To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Parlamentarny system rządów
Parlament i rząd w założeniu stanowić mają dwa dynamiczne bieguny. W razie konfliktu, którego nie są stanie same rozwiązać, rozjemcą pomiędzy nimi jest suweren (np. poprzez wybory). Władza wykonawcza należy do dualistycznej egzekutywy: rządu i głowy państwa. Nawet, gdy głowa państwa nie jest wybierana przez parlament (np. monarcha, prezydent pochodzący z wyborów powszechnych), to istnienie rządu uwarunkowane jest poparciem większości parlamentarnej i może on być przez parlament odwołany (wotum nieufności). W określonych sytuacjach egzekutywa (lub jeden z jej członów) może rozwiązać parlament, odroczyć jego sesję itp. Członkowie rządu ponoszą przed parlamentem odpowiedzialność polityczną. Głowa państwa i członkowie rządu ponoszą także odpowiedzialność konstytucyjną. Parlament posiada środki kontroli odnoszące się do rządu jako całości oraz do poszczególnych ministrów. Głowa państwa zobowiązana jest do współdziałania zarówno z rządem jak i z parlamentem, a jej kompetencje mają często jedynie formalny charakter (panuje, a nie rządzi). Wiąże się z tym obowiązek kontrasygnaty . Pod pojęciem tym (z łac. contra - przeciw, .rigno - podpisywać) rozumie się podpisanie aktów urzędowych głowy państwa przez premiera lub właściwego dla danej sprawy ministra bądź łącznie przez premiera i właściwego ministra, niezbędne dla prawomocności tego aktu. Kontrasygnata oznacza przyjęcie przez podmiot kontrasygnujący odpowiedzialności politycznej za treść aktu urzędowego głowy państwa.
Prezydencki system rządów
Dąży on do realizacji zasady podziału władz w kierunku maksymalnej ich separacji (zwłaszcza w relacji między legislatywą a egzekutywą), przy czym różne środki zapewniają, aby rozdział władz nie był zupełny i aby wzajemnie mogły one na siebie oddziaływać. W systemie tym prezydent podobnie jak parlament powoływany jest w wyborach powszechnych. Nie może rozwiązać parlamentu, ale z drugiej strony nie opowiada politycznie przed parlamentem i nie może być przezeń odwołany. Ministrowie opowiadają politycznie wyłącznie - lub przede wszystkim przed prezydentem i w rzeczywistości to on sprawuje władzę wykonawczą, która ma charakter monokratyczny. Nie musi mięć poparcia deputowanych, ale _w swojej działalności związany jest ustawami uchwalanymi przez parlament. Nie ma z reguły prawa inicjatywy ustawodawczej, może jednak korzystać z weta wobec ustaw. Gdy dąży do wprowadzenia pewnych rozwiązań, zwraca się do parlamentu z orędziami i tylko w ten sposób pobudza jego aktywność ustawodawczą. W wielu krajach, w których występuje ten system, prezydent ma prawo wydawania rozporządzeń. Parlament uchwala budżet państwa, może powoływać komisje śledcze, uczestniczy w nominacjach wyższych urzędników państwowych i określaniu linii polityki zagranicznej państwa. Ani prezydent ani ministrowie nie mogą łączyć swojego stanowiska z mandatem przedstawicielskim. Prezydent i ministrowie odpowiadają. Jedynie karnie za naruszenie konstytucji, zdradę stanu itp.
(…)
… funkcje suwerena. Ze względu na nadrzędną pozycję parlamentu i jedynie nieliczne możliwości oddziaływania na niego przez rząd (np. poprzez prawo inicjatywy ustawodawczej) system ten wymaga istnienia środków powściągających władzę prawodawczą. Należą do nich np. elementy demokracji bezpośredniej czy federalistyczna struktura państwa.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)