Sztuka XX wieku - malarstwo metafizyczne

MALARSTWO METAFIZYCZNE
Celem dotarcie do istoty rzeczy, ukazanie tajemnicy świata, jego dziwności i niezwykłości. Przedmioty i formy zaczerpnięte z rzeczywistości (popularne manekiny) ukazane w innym wymiarze, w niezwykłych, zaskakujących zestawieniach, które mają wywołać wrażenie tajemniczości i wzbudzić niepokój, stworzyć nierealną, inną rzeczywistość. Przedmioty i formy pełnia funkcje symbolu, łącznika między światem metafizycznym a człowiekiem. Czasopismo Valori Plastici
Giorgio de Chirico
Twórca malarstwa metafizycznego, wraz z Carlo Carra założył „szkołę metafizyczną” w 1917, wpływ Nietzschego, Schopenhauera, Bocklina (sposób wyrażania tajemniczego nastroju przy pomocy realistycznych środków), pobytu w Monachium, we Włoszech, w Paryżu; stale powtarzającym się motywem jest milczący świat architektury zimnej, spokojnej, o ostrych konturach, pustka ulic i placów podkreślona samotnymi postaciami lub posągami udrapowanymi na wzór antycznych, cienie rzucane z różnych kierunków przez niewidoczne na obrazie postacie, puste otwory okienne za którymi prześwituje dalekie niebo, nastrój tajemniczości, niepokoju, melancholii
Autoportret na tle dalekiej, nieskończonej przestrzeni 1908
Zagadka jesiennego popołudnia 1910
Zagadka wyroczni 1911
Zagadka przyjazdu 1912
Nostalgia za nieskończonością 1913-14
Niepewność poety 1913
po 1915 tzw. okres metafizyczny: geometryzacja, 1914 wprowadzenie manekinów udrapowanych na wzór antyczny, potem przekształcają się w automaty/roboty, dążenie do dynamizmu, stosowanie równocześnie różnych ujęć perspektywicznych, dysonansowe zestawienia poszczególnych części kompozycji
Wróżbiarz 1915
Niepokojące muzy 1916
Hektor i Andromacha 1916
Trubadur 1916
Po 1920 roku odchodzi od sztuki metafizycznej, jego twórczość staje się tradycyjna, realistyczna, akademicka
Carlo Carra
Pod wpływem filozofii Giambattisty Vico i Benedetto Croce rzuca futuryzm i zwraca się ku spirytualizmowi, jego twórczość jest bardzo zbliżona do twórczości Chirico, z którym zakłada szkołę metafizyczną w 1917, wprowadza manekiny, upraszcza przedmioty, Pijany szlachcic 1916
Samotność
Matka i syn
Muza metafizyczna
Zaczarowany pokój 1917
Giorgio Morandi
Wpływy Cezanne'a, kubizmu,
1911-14 maluje szerokimi, wyraźnymi pociągnięciami pędzla pejzaże pełne świetlistej barwności
Od 1914 martwe natury
1918-20 okres metafizyczny, maluje martwe natury nadając przedmiotom wygląd niezwykły; czystość i precyzja rysunku, krystaliczność zimnych, stonowanych barw.
Filippo de Pisis (Luigi Tibertelii)
... zobacz całą notatkę