Teologia pastoralna - wykład 1

Wstęp 1.      Przedmiot t. past. - życie i działanie Kościoła (Kościół w ruchu).
2.      Cel t. past. - refleksja Kościoła nad samym sobą w działaniu; b) formacja duszpasterzy
− t. past. nazywana jest inaczej t. praktyczną
− duszpasterzem w Kościele jest każdy wierny, nie tylko duchowni
− Kościół rośnie ku nieskończoności
− cel Kościoła jest jeden - realizacja woli Założyciela: zbawienie wszystkich ludzi
− zbawienie dokonuje się tu i teraz
− relacja między Bogiem a człowiekiem to proces zbawczy (historia osobistej relacji człowieka z Bogiem)
− pośrednictwo zbawcze (in. duszpasterstwo) - wszystko, co ten proces zbawczy wspiera
− kapłan pełni rolę pośrednika
− więź człowieka z Bogiem możliwa jest tylko w Chrystusie.
3.      Metoda t. past. - trójetapowy proces analizy zwany paradygmatem (schematem):
(1)   etap eklezjologiczny ( teoria ):
− jaki Kościół chcemy realizować?
(2)   etap kairologiczny ( badanie ):
− καιρός (gr. kairos, jedno z określeń czasu) rozumiany jako pełnia czasu, czas zbawienia
− w działaniu duszpasterskim zapytać o człowieka, jego kulturę, historię, środowisko życia, problemy
− określić znaki czasu
− pomocne na tym etapie są nauki humanistyczne i społeczne
(3)   etap prakseologiczny ( działanie ):
− jak nasz model Kościoła wcielić w zbadane uprzednio życie?
− modele teologiczne, zasady działania, konkretne imperatywy (nakazy) duszpasterskie
− nauka o działaniu: teoria organizacji i zarządzania, menedżerstwo, logistyka, planowanie.
... zobacz całą notatkę