To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
I. ZAGADNIENIA TEORETYCZNE Półprzewodnikami nazywają się ciała o szczególnych cechach przewodnictwa elektrycznego. Szczególnie charakterystyczną ich cechą jest zależność ich przewodnictwa właściwego od temperatury: o b T e / gdzie b jest stałą zależną od rodzaju półprzewodnika. Istnieją półprzewodniki samoistne (samoistnie występujące w naturze, np. german, krzem) i domieszkowe. Własności półprzewodników zależą w dużym stopniu od obecności domieszek. W odróznieniu od metali, gdzie domieszki zmniejszają przwodnictwo elektryczne, wprowadzenie nawet nieznacznej ilości domieszek do półprzewodników powoduje w nich bardzo wyraźny wzrost przewodnictwa elektrycznego. Wprowadzenie np. do krzemu domieszek boru zwiększa liczbę tak zwanych “dziur” — pustych miejsc, do których mogą przechodzić elektrony, co daje półprzewodnik typu p — półprzewodnik, w którym prąd przenoszony jest przez dziury, spełniające rolę nośników dodatnich. Natomiast domieszkowanie fosforem daje półprzewodnik typu n , gdzie prąd przenoszony jest przez nośniki ujemne. Po połączeniu tych dwóch typów materiałów, wskutek dyfuzji dziur i elektronów, na ich styku utworzy się warstwa zaporowa, której różnica potencjałów będzie przeciwdziałać dalszej dyfuzji elektronów w kierunku n → p : Przyłożenie do połączonych półprzewodników n-p zewnętrznego pola elektrycznego powoduje naruszenie równowagi. Przepływ prądu przez złącze n-p uzależniony jest od tego czy dodatni biegun źródła prądu połączymy z półprzewodnikiem typu n czy typu p . W pierwszym przypadku, z powodu przeciwdziałania zewnętrznego pola elektrycznego ruchowi dziur i elektronów, prąd praktycznie nie będzie płynął. Ten kierunek włączenia złącza n-p w obwód źródła prądu stałęgo nazywamy kierunkiem zaporowym . W drugim zaś przypadku, gdy strona p otrzyma wystarczająco duży potencjał dodatni, przez złącze połynie prąd o znacznym natężeniu. Ten kierunek z kolei nazywamy kierunkiem przewodzenia . Ze względu na te własności złącza n-p nazywamy je diodą półprzewodnikową . Układ trzech półprzewodników typu p-n-p nazywamy tranzystorem : Tranzystor ma dwa złącza p-n i na obu tworzy się warstwa graniczna. Napięcie zewnętrzne, przyłożone w obwodzie wyjściowym, jest tak dobrane, że pomiędzy emiterem a kolektorem nie płynie prąd. Jeśli jednak w obwodzie wejściowym, między bazą a emiterem, przyłoży się dostatecznie dużą różnicę potencjałów, to baza przybierze potencjał ujemny, z emitera do
(…)
… płynąć dziury i bariera potencjału na złączu zniknie. Słaby prąd w obwodzie
wejściowym wywoła w obwodzie wyjściowym przepływ prądu o znacznie większym
natężeniu.
II. Opis doświadczenia
Celem doświadczenia było określenie charakterystyk danego tranzystora: przewodności
wyjściowej, wzmocnienia OE, oporu wyjściowego Rwy, i współczynnika wzmocnienia w
układzie OB. W tym celu zmontowano układ według schematu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)