To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Szkoła poznawcza Szkoła poznawcza (kognitywna), zorientowana na procesy myślenia i wyjasnianie znaczeń, odwołuje się najczęściej do poglądów Piageta, według którego rozwój dokonuje się w fazach dzięki spotkaniu się struktury myślowej jednostki z poznawczo ustrukturalizowanym swiatem zewnętrznym. W 1965 r. Goldman badał rozwój religijnych wyobrażeń. Nieco odmiennie prowadzili badania F. Oser i P. Gmunder (1987). Dążąc do określenia struktury religijnych ocen odwoływali się do opowieści zawierajacych dylematy. D. Elkind (1978) widzi w dążeniach dziecka podstawowe potrzeby człowieka, które kształtują jego relację do religii. Jako metodę stosował wywiad kliniczny. Również J.W. Fowler stosował w badaniach wywiad konstruowany w oparciu o standardową semikliniczną, niedyrektywną procedurę (Gasiul 1999, s. 164).
c. Psychoanaliza Szkoła psycholanalityczna widzi podstawę rozwoju w dynamice popędów. Nawiązując do okresów wyodrębnionych przez Freuda H. Faber rozwinął genetyczną psychologię religii, w której wyróżnił religijność oralną, analną i edypalną. Uważał przy tym, że szczególnie ważne dla późniejszych relacji wobec Boga jest doświadczanie rodziców w dzieciństwie. Natomiast E. H. Erikson rozwijając teorię Freuda opisał rozwój całego życia w kategorii przezwyciężania konfliktów.
Jak już wcześniej sygnalizowano ocena rozwoju religijnego powinna uwzględnić dwa aspekty: strukturalny i treściowy. Ocena struktury religijności i treści przeżyć religijnych może być dokonywana zarówno w procesie charakteryzowania życia religijnego w określonej fazie życia, jak również z pominięciem różnicowania zakładającego periodyzację, ale określającego główne nurty rozwoju i wskazującymi na ocenę bliskości religijności konkretnej osoby wobec postulowanego ideału dojrzałości religijnej.
B. Diagnozowanie faz rozwoju metodą wywiadu Wśród wielu strategii diagnozowania przynależności do określonych faz rozwoju na uwagę zasługują badania Fowlera oraz Osera i Gmundra. Obie strategie badania oparte są na technikach wywiadu. Przy tym Oser i Gmundr w badaniach religijności stosowali dylematy dotyczące interpretacji zachowań bohaterów opowiadań. Natomiast wywiad stosowany przez Fowlera dotyczył całościowego spojrzenia na życie, na doświadczenia osobiste kształtujące postawy i osobistą historię życia. W dalszej części Fowler stawiał pytania o aktualne wartości i zobowiązania oraz o przeżycia i doświadczenia religijne.
C. Metody testowe W badaniach dojrzałości religijnej stosowano wiele metod, akcentując jakiś określony aspekt życia religijnego. Metody pozyskiwania danych są tu różne, ale najczęściej mają charakter skal. Skale te mogą być jednowymiarowe lub wielowymiarowe. Nie sposób tu omawiać konstrukcję i wartość diagnostyczną poszczególnych metod. Warto jednak przynajmniej wymienić te najbardziej znane:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)