To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
G. Allporta religijność wewnętrzna i zewnętrzna Gordon Allport (1988) poświęcił wiele pracy studium nad religijnością człowieka. W oparciu o liczne badania wyodrębnił dwa typy religijności: religijność wewnętrzną i zewnętrzną. Ta pierwsza jest dojrzałą formą przeżyć i zachowań religijnych. Allport wskazuje następujące kryrteria dojrzałości religijnej:
1) zróżnicowanie wielu elementów w strukturze religijności; zakłada przy tym:
a) wolność od egocentryzmu i fanatyzmu,
b) możliwość krytycznego ustosunkowania się do już ukształtowanych postaw,
2) funkcjonalna autonomia motywacji religijnej (niezależność od potrzeb psychofizycznych),
3) stałość kierunku postępowania - zgodność z zasadami moralnymi,
4) otwartość na szerszą interpretację przedmiotu religii - unikanie absolutyzacji własnych wyobrażeń,
5) integralna, harmonijna zgodność postaw religijnych z osobowością,
6) heurystyczny charakter religijności.
c. Stanowisko A. Vergot'a A. Vergot (1970) uważa, że dojrzałe postawy religijne charakteryzują: 1) dialogiczna struktura relacji między człowiekiem a Bogiem,
2) dostrzeganie elementu transcendencji i immanencji,
3) stopień identyfikacji jednostki z modelem religijności przyjętym w danym społeczeństwie.
d. Dojrzałość religijna w świetle badań polskich psychologów religii Dojrzałość postaw religijnych, wg Z. Chlewińskiego (1991), jest charakteryzowana przez:
1) autonomię motywacji religijnej,
2) dojrzałą, właściwą koncepcję (obraz) Boga,
3) umiejętność różnicowania elementów istotnych od ubocznych w religii,
4) umiejętność rozwiązywania kryzysów religijnych,
5) autentyczność przekonań religijnych.
Z. Uchnast (1975) analizuje dojrzałość religijną jako proces, w którym występują następujące cechy:
1) gotowość do nawiązania kontaktu z przedmiotem religii,
2) rozwój nowych elementów struktury osobowości (postaw, zainteresowań) z uwagi na stosunek do Boga; doświadczanie siebie jako podmiotu i przedmiotu relacji religijnej,
3) ukierunkowanie zachowań na aktualizację potencjalności ujawniających się w relacji ja - Bóg; spontaniczna potrzeba wyrażania swojej indywidualności, autentyzm, humor, dystans do swoich przeżyć, spontaniczność,
4) gotowość do pogłębiania i udoskonalania relacji z Bogiem; gotowość zmiany obrazu siebie i koncepcji świata (światopoglądu) ze względu na religię,
5) zaufanie do utrzymywania osobowej relacji z Bogiem; dyspozycyjność do zmian, doświadczenie akceptacji ze strony Boga i zasada "kochaj i czyń co chcesz".
C. Próba wyodrębnienia najbardziej zasadniczych wskaźników dojrzałości religijnej
(…)
… ich za ważne w życiu osobistym.
Uwewnętrznienie wartości religijnych w taki sposób, aby stanowiły integralną część selfu, najgłębszych struktur ludzkiego „ja” sprawia, że religia przestaje być opium, surogatem zaspokajającym egocentryczne potrzeby. Nie występuje tu charakterystyczna selektywność, wybiórczość oraz silne wiązanie się z wyselekcjonowanymi elementami religii, z zupełnym nieraz pomijaniem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)