TEORIA SULLIVANA

Nasza ocena:

3
Pobrań: 1211
Wyświetleń: 3066
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
TEORIA SULLIVANA - strona 1 TEORIA SULLIVANA - strona 2

Fragment notatki:

EORIA SULLIVANA - podejście typowo kliniczne
Mówił, że istotne są przede wszystkim relacje międzyosobowe a kultura porządkuje, ustanawia styl tych relacji. Jest to interpersonalna teoria psychiatrii
Wszyscy są tacy sami, nie różnią się ale każdy postrzega siebie jako coś niepowtarzalnego. Źródłem tej iluzji jest to, że człowiek dostrzega odrębność cielesną. Zaczyna się od kciuka. Kciuk należy do dziecka. Osobowość to organizacja względnie trwałych, powtarzających się interakcji interpersonalnych charakterystycznych w życiu danej osoby. Jest konstruktem pozwalającym zrozumieć czemu tak a nie inaczej zachowujemy się w relacjach interpersonalnych. W tym przejawia się osobowość. Jeśli nie ma relacji nie ma osobowości.
Można wyróżnić trzy struktury:
- procesy poznawcze , które są sposobem gromadzenia doświadczeń, informacji o rzeczywistości. Najwcześniejsze procesy: prototaktyczne w pierwszych miesiącach, czyli doznania zmysłowe będą inne niż te późniejsze. Drugi rozwojowo rodzaj proc pozna to procesy parataktyczne, jeżeli pewne rzeczy istnieją po sobie to mamy tendencje do myślenia, że jedno jest przyczyną drugiego, następstwo zdarzeń. Trzeci rodzaj to syntaktyczne procesy, rozwija się na bazie rozwoju mowy, porządkowanie symboliczne prowadzi do nadawania znaczeń. Myślenie syntaktyczne zbudowane na działalności symbolicznej. Te procesy poznawcze to pierwszy element osobowości. Drugi element to dynamizm , sposób przekształcania energii. To każda reakcja nawykowa w stosunku do każdego obiektu, osoby. To wyobrażenia, myśli, uczucia, nawyki. Dynamizm wyraża się przez sferę cielesną. Ważnym dynamizmem jest selfdynamizm. Trzeci element to personifikacje to wyobrażenia na temat siebie samego i innych osób. Zbudowany na bazie doświadczeń Jest związany z radzeniem sobie z potrzebami z ich zaspokajaniem, są nasycone uczuciami. Są personifikacje wspólne i osobiste.
Od strony dynamicznej kluczem do zrozumienia rozwoju osobowości są dwa źródła energii: potrzeby organizmu i dążenie do zadowolenia oraz lęk, który pojawia się w dzieciństwie ze świadomością odrębności swego ciała. Będzie on prowadził do pewnych zachowań. Musi on być zredukowany więc drugim głównym motywem będzie dążenia do poczucia bezpieczeństwa . Te dwie główne potrzeby mogą być zrealizowane tylko w kontakcie z innymi.
Z czasem szczególnie znaczącym dynamizmem stanie się selfdynamizm czyli wtórny dynamizm który przejmuje władzę nad pozostałymi dynamizmami jest efektem doświadczeń interpersonalnych, powoływany dzięki kulturze. Chroni człowieka przed możliwością dezintegracji, lęku destrukcyjnego. Gdy podczas relacji można doznać uszczerbku następuje skupienie uwagi na sobie, selfdynamizm jest strażnikiem bezpieczeństwa.
TEORIA KAREN HORNEY

(…)

… one szansy na rozwój prawdziwego ja, ono jest zablokowane. U ludzi dorosłych pojawiają objawy tłumionej wrogości. Człowiek tworzy iluzyjne wyobrażenie ja. Neurotyk to człowiek który utożsamia się ze swoim idealnym ja. Uważa, że nikt go nie rozumie. Te potrzeby neurotyczne, których Horney wyróżnia 10 mogą zostać skanalizowane w trojaki sposób:
- postawa `do innych' - podlizywanie, kochanie innych, traci się siebie.
- postawa `od innych' - potrzeba bycia podziwianym, wyższości
- postawa `przeciwko innym' - potrzeba mocy, władzy, wykorzystywania innych, osiągnięć
TEORIA ALFREDA ADLERA
Ma wymiar prospołeczny, akcentował indywidualizm i indywidualną linię rozwoju. Fikcje społeczne mają podstawowy wpływ na zachowanie człowieka. Fikcją jest diabeł. Holizm oznacza konieczność analizy zjawisk w kategoriach całości…
… do otoczenia. Tak właśnie kształtuje się osobowość na zasadzie przekraczania siebie. Uruchamia się mechanizm obronny: kompensacja. Istotną rzeczą jest wyznaczenie sobie kierunku rozwoju. Pojęcie fikcyjnego finalizmu oznacza, że na bazie odczytania własnej niedoskonałości jednostka wyznacza sobie pewne cele, które czasem mogą być fikcyjne. Tworzy się cel, który mówi w jaki kierunku będę przezwyciężał słabość. Żeby przestał być fikcją musi kierować się w stronę innych, w stronę społeczeństwa i jego dobra. Fikcyjny finalizm wiąże się ze stylem życia czyli indywidualnym planem, który nadaje kierunek rozwojowi, życiu. Człowiek ma w sobie coś co powoduje rozwój człowieka: twórcze mnie, self.. Twórcze mnie to centrum, w którym człowiek doświadcza wolności wyboru. Jest to jak drożdże, których nie widać ale one powodują…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz