To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
dr hab. Witold Kawecki. Notatka składa się z 2 stron.
1.06
Sumienie jako subiektywna norma moralności
Ślipko: sumienie to sąd praktyczno-praktyczny, normatywnie oceniający, który odnosi się do działania podmiotu.
Sumienei jest moim własnym sądem nad moim postępowaniem, sąd co należy czynić w danej sytuacji. Nie dotyczy tylko skomplikowanych sytuacji. Sumienie może się mylić. Zawsze powinienem być posłuszny sumieniu. Uwagi:
Kiedy pytam czy sumienie może się mylić to zakładam, że nie jestem świadomy tego błędu. Przykład: X zasługuje na 3 ale nagle sobie uświadamiam, że odpowiedź Y była poprawna podczas gdy X prawie nic nie mówił. W tym wypadku zmieniam swoje zdanie i oblewam X.
Jeśli mam wątpliwości co do mojego rozeznania trafności sytuacji powinienem się upewnić. Mają one na celu wyprowadzenie mnie z sytuacji kłopotliwej. Szukam odpowiedzi, racji, która pozwoli mi wybrać odpowiednią decyzje. To że mam zawsze słuchać głosu sumienia nie znaczy że mam nie brać pod uwagę opinii innych. Autorytet innych głosów ludzi też trzeba uwzględniać.
To że sumienie jest ostateczną normą moralności nie wyklucza autorytetu innych osób. W etyce klasycznej odróżnia się 2 rodzaje błędów, którym może ulec sumienie:
Błąd co do faktów - jakas informacja która dociera do podmiotów może być nietrafna a skutkiem tego jest błędna decyzja, którą człowiek podejmuje.
Błąd co do prawdy - błąd co do zasad, którymi człowiek powinien się kierować przy podejmowaniu decyzji., np. rasizm. Błąd polegający na tym, że pewną cechę drugorzędną (kolor skóry) odnoszę do elementu własności istotnej i w ten sposób kieruje złe działania wobec osób o innym kolorze skóry. Sumienie zawsze jest pra- sumieniem a więc wnioskuje się, że nie jest samodzielne tylko opiera się na normie obiektywnej. Jest zależne od normy moralności obiektywnej.
Człowiek może sobie tworzyć pewną ideologię która jest dla niego wygodna ale niezgodna z jego sumieniem. W tym wypadku zasłania się on przed innymi ludźmi autorytetem, które niby wskazuje mu sumienie a co nie jest prawdą. NAJWAŻNIEJSZĄOBIEKTYWNĄ NORMĄ MORALNĄ JEST PRAWO NATURALNE.
Co należy czynić by uniknąć błędu sumienia?
Trzeba być otwartym naprawdę. Roztropność jako cnota moralna jest cnotą dobrze uformowanego sumienia. To prawy rozum działania.
Co ma prawość do rozeznania?
Trzeba rozeznać co jest prawe a co nie. Ktoś jest zakłamany, zna prawdę a podejmuje świadome kroki, by prawda nie wyszła na jaw. Pozytywizm prawny - prawem jest co co ustanawia władza państwowa. Człowiek ma prawa, które zostały mu nadane.
Koniec wykładu, później był już wykład z 15 czerwca.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)