Systemy opieki i wsparcia

System opieki i wsparcia w Polsce wykład 1
ROZWÓJ FORM OPIEKI I POMOCY NA PRZESTRZENI WIEKÓW
Pomoc jest zjawiskiem pragmatycznym (pomagamy oczekując pomocy zwrotnej)
Opieka była wcześniej niż pomoc.
Opieka wywodzi się z instynktu,
ROZWÓJ FORM OPIEKI
Forma opieki
- Chów,
- Samopomoc osobnicza ma charakter naturalny i wywodzi się biologiczno-gromadnych instynktów
bezpieczeństwa.
Samopomoc społeczna- w sytuacjach zagrożenia członkowie plemion, wspólnot udzielali sobie
wzajemnej pomocy, wzajemnie się wspierali, by zwiększyć swoje szanse na przeżycie i rozwój całej
wspólnoty
Samopomoc rodzinna- polega na udzielaniu sobie pomocy przez członków wielkich rodzin
kilkugeneracyjnych, często zamieszkujących ze sobą pod jednym dachem
Samopomoc sąsiedzka-osoby obce ze względu na pokrewieństwo, ale związane ściśle ze sobą ze
względu na zależności terytorialne i sposób życia, wzajemnie sobie pomagali i wspierali się w
sytuacjach trudnych i kryzysowych. Współdziałanie gospodarskie.
Lokalna wspólnota religijna- członkostwo w określonej grupie religijnej zobowiązywało do udzielania
sobie wzajemnej pomocy i wsparcia
Pomoc udzielana przez zrzeszenia zawodowe –pierwowzór związków zawodowych
Służba domowa- wykształciła się już w starożytności, paidagogos- prowadził dziecko do szkoły
Filantropia- (umiłowanie człowieka) dobroczynność- pomoc realizowana przez członków
społeczeństwa na rzecz ludzi potrzebujących. Jej cechą charakterystyczną jest dobroczynność –
można wspomóc każdego i nikogo, dać tyle ile się chce, co się chce i komu się chce.
Rozwija się w średniowieczu, rozwój pomocy w kościele, do pomocy zobowiązany był kościółwspieranie ubogich i edukacja
XI i XII- wyraźna staje się apoteoza (pochwała) ubóstwa i jałmużny- obowiązek każdego chrześcijanina
(cenione ubóstwo dobrowolne)- św. Aleksy, św. Franciszek
Wraz z przyjęciem chrześcijaństwa polska przejęła także z zachodu podstawowe elementy kultury i
ładu instytucjonalnego, przybywający zaś duchowni z krajów Europy, wprowadzili zachodnie modele
instytucji charytatywnych i oświatowych (zakony żebracze Franciszkanów i Dominikanów- odrzucały
wszelką własność, zostawiali swoje utrzymanie ludziom miłosiernych, obowiązywało wyjście poza
mury klasztoru
W 1204 r. (lub w 1198) papież Innocenty III założył Zakład Św. Ducha dla dzieci porzuconych.
Wprowadzono wówczas także po raz pierwszy tzw. Kołowrotek (współcześnie OKNO ŻYCIA). Zakon
powstał we Francji i rozprzestrzenił się po całej Polsce.
Najstarsza polska instytucja charytatywna jest szpital Marii Panny we Wrocławiu, ufundowany przez
fundację biskupią w 1108 r. ( W średniowieczu szpital miejscem pomocy dla osób potrzebujących)
Hospitale oznacza gościnność, pierwotnie szpitale określano zatem jako „domy gościnne”. Były to
miejsca leczenia i opieki chorych, schroniska dla sierot i podrzutków, miejsca przyjmowania
podrzutków.
Fundacje tworzyły również osoby prywatne, pierwszą z nich była fundacja założona w XI w. przez
Władysława Hermana, w podziękowaniu za męskiego ... zobacz całą notatkę