To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Trzy główne teorie inflacji:
- monetarna; jej podstawą jest ilościowa teoria pieniądza i równanie Fishera. Vm i Y są stałe, zatem zmiany poziomu cen zależą od zmian ilości pieniądza w obiegu. Ponieważ ilość pieniądza w obiegu zależy od polityki banku centralnego, to zdaniem zwolenników tej teorii, przyczyną inflacji jest niewłaściwa polityka monetarna państwa.
- popytowa; jej zwolennikami są głównie keynesiści, opracował ją sam Keynes, obserwując gospodarkę angielską podczas drugiej wojny światowej; była to jednak sytuacja nietypowa, gdyż w zasadzie w pełni wykorzystywano możliwości produkcyjne i produkcja rzeczywista kształtowała się na poziomie produkcji potencjalnie możliwej. Zwolennicy tej teorii twierdzą, że przyczyną inflacji jest kształtowanie się agregatowego popytu na towary na poziomie przewyższającym możliwości zaspokojenia tego popytu. Taka sytuacja, gdy popyt rośnie, musi doprowadzić do inflacji, bo jest już pełne wykorzystanie mocy produkcji.
Metody walki z inflacją według tej teorii to ograniczanie wydatków budżetowych, podnoszenie podatków, obniżanie podaży pieniądza (podnoszenie stopy redyskontowej i rezerw obowiązkowych, sprzedaż państwowych papierów wartościowych)
- kosztowa; wg. niej przyczyną inflacji jest wzrost kosztów produkcji, niezależny od agregatowego popytu na towary. Zwykle wyróżnia się cztery typy:
+ płacowa; płace rosną niezależnie od popytu na płace
+ wywołana przez wzrost zysków, zwłaszcza gdy rynek wysoce zmonopolizowany; przedsiębiorcy mogą wtedy podwoić marże zysku, podwyższając ceny wyrobów. W Polsce przez wiele lat była niska marża zysku, wzrosła dopiero kilka lat temu i obecnie zbliża się do przeciętnej w UE
+ wzrost cen dóbr importowanych, zwłaszcza nośników energii
+ wzrost podatków przerzucony na ceny wyrobów.
Według ujęć klasycznych tej teorii, główne przyczyny inflacji to nadmierne zmonopolizowanie rynków pracy przez związki zawodowe i produkcji przez wielkie firmy. To uruchamia spiralę płac i cen. Związki zawodowe wymuszają wzrost płac, pracodawcy się godzą, ale potem podnoszą ceny wyrobów, co powoduje zapętlenie się problemu. Aby uniknąć inflacji kosztowej należy osłabić związki zawodowe i nie dopuszczać do monopolizacji w sferze produkcji. Należy też stosować technologie umożliwiające wzrost wydajności pracy.
Inflacja a bezrobocie - krzywa Phillipsa
Jego (Phillipsa) zdaniem jest związek między inflacją a bezrobociem. Sam Phillips analizował zależność między stopą bezrobocia a tempem wzrostu płac nominalnych i wykazał, że jest to zależność odwrotna. Trzeba tu uwzględnić zależność między inflacją, a stanem koniunktury gospodarczej. W kryzysie rośnie, a pracownicy mają słabą pozycję przetargową i nie mogą wymusić wzrostu płac.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)