];
oświecenie / romantyzm - koncepcja poezji „czystej”. Utwór ma budzić wiele domniemań, mieć wiele znaczeń, może być podziwiany na różne sposoby;
świadoma koncepcja dzieła otwartego pojawia się w symbolizmie w II połowie XIX wieku („Sztuka poetycka” Verlaine'a). Mallarme - nie wolno narzucać czytelnikowi jednoznacznej interpretacji tekstu;
„Ulisses” Joyce'a - najlepszy przykład dzieła otwartego;
„Finnegans Wake” - podstawę wieloznaczności tworzy kalambur - słowo pun, w którym łączą się różne rdzenie, dające różne źródła aluzji;
poetyka teatralna Brechta - akcja dramatyczna = ekspozycja pewnych stanów napięcia, Brecht ukazuje widzowi fakty, nic nie sugeruje, nie przynosi rozwiązań;
od baroku do symbolizmu - „otwarcie” dzieła oparte na teoretycznej, intelektualnej współpracy odbiorcy, który ma interpretować stworzone dzieło sztuki. W „Scambi” Pousseura - odbiorca współuczestniczy w tworzeniu dzieła;
utwory nieukończone (w sferze dzieł otwartych) - „dzieła w ruchu” - w literaturze np. Mallarme „Księga” - tu nawet strony nie miały kolejności, utwór miał być szeregiem nieoprawionych oddzielnych zeszytów, ale nie został ukończony;
sztuka nie poznaje świata, a go dopełnia. Formy przybierane przez sztukę odzwierciedlają sposób, w jaki nauka widzi rzeczywistość;
dzieło otwarte - niesie w sobie echa tendencji nauki współczesnej. Dzieło - pole możliwości (pole - spojrzenie na stosunki między przyczyną i skutkiem, jako wzajemne oddziaływanie różnych sił, dynamizm struktury; możliwość - tendencja nauki do rezygnacji ze statycznego porządku i świadomość plastyczności zachowań;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)