Komunikacja - przemieszczanie, drogi, sieć, transport.
Słowo KOMUNIKOWANIE pochodzi od łacińskiego czasowników „communico” i „communicare”, co oznacza uczynić wspólnym, połączyć, udzielić komuś wiadomości, naradzić się oraz od rzeczownika „communio” - wspólność, poczucie łączności Słowo „communication” - początkowo wejście we wspólnotę, utrzymanie z kimś stosunku, w XVI w otrzymało znaczenie szersze, zaczęło oznaczać transmisję przekazu;
Drugie znaczenie zaczęło funkcjonować wraz z rozwojem poczty i dróg. Podwójne znaczenie tego słowa zachowało się do dziś.
Akty komunikowania mają tylko charakter społeczny.
Komunikowanie w szer. rozumowaniu odnosi się do całej przyrody ożywionej - świata roślin, zwierząt i ludzi itp. - początek transmisji informacji biologicznej
W wąskim znaczeniu odnosi się tylko do porozumiewania się ludzi.
Komunikowanie społeczne- interakcja społeczna, w której dokonuje się wymiana wiadomości; innymi słowy to przekazywanie treści psychicznej przez osobę A do osoby B, dzięki językom naturalnym, ale także dzięki mimice, gestom, dotykowi, ruchom, mowie ciała - kom. niewerbalne.
przekazywanie treści psychicznych odbywa się z reguły za pośrednictwem znaków (najdoskonalszy zbiór to języki naturalne)
znaki są rzeczywistością materialną np. uśmiech, czerwone światło, plakaty, gazety
komunikacja wymaga kodów, które także określają wzajemne relacje znaków wchodzących w ich skład
przekazywanie/odbieranie znaków i kodów jest jedna z form aktywności znaków społecznych
Komunikacja jest centralna działalności w naszej kulturze. W tej nauce istnieją dwie główne szkoły:
Komunikowanie jaki przekaz wiadomości, zajmuje się sposobem w jaki nadawca koduje i dekoduje wiadomości, bada rodzaj środka przekazu z jakiego skorzysta nadawca, a także wydajność i dokładność przekazywanych wiadomości. Szkoła ta widzi komunikowanie jako proces, dzięki któremu jedna osoba wpływa na zachowanie i stan umysłu drugiej.
Zawiera takie elementy:
NADAWCA
KANAŁ
ODBIORCA
Język nadania komunikatu,
Wiedza,
Doświadczenia,
Przeżycia,
Wykształcenie,
Pr. Socjalizacji,
Percepcja(
Empataia(
Kreatywnośc,
Plastyczność (może dojść do złego odbioru)
Komunikacyjny
szumy
Język odbiorcy
Odbieranie informacji przez te same elementy co u nadawcy
Odbiorca jest komunikatywny Człowiek jest komunikatywny, wówczas gdy nadany komunikat został przez odbiorcę odebrany zgodnie z intencją nadania.
II. Komunikacja jako produkcja i wymiana znaczeń. Szkoła ta zajmuje się, tym w jaki sposób informacje i teksty wchodzą w interakcje z ludźmi w wyniku czego powstają znaczenia, a także rolą tekstu w naszej kulturze.
(…)
… pierwotnych próby łączenia się w grupie, nim powstała mowa, ludzie porozumiewali się za pomocą sygnałów niewerbalnych. Komunikacja werbalna wzbogaciła prymitywne formy porozumiewania się.
Kom. interpersonalne jest interakcją pomiędzy nadawcą a odbiorcą danego komunikatu. Jako interakcja wpływa na proces relacji i wywołuje określone zachowania społeczne. Wszystkie jednostki ludzkie mają charakter wynikający…
… oraz sposobu porozumiewania, zależy od dwóch podstawowych form:
k. werbalnego
k. niewerbalnego
Zazwyczaj te formy występują jednocześnie uzupełniając się, ale istnieją wyjątki od tej reguły (np. czytelnicy)
Komunikacja werbalna to komunikacja z użyciem języka, dzięki któremu wyrażane są uczucia i idee. Może być ona realizowana formie pisemnej, bądź ustnej.
Forma ustna:
daje komunikującym się znacznie większe…
… ja zrozumieć, niezbędna jest obecność kontekstu, który mówi nam, w jaki sposób odebrać przekaz
Mowa ciała jest też kontekstem dla innych przekazów (np. komunikacja werbalna)
Kinezjetyka - mowa ciała, np. mimika twarzy, gestykulacja, sposób patrzenia
Dwa znaczenia : do XVI wieku dzielenie się , po XVI transmisja, przekaz
J. Dewey - uważał, że społeczeństwo istnieje nie tylko dzięki przekazywaniu informacji…
… wyjaśnienie sprawy
potwierdzenie - odpowiadamy pewne słowa, potwierdzając, że jesteśmy zainteresowani wypowiedzią i słuchamy uważnie
Autoprezentacja - celowe działanie zmierzające do wytworzenia w otoczeniu społecznym (audytorium) pożądanego przez jednostkę wizerunku własnej osoby; zarządzanie wizerunkiem
Psychologowie mianem autoprezentacji określają proces kontrolowania przez jednostkę sposobu…
…:
wzrasta w sytuacji bycia w centrum uwagi
zależy od wartości i znaczenia oczekiwanych rezultatów, od tego jakie konsekwencje dla nas będzie miało wywarcie takiego a nie innego wrażenia
Ważne:
Autoprezentacja wzrasta, gdy oceniająca osoba jest płci przeciwnej, o cechach pożądanych społecznie, atrakcyjna, kompetentna, o wysokiej pozycji społecznej, obdarzona władzą.
Analiza audytorium Przygotowując…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)