To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Szwedzka Obrona Cywilna posiada 100 letnią tradycję. Przez wszystkie te lata była dostosowywana do nowych wyzwań i nieznanych wcześniej zagrożeń, które pojawiały się między innymi w wyniku rozwoju techniki. Rozwój cywilizacyjny obok postępu i wzrostu poziomu życia niósł ze sobą także zagrożenia (jak np. zanieczyszczenie środowiska), które stwarzały nowe niebezpieczeństwa dla ludzi.
Ochrona Cywilna Szwecji wchodzi w skład obrony niemilitarnej, która obok obrony militarnej jest składnikiem obrony totalnej. Władze Szwecji postanowiły zlikwidować scentralizowaną organizację obrony cywilnej i przekazały całość spraw obrony cywilnej do samorządów.
Naczelnym organem kierowania jest Centralny Urząd do Spraw Obrony Cywilnej przed katastrofami oraz Ochrony Przeciwpożarowej. Urząd ten dysponuje siłami policyjnymi, służbą zdrowia i opieki społecznej oraz służbą weterynaryjną. Za lokalną obronę cywilną odpowiedzialna jest każda gmina. Kieruje nią szef miejscowej straży pożarnej przy pomocy sztabu. Nadzór nad nimi sprawuje pochodzący z wyboru przewodniczący gminy i rady gminy.
O możliwościach działań ochronnych decyduje potencjał gospodarczy i poziom cywilizacyjny państwa. „W Szwecji na obronę cywilną wydaje się rocznie ok. 40-60 dolarów na osobę, powszechny obowiązek świadczeń na rzecz obrony cywilnej obejmuje mężczyzn i kobiety od 16 do 65 roku życia. W lipcu 1976 r. szwedzki parlament postanowił przyznać szczególny priorytet budowaniu schronów. Dzięki temu w 62 tys. schronów, rozmieszczonych w 342 miejscowościach, może znaleźć ochronę 7 mln osób (na 8,6 mln mieszkańców)”. Szwedzkie budowle ochronne przynoszą korzyści ekonomiczne. Organizowane są tam przedszkola, czytelnie, kawiarnie, biblioteki, sale koncertowe i muzealne oraz baseny i sale gimnastyczne. W Sztokholmie znajdują się schrony, mogące pomieścić jednorazowo 25 tys. ludzi, jednak zapewniają one tylko elementarne warunki przetrwania. Budowli ochronnych starcza dla 86 %, natomiast masek gazowych dla 70 % mieszkańców. Ostrzeganie i alarmowanie odbywa się za pomocą środków masowego przekazu oraz uruchamianych zdalnie syren. Obok systemów alarmowania można korzystać z cywilnych połączeń telefonicznych. Mieszkańcy Szwecji mogą skorzystać w razie potrzeby z 43 lotnisk, zdolnych do przyjmowania wszystkich typów eksploatowanych tam samolotów. O powodzeniu akcji ratowniczych - co potwierdzają katastrofy i awarie w obiektach technicznych - decyduje możliwość skorzystania z zaplecza szpitalnego.
Z obroną cywilną ludność oswajana i zapoznawana jest od najmłodszych lat. Specjalistów kształcą 4 szkoły ratownictwa: Revinge, Rosersborg, Sandoe, Skoevde. Obrona cywilna w Szwecji to również straż pożarna, służba zdrowia, ochrona środowiska, ratownictwo chemiczne itp. Wszystkie służby powinny być ze sobą, przynajmniej w okresie zagrożeń, ściśle powiązane. „Dzięki ścisłemu egzekwowaniu ustawowych obowiązków i świadczeń ludności na rzecz obrony cywilnej wyszkolono 200 tyś. ratowników i zapewniono możliwości zmobilizowania do obrony cywilnej w razie konieczności dalszych 250 tyś. obywateli”
(…)
… się prowadzić autobusy, naczepy, samochody ciężarowe, koparki. Nabór do korpusu odbywa się poprzez ogłoszenia w lokalnych mediach. Akcja finansowana jest przez rząd. Kolejną formacją w ramach szwedzkich sił OC jest Ochotnicza Organizacja Radiowców (FRO). W jej statucie zapisano, że zajmuje się ona między innymi niesieniem pomocy społeczeństwu w razie zagrożenia, dotyczy to szczególnie służby zdrowia. Kursy FRO…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)