Uchwały organizacji międzynarodowych jako źródło prawa międzynarodowego.
Według niektórych prawników uchwały organizacji międzynarodowych stanowią niezależne od umowy i zwyczaju źródło prawa międzynarodowego. Aby były one za nie uznane muszą spełniać równocześnie dwa warunki:
być prawnie wiążące; uchwały mające charakter zaleceń, życzeń, propozycji czy sugestii (np. uchwały ZO ONZ adresowane do państw członkowskich) nie mają mocy wiążącej i nie mogą być uznane za źródło prawa; państwo może później jednak taką niewiążącą uchwałę zatwierdzić lub zaniechać zgłoszenia sprzeciwu w określonym terminie; nawet wtedy mają one jednak odmienny charakter - i są traktowane inaczej - niż umowy międzynarodowe.
tworzyć nowe normy prawne (mieć charakter prawotwórczy); posiadają go tylko i wyłącznie te uchwały, które ustalają reguły postępowania na przyszłość, odnoszące się do sytuacji, które mogą występować nieokreśloną ilość razy.
Uchwały organizacji międzynarodowych można podzielić na dwa rodzaje:
Uchwały odnoszące się do zagadnień związanych z wewnętrzną strukturą i funkcjonowaniem samej organizacji (pro foro interno). Nie odnoszą się więc do działalności państw członkowskich poza organizacją. Ich adresatami są zazwyczaj organy organizacji międzynarodowej oraz państwa członkowskie.
Tego typu uchwały tworzą tzw. prawo wewnętrzne organizacji międzynarodowych.
Uchwały odnoszące się do postępowania państw poza organizacją międzynarodową (przeznaczone pro foro externo). Dotyczą relacji między państwami członkowskimi. A więc adresatami nie są już organy organizacji międzynarodowych.
W skład prawa wewnętrznego organizacji międzynarodowych wchodzą następujące kategorie przepisów:
wewnętrzne regulaminy i przepisy proceduralne,
przepisy budżetowe i finansowe,
przepisy dotyczące personelu organizacji
przepisy regulujące inne sprawy administracyjne organizacji (np. związane z siedzibą)
przepisy dotyczące realizacji funkcji operacyjnych organizacji w zakresie ich kompetencji
przepisy dotyczące tworzenia i funkcjonowania organów pomocniczych.
Tworzenie prawa wynika ze statutów lub z kompetencji domniemanych.
Aby zapobiec podejmowaniu przez organizacje międzynarodowe niekorzystne dla państw członkowskich, tworzone są statuty. Ponadto państwo ma możliwość opuszczenia organizacji (wtedy przepisy organizacji nie mają mocy wiążącej dla takiego państwa).
Charakter norm prawa wewnętrznego organizacji międzynarodowych w doktrynie jest dyskutowany. Przez niektórych uważany jest za nowy dział prawa międzynarodowego (rozszerzona koncepcja prawa międzynarodowego), inni za autonomiczną gałąź prawa (Morawiecki część norm uważa za normy prawa międzynarodowego, np. regulaminy procedury, a część za normy autonomiczne, np. regulujące stosunki między organizacją a osobami fizycznymi). Zasadniczo traktuje się jednak prawo wewnętrzne jako dział prawa międzynarodowego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)