To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYKŁAD IX STRUKTURY DYWIZJONALNE
Kryterium wyróżnienia struktury dywizjonalnej jest stopień decentralizacji uprawnień i odpowiedzialności zwany dywizjonalizacją.
Dywizjonalizacja idzie w parze z grupowaniem przedmiotowym i polega na wyodrębnieniu wewnętrznych segmentów organizacji.
Zarząd dokonuje analizy i oceny efektywności całej organizacji i poszczególnych dywizji.
Cała bieżąca działalność prowadzona jest w dywizjach. Zarządy dywizji uprawnione są w daleko idące uprawnienia decyzyjne.
W strukturze dywizjonalnej autonomia wyodrębnionych segmentów neutralizuje wady struktury wieloszczeblowej ograniczając do minimum pionowe przepływy informacji.
STRUKTURA MACIERZOWA
Ma zastosowanie w organizacjach, w których podejmowana działalność ma charakter podejmowania przedsięwzięć, które mają wyraźnie wyznaczony początek i koniec.
Istotą struktury macierzowej jest połączenie przedmiotowo utworzonych zespołów realizujących określone zadania (przedsięwzięcia) z funkcjonalną strukturą zarządu organizacji.
Na czele każdego zespołu przedmiotowego stoi kierownik, który odpowiedzialny jest za koordynację działań uczestników zespołu oraz realizację celów czy zadań do jakich został powołany. W skład zespołu wchodzą specjaliści z różnych dziedzin, których praca jest nadzorowana przez odpowiednie komórki funkcjonalne.
Zalety : 1) zapewnia dobrą koordynację procesów zmierzających do realizacji różnych celów końcowych nie mających ze sobą związku (kierownicy produktowi - nadzór nad realizacją określonego przedsięwzięcia), 2) struktura ta pozwala zapewnić fachowy a nawet specjalistyczny nadzór ze strony komórek funkcjonalnych, 3) możliwość elastycznego kształtowania zespołów przedmiotowych, które w przypadku zadań typu projektowego nie mają charakteru stałego i trwałego co oznacza, że mogą być albo przeformułowane lub rozwiązane po zrealizowaniu danego przedsięwzięcia. Obniża koszty funkcjonowania.
Wady : 1) podwójne podporządkowanie - może dochodzić do niejasności i sporów kompetencyjnych, spory rodzą się na tle podziału środków (dot. zasobów finansowych, jak i ludzkich), prowadzi to do pojawienia się opóźnień w pracy, 2) niepewność a nawet zagrożenie uczestników organizacji w związku z niestałością zadań i składu zespołu.
STRUKTURA ZESPOŁÓW ZADANIOWYCH
Zespoły zadaniowe w strukturze zespołów zadaniowych pod pewnymi względami odpowiadają zespołom przedmiotowym w strukturze przedmiotowej.
Mają one charakter zadaniowy - powoływane do realizacji określonego przedsięwzięcia. Ten typ struktury może składać się prawie w całości z takich zespołów. Wyjątek stanowią wtedy nieliczne stanowiska i komórki naczelnego kierownictwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)