Transkrypcja w języku rosyjskim

Język rosyjski Transkrypcja Odpowiedniki liter przy transkrypcji są podane  tutaj . Litery, przy których istnieją dodatkowe reguły są oznaczone gwiazdką.    Literę е oddaje się   * przez je na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. есть – jest´;   * przez e po л, ж, ч, ш, щ, ц, np. чего – czego (i w nazwiskach obcego pochodzenia, np. Эренбург – Erenburg);   * przez ie po innych spółgłoskach, np. семь – siem´.       Literę ë oddaje się (również, gdy pisze się е)   * przez jo na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. её – jejo;   * przez o po л, ж, ч, ш, щ (po ц w zasadzie nie występuje), np. лёд – lod;   * przez io po innych spółgłoskach, np. орёл – orioł.       Literę и oddaje się   * przez ji po ь (po ъ w zasadzie nie występuje), np. лисьи – lisji;   * przez y po ж, ш, ц, np. жир – żyr;   * przez i w innych sytuacjach, np. свои – swoi.       Literę л oddaje się   * przez l przed ь, и, е, я, ё, ю, np. Ленин – Lenin;   * przez ł w innych sytuacjach, np. лампа – łampa.       Literę ъ w transkrypcji pomija się, np. объём – objom.   Literę ь      * pomija się po л, ж, ч, ш, щ, ц (po ц w zasadzie nie występuje), np. мышь – mysz;   * oddaje się przez znak zmiękczenia ( ´, nie apostrof ' ) w innych sytuacjach, np. тень – tień, будьте – bud´tie.       Litery ю, я oddaje się   * przez ju, ja na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. моя – moja;   * przez u, a po л (po ц, ж, ч, ш, щ w zasadzie nie występują), np. люблю – lublu;   * przez iu, ia po innych spółgłoskach, np. сюда – siuda.      Litery dawnej pisowni: Ñ¢ traktuje się jak е, a і oraz ι oddaje się zawsze przez i.   strona 1 / 1 ... zobacz całą notatkę