To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UBEZPIECZENIA CHOROBOWE
Jest to ubezpieczenie najwcześniejsze - ze względu na częstotliwość ryzyka występującego jako główny przedmiot ochrony tego ubezpieczenia. Wiemy, że np. pierwsza ustawa bismarckowska z 1883r. była ustawą o ubezpieczeniu chorobowym, co najlepiej sygnalizuje wartość, rangę tego ubezpieczenia. Pierwsza ustawa w Polsce po odzyskaniu niepodległości to była także ustawa o ubezpieczeniu chorobowym. Pierwsza z 1920r., kolejna ustawa to ustawa scaleniowa z 1933r, potem ustawa z 1974r. o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia chorobowego, aktualna ustawa z 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. Może nie było zbyt dużej i zmieniającej się legislacji ,ale jednak te zmiany następowały , zwłaszcza w okresie PRL, gdy chodziło o całe finansowania ubezpieczenia chorobowego.
zasiłki chorobowe w PRL były instrumentem dyscyplinowania pracowników, miały funkcje poza ubezpieczeniową;
finansowanie zasiłków chorobowych - początkowo finansowane z łącznej składki, opłacanej na ubezpieczenia społeczne oraz zakłady gospodarki uspołecznionej, a w latach 60 - 1968r. wdrożono limity na zasiłki chorobowe, które polegały na tym, że pracodawca przekraczając ów limit na wypłatę zasiłków, musiał pozostałą kwotę opłacić z własnych funduszy pracy . W latach 70-tych partycypacja zakładów poszła tak daleko, że opłacały one składkę w wysokości prawie 45 % na ubezpieczenia społeczne, a pamiętajmy, że w tym okresie to była składka łączna do końca 1998r., która obejmowała wszystkie ryzyka objęte ochroną w ubezpieczeniu społecznym, niezależnie od tej składki opłacali całą wartość zasiłków chorobowych wypłacanych pracownikom. W latach 90tych zmieniono KP w ten sposób, że dodano art. 92, który przewidywał, że pracodawca wypłaca pracownikowi wynagrodzenie gwarancyjne z tytułu niezdolności do pracy przez pierwsze 35 dni tej niezdolność w każdym roku kalendarzowym. Ostatnio ta liczba została skrócona do 33 dni w roku.
Art. 92.KP
§ 1. Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
1) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy
prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu,
2) wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży - w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia,
3) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.
(…)
… obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
§ 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1:
1) nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego,
2) nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.
§ 4. Za czas niezdolności do pracy…
… rolniczych spółdzielni produkcyjnych i członków kółek rolniczych
osób odbywających służbę zastępczą
dobrowolne - dla osób, które wykonują pracę nakładczą
osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia
osób wykonujących pozarolniczą działalność
osób wykonujących pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności
duchowni;
Art. 11.
1. Obowiązkowo…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)