Dokument zawiera informacje dotyczące typologii autyzmu, ma 31 stron i porusza zagadnienia takie jak: pierwszy poziom afektywnej regulacji, mutyzm, poziom afektywnej regulacji, trzeci poziom afektywnej regulacji, czwarty poziom afektywnej regulacji, rozwój dziecka z autyzmem, objawy autyzmu, rozwój społeczny i poznawczy, iloraz inteligencji, rozwój fizyczny, dorośli z autyzmem. Ponadto, notatka porusza zagadnienia takie jak: komunikacja dzieci z autyzmem, mowa, zaburzenia jakościowe, zaburzenia ilościowe, rodzice, rehabilitacja dziecka autystycznego, terapia behawioralna według Lovaas'a, redukowanie działań niepożądanych, metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, model TEACCH, metoda M. Ch. Knillów, przykładowe ćwiczenia w ramach metody Knillów, muzykoterapia.
Notatka zawiera również nazwiska takich osób jak: Howlin, Konstantareas, Nikolska, Topolska, Ferster, De Myer, Simon Baron-Cohen, Patric Bolton, Weronika Sherborne, Eric Schopler, R. Reichler, Lewandowska.
Notatka zawiera także bibliografię do pracy. Znajdują się w niej pozycje takie jak: Affolter, Spostrzeganie, rzeczywistość, język,
Bobkowicz ? Lewartowska, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii,
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska, Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka,
D. Danielewicz, E. Pisula (red.), Terapia i edukacja osób z autyzmem. Wybrane zagadnienia,
C.H Delacato, Dziwne i niepojęte. Autystyczne dziecko,
T. Gałkowski, Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym i szkolnym,
P. Howlin, Prognosis in autism: do specialist treatments affect long-term outcome,
K. Lewandowska, Muzykoterapia dziecięca,
I. Lovaas, Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo,
K. Markiewicz, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych,
T. Natanson, Programowanie muzyki terapeutycznej,
H. Olechnowicz, Działania dezintegrujące i niukierunkowane ? przejawy walki z zahamowaniem ekspansji rozwojowej u dzieci autystycznych i mutystycznych,
E. Pisula, Autyzm i przywiązanie,
E.Pisula, Autyzm u dzieci ? diagnoza, klasyfikacja, etiologia,
M. Piszczek, Generalizacja umiejętności, w: Edukacja uczniów z głębokim upośledzeniem umysłowym,
M. Piszczek, Typologia O.S. Nikolskiej. Cz. I, II, III, IV. W: Rewalidacja 4/98, 5,6/99, 8/2000,
P. Randall, J. Parker, Autyzm. Jak pomóc rodzinie GWP,
E. Schopler, R.J. Reichler, M. Lansing, Techniki nauczania dla rodziców i profesjonalistów, t. II, Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym,
J. Strelau, Psychologia. Podręcznik akademicki.T.2. GWP.
Typologia dzieci autystycznych
Autyzm to zaburzenie, które dość trudno opisać z tylko jednej perspektywy. Z punktu widzenia lekarzy medycyny to nieprawidłowość na tle organicznym, psychiatrzy postrzegają ją jako objawy schizofreniczne, z kolei psychologia: jako charakterystyczny zespół objawowy, współwystępujący często z upośledzeniem umysłowym. Mówiąc o autyzmie warto uwzględnić również punkt widzenia logopedów, którzy postrzegają takie osoby jako jednostki z poważnym zaburzeniem mowy, diagnozowanym często w kierunku mutyzmu. Perspektywa pedagogiczna z kolei analizuje tą niesprawność jako stan wymagający realizacji specyficznych potrzeb edukacyjnych. Trudno w takim wypadku dokonać jednoznacznej typologii autyzmu, zwłaszcza, iż jeszcze na przełomie lat 70/80 zaburzenie to traktowano jako upośledzenie umysłowe. Aktualnie, chociaż sytuacja ta, dzięki zaangażowaniu opiekunów chorych oraz specjalistów, uległa przemianom, brak wciąż jednoznacznych i pełnych typologii
(…)
… zaletom oraz możliwościom wykorzystywana jest również jako forma pracy, terapii z osobami autystycznymi. Jako środek komunikacji niewerbalnej pozwala na uruchomienie u podopiecznych wrażliwości na sygnały symboliczne, inspirując ich do czynności wyobrażeniowych i ekspresyjnych. Skuteczność przeprowadzonych ćwiczeń zależy w znacznej mierze od terapeuty. Szczególną efektywność zauważyć można gdy nauczyciel…
… one zdolność autostymulacji jednak ich zachowania w tym zakresie mają na celu jedynie dostarczenie uczucia przyjemności. Dzieci tego typu autyzmu w nielicznych przypadkach mogą podejmować kooperacje z otoczeniem ale działania te przyjmuje formę zaledwie stereotypii ruchowych bądź słownych. Mogą także mówić, lecz ich mowa nie ma postaci kontaktu z otoczeniem, lecz tylko powtarzanych zwrotów - niespójne…
… dla wyrażenia zamiaru nie pojawia się wcale lub w niewielkim wymiarze, charakterystyczne jest słabe wykorzystanie bodźców wzrokowo-twarzowych dla meta komunikacji. Chorzy w kontaktach stosują bezpośrednie lub odroczone echolalie, odwracanie zaimków (np. mówienie o sobie w drugie lub trzeciej osobie) oraz stereotypie.
Wszystkie wymienione tu ograniczenia w zakresie mowy u dzieci autystycznych to wielkie…
…" (odniesienie do szkoły psychoanalizy)
likwidować zaburzenia, które według szkoły psychoterapii behawioralnej, są formą wyuczoną nawiązywać kontakt z terapeutą uwrażliwiać jednostkę oraz wzbogacać jej życie wewnętrzne (psychoterapia humanistyczna).
Jak stwierdza w swej publikacji Lewandowska muzykoterapia to jednoczesna „forma oddziaływania psychoterapeutycznego i fizjoterapeutycznego” (1996). W swej pracy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)